......Sadece 2 yaşında bir çocuktu. Ailesi öldürüldü.Sınıf arkadaşları tarafından dışlandı. Sırf farklı olduğunu için evren yüzüne güldü.
Her şey ise o ormanda başladı.........🌌
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu Lara. Kendisi bir az para sever ve hep kendini düşünür. İyikalpli ama fazla yargıcı.
Olay:
En yakın arkadaşı olan Serin'in yanına gitti. Serin engelli bir çocuktu. Yürüyemiyordu ve her gün Defne ona yardımcı oluyordu. Ama Serin buna inanmıyordu. Sadece "BELKİ" bir ihtimal var diye yapıyordu. Ama Defne sayedinde mutlu oluyordu. Defne eve gelip zili bastı. Büyük bir villanın önünde durdu. Kapı açıldı. Kumi: Hoşgeldin Defne! Buyur,Serin seni bekliyor. Defne Serinin yanına gitti. Serin: Duydum ki,gidiceksiniz Defne?! Defne: Mecburum Serin! Anla beni! Serin: Hadi ama! İstesen etiraz edersin ama....! Boş ver! Defne: Tamam......! Defne koşarak odadan çıktı ve evinne gitti. Kapıyı açıp içeri girdi. Gökçe: Hey! Neden bu kadar çabuk geldin? Defne: Ne zaman gidicez?! Lara: Yarın saat 6-da! Gökçe: Ne oldu? Sen gitmek istemiyordun hani? Defne: Hiç! Defne koşarak odasına gitti. Hiç bir şey olmamış gibi *kalonkaları açtı. Şarkıyı *kökledi. Ve aynanın önüne gitti. Aynaya baktı ve çirkin olduğunu düşündü. Defne: Neden bu kadar çirkinim! Kendime hayrım bile yok! Neden yaşıyorum ki?! Gözyaşları akmaya başladı. Yere çökdü. Sanki dünya başına yıkılıyormuş gibi hissetti. Not: *kalonka-sesucaldan *köklemek-Sonuna kadar çoğaltmak
Olay: O sadece sevilmeyi isteyen küçük bir kızdı. Sadece 12 yaşında bir kız! Bu yaşadıkları onun için çok ağırdı. Daha yeni doğulmuşken,2 günlükken onu ormana bırakmışdılar. O ise bunu öğrendiğinde sadece 6 yaşı vardı. Şimdi dünyası başına yıkılıyordu. O ise bunu sakince izliyordu. Defne: Sadece bazı insanlar gerçekten düşmanlığını ortaya koyuyor,bu dünya ise bunu kumar sanıyordu.Ama gerçek şu ki,bu dünyanın kendi çıkarları için yapılan bir kumar olduğunu bilmiyordular. Sonuçta insanlık asla masum birine el vermedi. Hep o insanı alçalttı. Bu hayat şimdi edalet varsa,bana hakettiğimi versin?! Ama veremez! Çünkü o sadece bir kumar! Defne sadece gerçek ailesini istemişdi. Ama onun yerine o ormanda ölmeyerek başka aile tarafından büyütüldü. Hep ezilen o oldu. Sadece bir az anne,bir az Baba ve kardeş sevgisi gördü. Ama o sevgi sadece Umut için geçerliydi. Lara hep ona karşı soğuktu. Ama haklıydı çünkü Defne onun gerçek kardeşi değildi. Defne bunları düşünerek uyudu. Sabah Lara onu uyandırdı. Lara: Kalk,Defne! Gidiyoruz! Defne: Tamam...... Defne uyandı,hazırlandı ve yemeğe indi. Karca: Çabuk olun! Trafik olucak! Hemen çıkalım. Gökçe: Hadi kalkın çocuklar! Her kes arabaya bindi. Valizleri bagaja toplayıp yola koyuldular. Defne şarkı açtı ve aynadan bakarak düşünmeye başladı. Defne:-düşler ve hatıralar Leyla ve Elif nefret etti. Serin sevdi. Okul üzerime geldi. Ama şimdiden onları özledim. Neden?! Sonuçta bir daha onları görmeyeceğim! Neden?! Her şey Defne için zordu. Sonuçta o bir SEPET BEBEĞİYDİ! Ne bekliyordun ki?! Sadece ezab veriyordu bu olanlar...... Vatandan uzaklaşdılar. Artık o şehirde değillerdi........
