Bully

1

Gülerek bana gelen surata bir yumruk daha atmamak için kendimi tutuyordum. Korkmuyordum ondan, bana yaptığının karşılığını fazlasıyla verecek cesarete sahiptim ama okulun çatısındayken yönetimden korkmamak zordu. Okuldan atılmak gibi bir risk alamazdım.

Bu yüzden önümde ağzına bir tane çakarsam düzelecekmiş gibi duran surata sadece baktım. O ise takmadı yine her zamanki gibi.

"Noldu" dedi bir eli omzumu iterken "Yine mi korktun?"

"Neyden korkmam gerekiyordu" dedim sesim sıkılıyormuşum gibi çıkıyordu.

"Güçlüyü oynamayı bırakmalısın" dedi bana acıyarak "Güçlü biri değilsen öyle davranmana gerek yok"

"Güçten bahsedecek son insan bile değilsin" dedim gülerek. "Sen kendinin güçlü olduğunu mu sanıyorsun?"

Evet, ben korkmuyordum ama o çok çabuk sinirleniyordu. Dediğim ufak bir laf bile gözünü döndürmeye yetiyordu.

"Sıkılmadın mı?" Dedim içten bir şekilde. "Sürekli insanları zayıf noktalarından vurup kendi egonu okşamaktan?" Bu dediğim onun sinirini daha da körükledi. "İnsanların sevdiği özelliklerini ellerinden alabileceğini düşünebilecek kadar aptal olmaktan yorulmadın mı Jay?"

Daha da sinirlendi ama bağırmıyordu. Saklamaya çalışıyordu oysa o kadar belliydi ki.

"Yorulmam gereken bir şey yok ki" dedi sakinleşmeye çalışırken. "Komikse gülme hakkına sahibim, çirkinse istediğim gibi birine çirkin diyebilirim."

"Sen gerçekten çok aptalsın." 

"Sen sanki çok farklısın"

"Bugüne kadar" dedim artık yavaş yavaş sinirlenmeye başlarken "annenle babana hiçbir şey söylemedim çünkü laf anlayacak biri değilsin, onlar üzülsün istemedim."

"Ama" dedi. Beni gerisini getireceğimi bilecek kadar iyi tanıyordu. Şu anda ne diyeceğimi bile tahmin ediyor olmalıydı.

"Ama" dedim vurgulayarak. "Bugün yaptığın her şeyin sonuydu. Bundan sonra hiçbir şekilde susmayacağım. Gencecik birinin hayatını kararttığının farkında bile değilsin."

"Benim suçum değildi" dedi belki de ellinci kez.

"Evet değildi, kesinlikle değildi." Dedim dalga geçerek. "Sen o çocuğun tüm hayallerini yıktın anlamıyor musun?"

"Kendi düştü"

"Onu ittin" diye bağırarak böldüm onu. "Pilot olmak istediğini bile bile onu ittin, hemde sırt üstü. Kalıcı bir hasar alırsa pilot olamayacağını çok iyi biliyorsun ama yine de bunu yaptın. Hiçbir nedenin olmamasına rağmen yaptın bunu."

"İsteyerek yapmadığımı biliyorsun" dedi sesini yükselterek. "Evet onunla dalga geçtim ve bunun bir nedeni yoktu ama onu sakatlamak istemedim."

"Sence en büyük sorun bu olsa da tek sorun bu mu?" Beni tutan eli gevşemişti artık. "Ne kadar iğrenç bir insan olduğunun farkında değil misin sen? Çocukla yüzünden dolayı dalga geçtin" Kendi kendime güldüm. "Sen çok yakışıklı olduğunu mu düşünüyorsun?" Gözleri kızarmaya başlamıştı. "Ruhun o kadar çirkin ki Jay sende çirkinsin bu yüzden."

Bir anlığına sendeleyecek gibi oldu ama kendini geri toparladı ve eli tekrar bileğimi buldu, beni kendine çekti.

"Dediklerin benim için önemli mi sanıyorsun?" Dedi fısıldayarak. "Söylediklerin hiçbir şeyi değiştirmez."

"Evet" dedim kızgın bir şekilde. "Sen hep iğrenç bir insan olacaksın ne olursa olsun."

Daha fazla sakin kalamadı ve tuttuğu bileğimden beni arkasındaki masaya doğru atmaya çalıştı. Ben ise düşmemek için bileğimi bırakan eline tutundum ve onunda dengesinin kaybolmasına yol açtım.