სახლში რომ მივედი მაგიდაზე საჭმელი დამხვდა,ვჭამე და ოთახის დალაგებას შევუდექი
საკმაოდ დაღლილი საწოლზე დავეხეთქე და ჩემს ძმას დავურეკე
მე-სად ხარ?უკვე 5 საათია
სოიონი-კალათბირთუს ვთამაშობ,მალე მოვალ
მე-კარგი,რომ წამო...-სოიონმა ტელე გამითიშა
მე-იაა,დამპალი ბავშვი-ჟაკეტი შემოვიცვი და ეზოში გავედი,თბილოდა მაგრამ ცოტა სუსხი იყო,ქუჩები მოვიარე და ერთ ერთ ბნელ ჩიხში შევედი
მე-საშიშია,მაგრამ მომწონს თავგადასავლები-გზას გავუყევი და ერთ ერთი ჩიხიდან ჩხუბის ხმა მომესმა,დამაინტერესდა ამიტომაც ხმას გავყევი,იქ მისულს ეუნვუ დამხვდა რომელსაც დაუნდობლად ურტყამდნენ.დავინახე თუ როგორ გამუდმებით ურტყამდა ჯისუნგი ეუნვუს.
მე-შეწყვიტეთ!-დაცემულ ეუნვუს მივარდი,ფეხზე ძლივს წამოვაყენე
ჯისუნგი-ისევ შენ?
მე-შენი აზრით რას აკეთებ?
ჯისუნგი-მოშორდი აქედან!
მე-აქედან მოსაშორებელი შენ ხარ!
ჯისუნგი-გოგო ხარ თორემ
-თორემ რა?-ჩემი ძმა საიდანღაც გამოჩნდა,სოიონს უკან კიდევ ვიღავ მოჰყვებოდა
ჯისუნგი-შენი მცველიც მოვიდა
მე-ძმაო?
სოიონი-შენ და ეუნვუ წადით,ამათ მე და დათუნა მივხედავთ
მე-წამოდი-ეუნვუს ხელი მოვკიდე და ჩიხიდან გავიყვანე,ჩემს სახლში მივედით და მდივანზე დავაჯინე
მე-აქ დამელოდე,წამლების ყუთს მოვიტან-ეუნვუმ თავი დამიქნია,მე წამლების ყუთი ავიღე და მასთან მივედი
მე-დედაჩემი ექიმია,ამიტომ შეგიძლია მენდო-ეუნვუს წარბი დავუმუშავე,ტუჩიც და ჩალურჯებულო თვალიც
მე-ვსო,ჩემი ძმის ტანსაცმელს მოგცემ,შენი პერანგი სულ დაიხა და გაჭუჭყიანდა
ეუნვუ-დიდი მადლობა მარია
მე-არაფერია,აქ დამიცადე-ეუნვუს სოიონის ტანსაცმელი გამოვუტანე და ზედა გამოიცვალა,მალევე კარზე ზარი გაისმა,კარი რომ გავაღე სოიონი და თავისი ძმაკაცი იყვნენ
მე-შემოდით
სოიონი-როგორ ხარ?რამე ხომ არ დაგიშავეს?
მე-არა თქვენი წყალობით კარგათ ვარ-ბიჭებს წყალი მივუტანე
სოიონი-ეუნვუ ხომ?
ეუნვუ-კი
სოიონი-კალათბურთის თამაში უნდა დაიწყო!ხვალიდან გუნდში ჩაეწერები,მე და დათუნა დაგეხმარებით
ეუნვუ-მაგრამ....
დათუნა-უარი არ მიიღება ძმაო,ხვალიდან ვიწყებთ
