თემქა ძალიან ხმაურიანი ქუჩა აღმოჩნდა . დილით მანქანების პიპინი მაღვიძებს. და ერთი ქალის გამწარებული ყივილი " მალინა. მალინა." ამ დილაუთენია ვი უნდა მალიანა.აბა ძილს ვინ აცდის ადამიანს ხომ შეუძლიათ წყნარად იყვნენ და შუადღისას თქვან . და გამოალაგონ თავიანთი მალინა ად ახალქალაქის კარტოფილი...
- ეს ქალიც ჩემს წინააღმდეგ არის . - ამოვილუღლუღე და დაბლა ჩავედი.
ფეხშიშველი მივტანტალდი. ავიღე ჭიქა და წყალი დავლიე. დღეს რატომღაც არ ვიყავი სკოლაში წასვლის ხასიათზე მაგრამ . მეორე დღეა და რომ არ წავიდე ტეხავს.ამიყომ ვეცადე რამე ლამაზი კაბა ამერჩია. ბოლოს კი არჩევანი დედას ნაყიდ კაბაზე შევაჩერე. ცოტა მაკიაჟი გავიკეთე. და ისე რომ ანას არ დაელოდე. გავედი გარეთ. და აბა თუ მიხვდებით ვინ იდგა სადარბაზოსთან. თვით ალექსანდრე მახარაშვილი სკოლის სიამაყე.
- გამარჯობა თეკო !
- თეკლა მქვია თეკლა. - წარმოვთქვი გაღიზიანებულმა. და მხარი არვკარი.
- კაი რა რა გჭირს! ესე გოგს რომ დავხვდე სიხარულით წამომყვება. ყველა გოგოსთვის საოცნებო დადიანი ვარ. და შენ რა გჭირს?
- ჰაჰ თავზე ზედმეტად დიდი წარმოდგენები გაქვს ! ბატონო ალექსანდრე.-ისე წავედი უკან არ მომიხედავს .
მან კი ის გააკეთა რასაც ვერც კი წარმომიდგენდი. ხელში ამიყვანა და ზუგზე გადამკიდა . თითქოს ახალქალაქის კარტოფილის მეშოკი ვიყო.
- დამსვი სასწრაფოდ.- დავუღრიალე.
- კარგი დაწყნარდი, დაწყნარდი.ცოტას გავერთობი და დაგსვავთ.
- რააა . დამსვი სასწრაფოთ .
მან კი მანქანაში მთელი სისწრაფით ჩამტენა.
