KEHANETİN ESERİ

1. Bölüm : Ayrılmayacağız

Yolun kenarına oturmuş Jacob'un bütün işleri halletmemiz bekliyordum. Yine hata yapmıştım ve Jacob'un arkamı toplaması gerekmisti. Krala sunacagımız kanıtlardan 2 tanesini Rudiger'in destekçilerinden birini yakalarken kırmıştım. Üzgündüm ama daha çok korku vardı içimde. Bu hatam bu ayki üçüncü hatamdi ve bu da Jacob'un artık beni yanında taşımaktan bıkmak üzere olabileceği anlamına geliyordu. Tam içimden keşke Elias'la birlikle gitseydim de kanıtları kırmasaydım diye düşünürken kapının açılma sesi ile beraber Jacob'un adımı bağırdığını duydum.

- Amber! Gel de işin ucundan tut, biliyorsun bu hafta temizlik sende!

Temizlik derken kastettiği şeyin arkamızda iz bırakmamak olduğunu biliyordum ama Jacob bundan "temizlik" diye bahsedince aklıma ayak işi yapmaktan başka bir şey gelmiyordu. İstemeden de olsa

"Tamam, geliyorum" dedim.

Ben içeri geçmeden Jacob dışarı çıktı. Arkamı toplamaktan saçları terlemiş, üniforması sırılsıklam olmuştu. Ona bakarak donakalmış olduğumu fark etmiş olmalı ki ağızını sağa gülümseyecek bir şekilde yukarı kaldırdı. Utancımdan yanaklarım kıpkırmızı olmuştu. Hemen başımı aşağıya doğru eğdim. Geçen sefer kızardığımda Elias ve Carmel benimle 1 hafta boyunca alay etmişlerdi. Tabi bu hoşuma da gitmisti -bence Jacob da biraz hoslanmisti bu durumdan-. 5 yaşımdan beri hep beraberdik, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmemişti. Aynı gün Kral ikimizi de kaldığımız yetimhaneden almıştı ve bizimle beraber 2 çocukla yani Elias ve Carmel ile birlikte aynı odaya kilitlenmiştik. İşte o gün... İkimiz de çok korkmuştum ve orada tanışmış geceyi birbirimize sarılarak geçirmiştik. O zamandan beri arkadaşız. Tam 11 yıl. Şuan ben 16 o ise 17 yaşındaydık ve 6 ay sonra Jacob 18 olacaktı. Yani resmi olarak Kralın hem sağ kolu hem de Büyücüleri Avlama görevinin başına geçmeye hak kazanacaktı. Doğal olarak bu kadar yıllar sonrasında Jacob'a karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştım. Elimde değildi! O sahip olduğum tek aile, tek gerçek arkadaştı. Elias ve Carmel de benim en iyi arkadaslarimlardi ama Jacon'a hissettiklerim gibi degil. Bunları düşünürken dalmış gitmiştim. Jacob'un elini omuzunda hissetmemle hayal dünyamdan çıkıp gerçek dünyaya döndüm.

-Amber, iyi misin? diye mırıldandı.
-İyiyim, dalıp gitmişim işte, ne diyecektin?
-Etrafi topla da gidelim diyecektim, zaten yeterince geç kaldık" dedi. Haklıydı, en az 4 saattir buradaydık ve bir an önce gitmezsek herkes bizi merak ederdi. Başımı salladım. Jacob'a yine mahcup olmuştum. Hemen söze girdim
" Yine hata yaptım. Artık beni eğitmek istemezsen anlarım. Özür dilerim." diye mırıldandım.
- Hayır sadece artık hata yapmamanı istiyorum, tıpkı eskisi gibi. İşler sadece benim elimde olsa sorun yok ama Kral son 1 ay içerisinde 3 kere kanıtları kırdığını ve benim de bunları ortadan kaldırdığımı öğrenirse cok büyük bi' sorun çıkar. Bu yüzden senden daha fazla dikkat etmeni istiyorum.
- Elimden geleni yapacağım.
- Elinden geleni yapma, fazlasını yap Amber. Yoksa Kral bizi ayıracak ki bundan kötüsü sana yapabileceklerini düşün. Seni bi noktaya kadar koruyabilirim. Senin yaptığın bi hata ikimizin de kellesine mal olabilir. Kendiminki umurumda değil de seninkini düşündüğümden diyorum " diyip şeytani bakış attı ve devam etti , Hadi şimdi bunları konuşmayalım, etrafı temizleyip gidelim. Carmel ve Elias merak etmişlerdir.

"Peki" diyebildim sadece başımı öne egdim. Ayrılma düşüncemiz bile korkmama yetiyordu. Jacob bunu fark etmiş olmalı ki gülerek,

- Hemen üzülme, ayrılmayacağız. Tek yapmamız gereken daha dikkatli olmak o kadar. 6 ay sonra grubun başına geçip Kralın sağ kolu olunca ayrılmaktan korkmamiz gerekmeyecek. Hep beraber olacağız, dedi.

- Bu iki görevde de çok iyi olacağına hiç şüphem yok Jacob, dedim şefkatle.

- Teşekkür ederim.

Bir süre bakıştık ve bunu fark edince hemen gözlerimi gözlerinden ayırdım. Yüzüm sıcaktan yanarken içeri girdim ve hemen temizligi bitirdim. Dışarı çıkınca hava kararmıştı bile. Jacob kafasını "hadi gidelim" dercesine işaret edince başımla onayladım ve saraya doğru yola koyulduk.

***