RASTLANTI | Barış Alper Yılmaz

18|Evet

Pelin Eroğlu

"Hayatımızda birbirimize bir yer ayıralım mı Pelo?"

Geri sayımın bitmesine saliseler kala hiç düşünmeden Barış'ın dudaklarına kapandım.

"Sıfır!Mutlu Yıllar!"

İnsanlar konfeti patlatırken,havai fişeklerin sesi gelirken ikimizin köşede böyle bir an yaşaması içimdeki gülme isteğini uyandırdı ama bulunduğumuz durumdan dolayı kendimi durdurdum.Barış'ın bir eli bel oyuntuma giderken diğer eli sağ yanağıma yerleşmişti.Bende boştaki ellerimden birini omzuna diğerini de ensesine yasladım.

Dudaklarımın arasındaki dudaklar aralanırken içimdeki dürtülere engel olamıyordum,ikimizin dudakları da birbirimizden aldığımız cesaret ve sevgiyle hareket ederken beni belimden biraz daha kendine çekmişti.

"Şu an daha da ileriye gidemeyiz biliyorsun değil mi?"Gözlerimle mekanı işaret ederken derin bir iç çekerek dudağıma öpücük bıraktı."Bu bana yeter de artar,ha bir de bunu 'evet' olarak mı kabul etmem gerek?"

Dediğine başımı olumlu anlamda sallayıp güldüğümde anlını anlıma yasladı."Üstümden yük kalktı yemin ediyorum.."Dediğine gülümsediğimde gelen ses ile tüm anımızın büyüsü gitmişti.

"Sonunda amınakoyayım!"Kerem'in sesiyle birbirimizden ayrılırken bizi izleyen altılıya döndük."Abi bu anı mı bekliyordunuz?"

"Bir senedir bu anı bekliyorum kardeşim."Berkan'ın dediği ile herkesin yüzü buruşurken esprisinin kötü olduğunu o an anlamıştı.

Yaklaşık 2 saat daha mekanda durduğumuzda Deniz'le vedalaşmıştım ve çıkmak için kapıya doğru yürüyorduk.Barış Keremle uğraşmak için önden önden giderken en son Berkan ve ben arkadan çıkıyorduk.

"Barış'a ötmemişsin."Dediğimle boğazını temizleyerek söze girdi."Yok yenge,artık ikimizin sırrı o."Dediğine gülümserken 'yenge' demesine de sırıtmadan edememiştim.

Arabalara tekrar bindiğimizde kızların hepsi bir anda çığlık atmıştı.Kavradığım direksiyon simidini panikle geri bırakırken onlara döndüm."N'oluyor?"

"Öpüştünüz!"Duru'nun heyecanla konuşmasına göz devirirken gülmeden de edememiştim.Arabayı çalıştırırken Şeyda ve Nazlı'nın yorumlarını dinlemeye başlamıştım bu sefer."Abla şimdi siz nesiniz?"

"Ne olabilirler salak?"Nazlı,Şeyda'nın kafasına vururken Duru'nun alkolün etkisi ile yaptığı iğrenç espriye yüzümü buruşturmuştum."Fenerbahçeler."

rastlantı

"Oğlum saçmalamayın,hepinize yer var bizim evde.Hotelle mi uğraşacaksınız bir de?"Dediğimle Kerem ve Berkan başını olumlu anlamda salladı."Ya Duruyla Nazlıya bakın,hiç diyorlar mı 'ayıp olur' diye.Olmaz çünkü."

"Pelo şimdi annen hasta,hasta evine de böyle yük olm-"Kerem ve Berkan'ın ensesinden tuttuğum gibi apartmanın girişine doğru ittirirken Barış bu halimize gülmüştü."Barış!Manitana bir şey söyle,zorla eve sokuyor resmen."

Kerem söylenirken Barış ıslık çala çala arkamızdan geliyordu."Öyle o,sever zorla bir şeyler yapmayı.Alışırsınız."Barış'ın dediğine sırıtırken sonunda kapının önüne gelmiştik.Anahtarımı çıkarıp kapıyı açarken sessiz olmaları konusunda hepsini uyarıp salona yollamıştım.Ev dubleks olduğundan üst katı sadece Şeyda ve benim için dizayn etmiştik.Yani yukarıda bizim odalarımızın yanına bir de küçük salon vardı.Kızları alıp yukarı çıktığımızda getirdiğim yorgan ve yastıkları koltuklara sermiştik.Üçüne de yatak hazırladığımızda biz zaten beraber yatacağımız için kolayca bunu da halletmiştik.