mucizem ol ✨

1.bölüm

Sabah 7'de kalktım bugün benim için önemli bir gündü bugün hayallerimden birini gerçekleştirilecektim güney Kore'ye gidecegim ve orda yaşamaya basliycagim ah pardon kendimi tanıtmayı unuttum ben hevin 23 yaşındayım Kürt bir ailenin ilk avukat kızıyım 1 sene önce hukuk fakültesinden mezun oldum ve memleketim olan Mardin'e geri döndüm ama hayalim.             

Kore'de yaşamaktı ve şuan bunu gerçeklestiriyorum kendimi bir rüyada gibi sansam ' da hayır bu bir rüya değildi ciddi gidiyorum bu akşam Kore'ye nasıl yasiycaksin dillerini biliyormusun ne yapicaksin orda dediginizi duyar gibiyim evet dillerini biliyorum ve orda Kore'nin en büyük ikinci şirketinde ceo'nun baş sekreteri görevinde ise basliycagim

aylar önce baş vurmuştum aslında o şirkete ama dün kabul olduğunu gördüm ve hemen oraya gitmem için çağırdılar ve şuan gitmek için hazırlanıyorum o şirkete girmeyi cidden çok istiyordum orası hayallerimden biriydi seul'de en büyük şirketlerden biri

neyse çok konuştum artık hazirlanmaliyim gardırobumdaki bütün kıyafetleri bavuluma koydum tabi makyaj malzemelerimi de bugün akşam uçağim kalkicakti şimdiden eşyalarimin yarısını bavuluma yerleştirdim ve sadece küçük esyalarim kaldı akşam aceleyle bir şeyleri unutmiyim diye şimdi hazirladim

çünkü akşam geç olabilirdi ama bu şeylerin arasında bir sorunum vardı ailem ,ailem oraya gitmemi istemiyordu benden ayrı kalmak istemiyorlardı ailenin tek ve en küçük kızıyım sonuçta gitmemi istememeleri çok normal ama ben gitmek ve orda yaşamak istiyordum

bizim ailede ve asirette farklı bir ülkede yasiycak ilk kızım ben bu biraz gurur verici olsada annem gidecegim ve orda yasiycagim için gün boyu üzgündü bir daha dönmeyeceğimi sanıyordu ama ona kaç kere tatillerde hep geleceğim ve üzülmemesi gerektiğini söyledim o ise yüzüme baktı ve seni çok az göreceğim diyerek daha da üzüldü

bende üzülüyordum ailemden ilk kez ayrı yasiycaktim üniversitede de ayrı yaşadım ama ailem sürekli gelip gidiyorlardı bu biraz farklı olduğu için üzgündum ama elimde olan birşey değildi Türkiye'de yaşamak istemiyordum Türkiyeyi seviyordum ama hayatımı başka bir ülkede idame ettirmek istiyordum Kore'ye gitmek bana farkı kültürleri dinleri ve farklı bir bakış açısı katabilirdi

orda yaşamak bana güzel şeyler katicakti buna inanıyordum en azından inanmak istiyordum şimdi diyeceksiniz peki avukatsin ve neden orda işini yapmiyorsum der gibisiniz soyliyeyim benim diplomam başka ülkelerde geçerli değil maalesef o yüzden gerçek mesleğimi saklayip sekreterlik yapacağım Kore'de yapmak istediğim bir meslekti zaten

neyse sizle konuşurken herşeyi hazırlamıştım ve son kez anne elinden yemeğimi de yedim ve artık hazırdım gitmeye giyinmiştim ve kapıya doğru ilerlediğimde herkes ordaydi babam,annem ve abimlerim herkes gideceğime üzgündü ama benimde üzgün gitmemi istemedikleri için mutlu görünmeye çalışıyorlardı tabi annem gene abarttı ve kendini tutamayıp ağladı

herkese sarıldım annemin gözyaşlarıni sildim ve evden çıktım arabaya bindim 15 dakika da havaalanına vardık abimlerle uçağının gelmesini bekledim abimlerle ve artık uçağım gelmisti abimlere döndüm sarıldım veda ettikten sonra ordan ayrılıp uçağın olduğu kısma geçtim

uçağa bindim ve yerime gecip oturdum kemerimi bağlayıp kulaklıklarimi taktım  dışarıyı gecenin guzelligini seyretmeye başlamıştım o sırada anons edildi "güvenliginiz için kemerinizi takın ve iyi yolculuklar dileriz" dedi pilot ve konuşmayı kesip uçağı çalıştırdı

uçak yükselmeye başladığında bende gecenin guzelligini izlemeye başlamıştım heryerin karanlık olması bile yetiyordu bir süre sonra uykuya daldım ve birgün aradan sonra sonunda Kore'ye vardım uçaktan indikten sonra çok yorulmuştum ve hemen evime gidip dinlenmek istiyordum çünkü yarından itibaren işime basliycaktim uçaktan indiğimde çıkış yoluna doğru bavullarimla ilerledim kapıya vardığımda

etrafta bir süru insan vardı hepsinin elinde pankart ve yazı yazıyordu büyük ihtimalle bekledileri kişilerin adlariydi ben etrafa yürüyerek bir göz gezdirdikten sonra gözüm bir kişiye takıldı elinde bir pankart ve pankartta hevin yazıyordu

muhtemelen şirketten bir şofördü beni karşıladi şaşırdım biraz tabi oda şaşırdı çünkü muhtemelen hayatında ilk kez türbanlı biri görüyordu yanına gittiğimde bavullarımi aldı ve arabaya doğru ilerledik kapıyı açıp buyur etti hemen arabaya bindiğimde oda kapımı kapatip bavullarimi arabanın arkasına yerleştirdi sonra oda arabaya bindi

sesizdik arabayı çalıştırip havaalanından ayrıldık ben camdan dışarı bakarken soförde çaktırmadan bana bakıyordu ama hemen sonra eve gelmiştik arabayı durduğu an yavaşca arabadan indim ve arabanın bagaj kısmına geldim soförde aceleyle yanıma geldi ve bagajı açıp teker teker bavullarımi çıkarmiştı şöfor bana yardım ederek evine kadar bavullarımi taşımıştı öne geçip kapıyi açtı ve anahtarı bana verdi

ve hemen sonra bavullarımi yanıma bırakıp arabayla gitti bende bavullarımi içeri aldım ve kapımı kapadım evi gezmeye başladım bu evi bana şirket tahsis etmişti uzak bir ülkeden geldim ve aceleyle geldiğim için geçici olarak zaten paramı kazanıp kendi evime çıkacağım sonra neyse işte evi gezdiktek sonra ben odama geçip yatağa uzandigim an dalmıştim akşama kadar yatmıştım zaten birde isim yoktu vardığını ve eve gectigimi aileme arabada arayarak demiştim ve hiç kalkmadim akşam kalkıp eşyalarimi düzenledim yerine koydum o kadar geri yattım uykucu biri olarak sabah olmuştu ve geç kaldığını görerek yatağımdan fırladım ve giyinmeye başladım giyindikten hemen sonra otobüse binip şirkete gitmiştim şirkete vardım ve içeri girmiştim .

Devamı 2. Bölüm 'de