when she lost

Prologue

"oi toL, pano, bukas na lang ulit"- habang patuloy na ako sa paglalakad at nagpapaalam umuwi..

Habang naglalakad ako sa kalagitnaan ng malakas ng ulan pauwi galing University ay may nakita akong isang babae na tila kanina pa sya basang basa sa ulan at parang nawawala, kaya naman nilapitan ko sya at pinayungan.

"miss?, kanina ka pa yata nandito sa gitna ng kalye, basang basa ka na ng ulan, pero hindi ka man lang sumilong?, paano na lang kung hindi ako dumating?, walang tutulong sayo na payungan ka.." - sabi ko sa babae na to na wala man lang imik o hindi man lang sagutin ang mga tinatanong ko.

ang tangi na lang nyang nagawa ay ang yakapin ako, habang umiiyak sya, na tila, parang isang bata na iniwan sa kalye ng magulang nya.. patuloy pa rin sya sa pag iyak nya na ikinabigla ko dahil sa pag yakap nya..

---------------

ooops.. tama na muna.. :)

ako nga pala si JED CARLO CRUZ, isang napakatinong studyante, sa kabaligtaran jowk :), i'm 19 years old, i'm a civil engineering student, medyo may pagkatorpe, mahilig sa sports, manuod at kung ano ano pa :)

si author na lang ang bahalang magkwento sa inyo ng story ko :)

prologue pa lang naman po ito eh..