Yazım yanlışı ve mantık hataları olabilir anlamadığınız yeri sorabilirsiniz
_
_
_
_
_
4 gün sonra
Ebrar Karakurt
"Kahretsin"
Bavulun takılı kalan fermuarına küfrederek düzeltmeye uğraşırken, bir yandan da Zehra'dan gelen milyonuncu aramaya artık bir cevap vermem gerektiğinin farkındalığıyla, pantolonumun arka cebimdeki telefonu çıkarmaya çalışıyordum.
Geç kalacaktım.
Telefonu almayı başardığımda kulağıma götürdüm ve daha ağzımı açamadan Zehra konuşmaya başladı.
"Ebrar on kere aradım, nerdesin?"
"Yoldayım aşkım"
Yalan söylüyordum, daha evden yeni çıkıyordum ve bulunduğum yerden hava alanına gitmem en az yarım saatti.
"Yalan söyleme, bahse varım daha evden bile çıkmamışsındır"
Kilitlediğim evimin anahtarını cebime atarak asansöre bindiğimde konuştum.
"Off tamam Zeze, ama şimdi çıktım işte yetişirim"
"Uçak kaçta kalkacak haberin vardır umarım"
Saat 22:45 de kalkıyordu ve saat şuan tam ona onbeş vardı.
Yetişecektim, tabii trafiğe sıkışmazsam.
Istanbul trafiğinin yüzüme gülmesi için dua ederken bir yandan da bindiğim arabamı çalıştırdım.
"Zeze saati boşver şimdi de herkes geldi mi sen onu söyle"
"Yok daha ilkin ve elif gelmedi, cansu da yoldaydı en son, ayça da 10 dk ya gelir sanırım..."
"Zeze beni bunun için mi panik ettin, daha kimse yok ortada şaka mısın nesin kapat Allahını peygamberini kapat ya"
"Ben aramasam uyanmayacaktın farkında mısın? ayrıca neden bu saatte uyumaya kalktın onu da anlamadım?"
Aslında bir bakıma haklıydı. Böyle günlerde, Zehra hep tüm işini önceden hallederdi, sonra da gerekirse 100 defa arayarak benimde hazır olmamı sağlardı.
"Neyse tamam kapatıyorum görüşürüz dikkatli gel"
"Tamam görüşürüüz" dediğimde telefonu kapattı, ve arabanın sessiz atmosferiyle yanlız kalmamı sağladı.
VNL'in ilk haftası için Antalya'ya gidecektik.
Samçör pozisyonuna alışmıştım, ama hala bir takım endişelerim vardı ve herkes gibi heyecanlıydım.
Ama ne olursa olsun elimizden geleni yapacaktık bunu biliyordum.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Hava alanına vardığımda saat 22:35 ti. Gayette yetişmiştim.
İçimden Zehra'ya kapak yaparken bir yandan da oturudukları alana doğru ilerliyordum.
Bavulumu diğerlerininkinin yanına koyarak Zehra'nın yanına oturup gülerek elimle kapak yaptığımda, Zehra da gülerek omzuma vurdu.
Evet geç kalmamıştım, ama sanırım en son gelen de bendim çünkü etrafıma baktığımda eksik kimse yoktu.
Bir kişi hariç.
Zehra'ya dönerek konuştum
"Pişşt Vargas nerede?"
