BAŞLIYORUZZZZ!
BU BÖLÜM BİRAZCIK DUYGUSAL OLACAK. MENDİLLER HAZIR MI?
Sınır; 15 Oy 30 Yorum
Asiye: Doruk...
Asiye uyandığında ne olduğunu anlamaya çalıştı, bir kaç dakika etrafına baktıktan sonra aklına gelen gerçek ile sıkıca gözlerini kapattı.
Yoktu, yalnızdı, kimsesizdi... milyonlarca kelime ile anlatabilirdi durumunu ama konuşmayı bırak uyanmayı bile istemiyordu.
Odanın kapısı açıldı. Gelmeyeceğini bile bile baktı bir umut ya belki...
Yengesini görünce gözlerini sıkıca kapattı ve yaşlarının akmasına izin verdi.
"Uyandın mı güzelim? " diyen yengesine dönüp
"Keşke uyanmasaydım" diye sert bir cevap verdi.
"Evet durumun gayet iyi çıkış işlemlerinizi yaptırabilirsiniz"
"Teşekkür ederiz doktor hanım. Asiyem hadi güzelim"
Doktor çıktıktan sonra hemşire elinde bir paket ile gelir.
"Asiye Eren siz misiniz? "
" Evet benim ne oldu? "
" Bunlar Doruk Atakulun özel eşyaları annesi size vermemi istedi"
Asiye hiç dinmeyen gözyaşlarını bir kez daha akıttı ve elleri titreyerek hemşirenin elindeki paketi aldı.
"Gel yengecim eve gidelim bakarsın evde"
Akşam/Orhan Ev
Herkes oturmuş Asiyeyi izliyordur o ise... Açmaya korktuğu paketi.
"Asiye istersen kaldırayım sonra bakarsın, dinlen biraz" diyen kuzenine yüzünü dönmeden "Olmaz şimdi bakıcam" diye cevap verdi.
Cesaretini topladıktan sonra masanın üstündeki paketi alıp açtı, içindeki tokayı eline aldıktan sonra yüzünde ufak bir tebessüm oluştu.
"Benim tokam..."
(yüzündeki tebessüm yerini tekrar hüzne bırakır.)
"ama bu senin olmuştu ben bunu istemiyorum artık"
Tokayla saçlarını topladıktan sonra devam eder.
Telefonu eline alır kapak ekranında onu bir fotoğrafı karşılar.
Şifresini girdikten sonra bu sefer birlikte oldukları bir fotoğraf vardır.