secret mafia darling | taekook ✔️

4

Sabah olunca Jungkook biraz fazla erken uyanmıştı çünkü bugün Jiminle konuşacaktı. Bu heyecanındandır ki uyku tutmamıştı. Gören de yıllardır konuşmuyorlar sanacaktı.

Jungkook aşağıya indi ve ilk gün ki gibi Taehyung'u pankek yaparken gördü.

"Sen başka bir şey yapmayı bilmiyor musun?" Taehyung Jungkook'u görünce kalp atışı hızlandı.

"Yapamıyorum."

"Merak ediyorum da senin gibi bir mafya babasının evinde neden hizmetçi yok?"

"Çünkü kimseye güvenmiyorum." Jungkook bu cevabına şaşırmıştı.
"Bana peki neden güvendin? Benim insanlara bir şeyleri söylemeyeceğim ne malum?"

"Öyle biri olmadığını biliyorum çünkü. Sandığından daha çok tanıyorum seni"

"Sen izlettirdiğini herkesi bu kadar iyi bilir misin? Söyle bakalım bizim sınıfta Moonbin vardı. Nerede, evli mi, evliyse kaç çocuğu var?"

"Jungkook Moonbin öldü." Jungkook bunu duyunca şaşırmıştı. Çok yakın değillerdi onunla ama yine de içinde bir burukluk oluşmuştu.

"Ben... Üzüldüm. Bilmiyordum"

"Herneyse Jungkook, hepimiz bir gün öleceğiz ki ben muhtemelen yaşamam gerekenden daha erken öleceğim."

"Neden böyle düşünüyorsun?"

"Her gün nerdeyse çatışma içinde oluyorum. Bir gün o mermilerden biri kesinlikle bana isabet edecek. Ediyor aslında ama o sefer kurtulamayacağım bir şekilde isabet edecek. Eminim buna.."

"Taehyung, kapatalım mı bu konuyu? Hem sen beni Jiminle konuşturacaktın."

"Tamam tamam. Ne Jiminmiş arkadaş. Hayır nasıl tanıştınız da bu kadar yakın oldunuz ben anlamıyorum ki"

"Benim hakkımda her şeyi biliyordun, bunu da bilirsin o halde" Jungkook tekrardan:

"Her neyse şimdi telefonu bana verir misin?"

Taehyung eliyle işaret parmağını sallayarak "benimle birlikte konuşacaksın."

"E hani bana güveniyordun?"

"Sana güveniyor olmam bu kararımı değiştirmeyecek"

"Off..."

Taehyung eline telefonu aldığı gibi Jimin yazan yere tıklayıp aradı. Jungkook Taehyung'un elinde neden Jimin'in numarasının olduğunu düşündü.

"Alo.. Kimsiniz?" bu Jimin'in sesiydi. Jungkook Jimin'in sesini bile özlemişti.

"Alo, Jimin benim Jungkook"

"Aman Tanrım! Jungkook, bebeğim sen... Sen yaşıyosun!" Taehyung, Jimin'in Jungkook'a bebeğim demesinden hoşlanmamıştı.

"Hayır burdayım Jiminshii. Sana şuan anlatamam ama iyiyim güvendeyim. Vakit olduğu zamanlarda hep ararım seni"

"Jungkook, nerdesin sen! Neden yanımıza gelmedin? Neler oluyor?!"

"Jimin bu telefonda anlatabileceğim bir mesele değil. Daha ,dur ne yazdın oraya okuyamıyorum, sonra anlatacağım sana"

"Yanında bıri mi var?"

"Evet eski bir arkadaşım. Sana dedim ya güvendeyim diye. Beni merak etme sen tamam mı bebeğim?" Taehyung bebeğim kelimesinden artık nefret ediyordu.

"Tamam hayatım bak güveniyorum sana. Biliyor musun benim yanımda Yoongi kalıyor!"

"Dur Yoongi mi? Jungkook sen Yoongi'yi sevmezdin"

"Yanında kim var merak ediyorum doğrusu Kookie. Ama sen bana daha sonra anlatırsın diye susuyorum."

"Chim, kapatmam lazım. Daha sonralarda ararım seni. Görüşürüz, öptüm."

"Bende, muah"

Telefon kapandığında Jungkook'un içini bir boşluk kaplamıştı. Ama yine de mutluydu.

"Dur ben doğru mu anladım Jungkook? Senin arkadaşın Yoongi'den mi hoşlanıyor? Sana lisedeyken yaptıklarından haberi var mı? "

"Var, ama yine de..."

"Yine de ne Jungkook. Bilmiyor olsaydı bir şey demezdim ama bunu biliyormuş. Ama yine de onunla mı yani?"

"Taehyung sana burda yarım saat Jimin'i savunmayacağım. Sen benim hiçbir şeyim değilsin bu nedenle sana anlatma gereği duymuyorum" Taehyung kırılmıştı. Sevdiği çocuktan bu lafı duymak onu kırmıştı.

"Haklısın, özür dilerim. Pankeklerden yemek ister misin?"

"Yok, sağol"

"Hadi ama günlerdir bir şey yeme- doğru ben senin bir şeyin değilim. Sana karışmam doğru olmaz. Özür dilerim tekrardan."

"Teşekkür ederim Taehyung. Şimdi odama gidebilir miyim?"

"Tabii ki benimde çıkmam gerek zaten"

"Görüşürüz o halde" Jungkook arkasını dönüp gitti. Bugün Taehyung'un farkında olmadan kırmıştı. Ama Jungkook'a bir şey diyemiyorsun çünki haklıydı. O, onun hiç bir şeyi değildi. Neden üzülüp duruyordu ki?

⋆ ˚｡⋆୨୧˚　˚୨୧⋆｡˚ ⋆