Χήρα Βοηθείας...

Ο δρόμος για την Σήμανση περνάει μέσα από τον καφέ...

- Ναι, Κατερίνα μου. Όπως τα λες είναι. Δύσκολο να βρεις σωστό άνθρωπο να μοιραστείς την ζωή σου στις μέρες μας. Άκου με κι εμένα που είμαι παντρεμένη και ξέρω. Βέβαια, δεν λέω, ο δικός μου είναι πολύ καλός άνθρωπος, αλλά... Πολύ βαρετός, βρε παιδάκι μου! Τόσο πολύ που κάνει την παρακολούθηση συνεδρίασης της Βουλής να μοιάζει με σαφάρι στον Αμαζόνιο!

Η κοκκινομάλλα νεαρή γελάει πρόσχαρα σε έναν γεράκο που μόλις έχει τυλίξει τα αποστεωμένα χέρια του γύρω από το κύπελλο του καφέ προκειμένου να τα ζεστάνει. Εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι η κοσμοχαλασιά που έχει ξεσπάσει από το πρωί έχει αποθαρρύνει πολλούς κατοίκους να ξεμυτίσουν από το σπίτι τους αφήνοντας έτσι χωρίς πολλή κίνηση το μαγαζί, έχω πιάσει συζήτηση στο τηλέφωνο ενώ παρακολουθώ την όμορφη ερωτοχτυπημένη με τον συνεργάτη μου κοπέλα. Περιμένω υπομονετικά την εμφάνισή του, αφού έχω πάρει ζεστά την δική μου πλευρά της συμφωνίας. Δεν ξεχνάω την απογοήτευση που ένιωσα χθες, όταν αντιλήφθηκα ότι δεν θα πηγαίναμε στην Σήμανση όπως υπολόγιζα. Δεν σκοπεύω, λοιπόν, να το ρισκάρω.

- Παντρεμένη, Ιωακειμίδου; Δεν σε ρώτησα καν χθες...

Η φωνή του Μάνου με διακόπτει ξαφνικά. Βέβαια, είχα ήδη αντιληφθεί ότι έχει καταφτάσει. Βλέπετε, η Μαλένα ανασήκωσε το βλέμμα, έφτιαξε δήθεν ανέμελα τον κότσο της και πέρασε την γλώσσα της πάνω από τα ξεραμένα χείλη. Τι ήταν όλα αυτά; Σημάδια ότι το αντικείμενο του πόθου της είχε κάνει την εμφάνισή του!

- Ω, κι εσύ εδώ, αστυνόμε; ρωτάω με προσποιητή έκπληξη.

Ο Μάνος χαμογελάει και πλησιάζει την κοπέλα για να παραγγείλει τον πρωινό καφέ του.

- Διπλός, με πολύ γάλα και λίγη ζάχαρη, τον προλαβαίνει η Μαλένα.

Ο αστυνόμος ανασηκώνει το φρύδι, για να εισπράξει ένα απολογητικό γλυκό μειδίαμα από την κοκκινομάλλα.

- Κάθε πρωί το ίδιο παραγγέλνετε..., λέει ντροπαλά η Μαλένα και σπεύδει να εκτελέσει την παραγγελία με μάγουλα εξίσου κόκκινα με τα μαλλιά της.

Κάνω νόημα στον αστυνόμο και καθόμαστε σε ένα τραπεζάκι, εκείνος περιμένοντας την δική του δόση καφεΐνης κι εγώ με το κύπελλό μου στο χέρι.

- Όμορφη κοπέλα, δεν βρίσκεις; μπαίνω κατευθείαν στο ψητό.

Ο Μάνος με κοιτάζει απορημένος. Προφανώς, νόμισε ότι του έκανα νόημα να πάμε να κάτσουμε για να συζητήσουμε για την υπόθεση, αλλά εγώ έχω άλλα πράγματα στον νου μου. Αν ήξερε τι σκέφτομαι ακριβώς, θα του σηκωνόταν η τρίχα κάγκελο...

- Και της αρέσεις! προχωρώ ακάθεκτη στην επόμενη φάση της επίθεσής μου.

- Πας καλά, Ιωακειμίδου; ρωτάει διασκεδάζοντας εμφανώς με την απόπειρα προξενιού που κάνω.

Γνωρίζω ότι είμαι λίγο άτσαλη, αλλά δεν έχω χρόνο. Σήμερα, πρέπει να πάμε στα εργαστήρια. Πρέπει! Είπαμε, βαρετός ο αντρούλης μου, αλλά μου έχει λείψει. Δεν θα το παραδεχτώ ποτέ αυτό, φυσικά, αλλά είναι αλήθεια.

- Σπουδάζει Αγγλική Φιλολογία, μιλάει επίσης γαλλικά, ιταλικά και ισπανικά, έχει μια μεγαλύτερη αδερφή που ζει με τον άντρα της στην Θεσσαλονίκη, λατρεύει τον σκύλο της, τον μοναδικό της σύντροφο αφού ορφάνεψε από γονείς πριν τέσσερα χρόνια. Τι άλλο...; Α, την λένε Μαλένα, στο είπα;

Ο Μάνος με κοιτάει που αραδιάζω απνευστί όλα τα στοιχεία που έχω μαζέψει για την κοκκινομάλλα. Κάθεται για λίγο σοβαρός, ενώ ξαφνικά ξεσπάει σε τρανταχτά γέλια.

- Μόνο το ζώδιο ξέχασες..., λέει με δυσκολία ανάμεσα στα χαχανητά.

- Κριός! Έχει γενέθλια στις 9 Απριλίου! λέω θριαμβευτικά, αποσπώντας ακόμα ένα γύρο γέλιων από τον Μάνο.

Την στιγμή αυτή καταφτάνει ο διπλός με πολύ γάλα και λίγη ζάχαρη. Η Μαλένα κοιτάζει λίγο περίεργα τον Μάνο. Ο αστυνόμος ευχαριστεί, δίνει το αντίτιμο και φεύγουμε.

- Καιρός να κάνουμε μια επίσκεψη στην Σήμανση, ανακοινώνει με χαμόγελο.

Δεν χαμογελάει γιατί ξέρει πόσο λαχταράω αυτή την πρόταση από χθες.

Ούτε επειδή γνωρίζει ότι αυτή θα είναι η αρχή του τέλους.

Χαμογελάει γιατί σκέφτεται μια όμορφη κοκκινομάλλα με γλυκό πρόσωπο.

Εγώ τήρησα την δική μου πλευρά της συμφωνίας. 

Καιρός να λάβω την επιβράβευση...