CLONE (CNBLUE/FTISLAND FAN FICTION) [EDITING] WAG MUNANG BASAHIN!!! :)

°Chapter 28: ~Amber the II~

A/N: Dahil Blue Moon sa taiwan ngayon, maguupdate ako! Nyahaha. XD Minari sa gilid. >___>

**Jirah's POV**

Aigooo. Panibagong araw nanaman.

Wala si Hyung pero nandito yung kotse? Hmmm?

Lumabas ako ng bahay para maglibot libot.

Malapit na ang bakasyon,

Malapit na ang concert ng Cnblue sa Pilipinas,

Malapit na akong IKASAL.

Sa taong mahal ko DATI.

"Hyung, mianhe! (sorry) You can go now." Rinig ko sa di kalayuan.

Oh?!

Boses yun ni hyung ah?!

Nagtago ako sa likod ng stoplight para hindi mahalata.

Pero yung tumakbo kanina.. is that..

is that.. Si Minhyuk.. Yung totoong Minhyuk?!

At yung hatak hatak ni hyung na babae.. si tita?! Yung mama niya?!

Interesting huhhh! Pwahahaha.

Hinatak ni hyung yung mama niya pabalik ng bahay.

"Ano namang ginagawa niyo dito?!" Tanong niya kay tita.

Nagtago ako sa kabilang gilid ng pader para hindi nila ako makita. I mean nakadungaw ako.

"Ah.. Eh, Ano anak.. Nasabi na ba sayo.. ni Jirah? Na ikakasal na siya?" >_>

"Opo.."

"Pero mama, bakit siya pa?" Dugtong ni hyung.

"Kasi anak.." Sabi nung mama niya sabay buntong hininga.

"KASI ANO MAMA?!"

Waaaa! Grabe, nakakatakot si hyung! Parang kakain ng tao. Parang.. GALIT NA GALIT DAHIL IKAKASAL NA AKO.

Sa buong buhay ko, ngayon ko lang nakita ang ganyan niyang expression.

V___V

"Wala na bang ibang paraan?" Sabi ni hyung. Medyo kumalma na siya pero gulat pa rin kami ng mama niya sa pagtataas niya ng boses.

Wala ng ibang paraan hyung! Nauna akong sabihin yan sayo kaya wala ka ng magagawa.

"Wala na anak! Hindi ba niya sinabi sa iyo na ikaw nga dapat ang ikakasal?!"

"Ha..?" Yun na lang ang nasabi ni hyung dahil halatang nagulat siya.

Eto nanamang mga luha na to, bumibisita nanaman. Lately, palagi nila ako binibisita. Gusto yatang makipag close eh. TT___TT

Pagharap ko, bigla ko namang nakita si Minari sa harap ko at nagpunta papalapit saakin.

Para punasan ang mga tumutulo kong luha.

Hinatak niya ako sa park na walang tao at niyakap ako.

"Iyak na." matipid niyang sabi.

"Bakit naman *hik* ako iiyak?!"

"Tsk. Dali na."

Napahagulgol na ako ng iyak.

"Hindi ba, nagpromise ka saakin dati na kapag may umiiyak, dadamayan natin?" sabi niya habang hindi pa rin bumibitaw sa yakap.

Hindi nalang ako sumagot sa sinabi niya. Oo nga, napakadami naming promise na nagawa ni Minari.