*boogsh*
Nagising ako sa loob ng kwartong hindi ko kilala. Nasaan ba ako? Mainit na malamig dito, hindi ko alam kung bakit nandito ako at kung ano bang nangyayari sa labas.
Nakatali ang kamay at paa ko kaya hindi ako makagalaw. Napakahigpit ng pagkakatali sakin to the point na may mga sugat na ako. May mga kalmot din ako.
Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Idagdag mo na ang mga malalakas na tunog at pagsabog sa labas. Parang may gulo na hindi ko maintindihan dahil may kakaiba.
"Winter! Winter! Nasaan ka?" Kuya? Si kuya ba yun?
"Kuya Ice! Kuya nandito ako! Help me, please." Nanghihina na rin ako.
Biglang bumukas ang pinto at pumasok si kuya. "Winter, I'm glad you're safe." Inalis ni kuya ang pagkakatali sakin at bihuhat nya ko.
Paglabas naming ni kuya, may pumalibot samin. Nakita ko na naging stiff at seryoso si kuya.
Ibababa nya na sana ako para kalabanin ang nakapalibot sakin nang biglang napunta sila mama at papa sa harapan namin.
Ang bilis nila, hindi ko alam kung pano nila nagawa yun. "Just rest, everything will be fine" Kuya said as he put my head on his shoulder.
Naramdaman ko ang pagod at pagkahilo. I heard some noise and then everything went black.
Napabangon ako agad sa kama. Grabe, kakaiba nanaman ang panaginip ko. Para syang totoo.
I glanced at my clock and it's almost four in the morning.
Tumayo na ako agad at nagprepare papunta sa school. Mas maganda na siguro kung maaga ako. Hindi naman na ako makakabalik sa pagtulog ko.
Besides, it's my first year in college. I need to check my room. After 1 hour of preparing, bumaba ako and I saw mama coking breakfast. "Morning ma." Then I kissed her cheek.
After a few minutes, bumaba na rin si kuya and papa. "Morning princess, morning queen." Papa and kuya said in chorus. Napangiti kami ni mama. Bakit ang keso nila papa at kuya?
"Morning pa and kuya." I answered while smiling.
Habang kumakain kami, hindi ko maiwasan isipin ang tungkol sa panaginip ko. I was eight years old there, while kuya is 12. Isa pang kakaiba ay para akong warrior dun.
"Winter, are you okay?" I heard papa asked. Did I spaced out again? "Yes, why?" I answered back.
"Sabi ni papa suotin mo yung contact lense. The brown one." Oh, kaya pala.
"Alright." I answered as I run toward my room.
Mahirap na noh, mamaya tatanungin na naman nila ako. Ayoko silang mag-alala. Okay naman ako e, I guess.
Tinignan ko ang mata ko. It's color blue. Yes, hindi kayo mali ng basa. Hindi ko naman alam kung bakit. My parents and kuya also wear contact lenses.
*Knock knock*
"Winter Glace, ang tagal mo naman. Maglalagay lang ng contact lense ang tagal pa. Yan ang magpapalate satin e." Pfft.
"Ito na. HAHAHAHA"
"Bakit ka ba tumatawa tara na." Sabay hila nya sakin.
"HAHAHA. Ikaw kasi e. Bungangero, para kang nanay. HAHAHA" I can't stop laughing. Nakakatawa yung expression nya kanina, para siyang babaeng natuklasang niloloko lang pala siya. XD
"Ows talaga tol?" Uh-oh. Maiinis na yan. "Joke lang kuya kong pogi. Hihi" I said, then I kissed his cheek.
"Okay, libre mo muna ako ice cream. Tara na." Ginulo nya ang buhok ko habang kinakaladkad ako papuntang sasakyan.
"Ugh. Kuya naman, wag mong guluhin ang maganda kong buhok. Ang tagal kong sinuklayan yan."
Now it's his turn to laugh. "Bruha." Bulong nya. Bruha pala ha?
"Okay, wala kang ice cream. Quits na tayo e."
Naman, nasaan ba yung suklay ko?
"Joke lang kapatid." Biglang kinuha ni kuya ang bag ko at sinuklayan ako.
"Bawal ang pangit sa lahi natin. Alam pa naman ng mga estudyante dun na kapatid kita. Baka mabawasan fangirls ko, baka maturn off dahil may kapatid akong pangit." Dagdag nya.
Sweet nasana e, vain lang.
Sweet ba naming magkapatid? Ganito talaga kami e. Super close kami. Sila lang kasing pamilya ko ang nakakakilala sa tunay na ako.
Nagpaalam na kami kay mama at papa na mauna na kami.
Mabilis magdrive si kuya kaya after 15 minutes ay nakarating na kami sa university.
"Hatid na kita sa room mo. Mamaya pa naman class ko."
Sus, if I know, ayaw lang ni kuya na makita ko ang lalaking yun. Hindi kasi namin alam kung nandito ba siya. To make sure siguro, kaya gusto niya ko ihatid.
Maganda na rin siguro yun, nandiyan siya para sakin.
"Okay kuya" I smiled. Napakaprotective talaga ng kuya ko.
Habang naglalakad kami, naririnig namin ang bulungan ng mga bubuyog, este estudyante.
"Woah, sya ba yung kapatid ni Ice?"
"Grabe ang ganda ganda nya. Girl crush ko na sya."
"Maganda ang lahi nila."
"Chix. Maligawan nga." Ligaw daw? ASA. *smirk*.
Tinignan ng masama ni kuya ang lalaking yun.
Napakamot nalang sya ng ulo nya at umalis na kaya nagpatuloy lang kami sa paglalakad.
See? Sa kuya ko nga di makalapit, sakin pa kaya? I'm as cold as ice here in school.
Hanggang sa room, bulungan pa rin ang naririnig ko.
"Kyaaah. Blockmate natin si Winter. *.*"
"Ang swerte natin. Ang ganda, matalino at mayaman pa."
"Mabait din sya kahit maypagkacold sya."
"Bagay sila ni red."
Nung narinig namin ni kuya ang pangalan niya, napahinto kami at napatingin sa isa't isa.
"Dito din ba sya?" he asked.
"I don't know, and I don't care." I answered.
"Okay. Sabay tayo lunch mamaya. Hintayin moko."
Makakaangal pa ba ako?
Wala akong masyadong close nung nangyari yon, at mahirap pigilan si kuya kapag nagiging protective sya.
I just nodded then, I entered the room.
Umupo ako sa gitna, sa side kung san may bintana, mahangin kasi.
Napatingin ako sa bintana nang may mahagip ang mata ko. Nandito nga siya. May nahagip din ang mata ko sa kabilang side. Nandito din pala sila.
Mukhang mapapatagal ang pagakyat ko sa hagdan, kahit nasa huling hakbang na'ko.
erA8�z,�߶
