Bölüm 3:

207 27 97
                                    

Sonunda kaçmayı başarmıştım.Artık gitmem için bir engel yoktu.Dümdüz yolda ilerliyordum.Özgürlük bu kadar güzel bir şey miydi?

Sanki tuhaf bir şey vardı.Hiç insan yoktu.Bu beni nereye getirmişti hödük işte nplucak.

Vakit kaybetmemek için koşmaya başladım.Sonunda mafya beni her an bula bilirdi.Evlerin kapısını çalmaya başladım..Ama kimse açmıyordu.Arabalar da nadiren geçiyordu.İç ses orda mısın?

Yine noldu?Hiii doğru ya sen kaçmıştın.

Yeni mi farkına varıyorsun gerçekten?

Neyse ben yokum.Benden sana hayır gelmez.Hem kaçarken bana mı sordun?

Off tamam be.Senden yardım isteyende kabahat.

Napıcaktım ben.Telefonum çantamın içerisinde kaldı.Ve çantam da onlarda.Bir kuruş param bile yok.

Yavaş yavaş karanlık oluyordu.
Karşımda beliren gölgeyle yerimde put kesildim.Umarım normal bir insandır.

Yavaş yavaş bana doğru addım atdığında ben de geri gitmeye başladım.
Adımları hızlanmaya başladı. Neden ben ya.Digerleri kaçınca başına bir şey gelmiyordu ki.Her halde benim bahtsızlığımdan.

Koşmaya başlamasıyla ben de koştum.Benden farklı olarak hızlıydı.
Kolumdakı eli hiss edince bağırdım.Ama eliyle ağzımı kapattı.Beni sertçe yere attı.

"Ne istiyorsun benden? ÇAbuk bırak beni!"

Ama cevap vermedi.Haraket etmemem için her tarafımdan kısıtlanmıştım.

"Ne istiyorsun benden hayvanoğlu hayvan."

Tokat atmasıyla yüzüm diğer tarafa düştü.Yüzünü boynuma yaklaştırdı.Ve derinden nefes aldı.

"Kokun...Seninle mutlaka eğlenmeliyiz güzelim.."

Eliyle ağzımı kapatıp boynumu öpmeye başladı.

Hayır bir daha yaşayamazdım.

Haraket etmeme izn vermiyordu.Yani her şey buraya kadar mıydı?

Dudağıma yöneldiğinde başımı sağa sola çevirdim.

Adamın bağırmasıyla ve silah sesi gelmesiyle gözlerimi açtım.Adamın üzerime düşmesiyle çığlık attım.

Bu bu Arendi.Adamın bedenini üzerimden kaldırdı.

Sonra bana yöneldi.

"Yenge iyi misin?"

"Bana zor zorla dokun..maya çalıştı."

"Biz onun cezasını vericez yenge sen merak etme."

Elimden tutup beni arabaya bindirdi.Hala şoktaydım.

Arda telefonunu çıkarıp biriyle konuşmaya başladı.

"Evet abi bulduk.Eve gidiyoruz şu an."

"......."

"İyi abi sadece piç adam yengeye zorla..

"......"

"Yok abi vaktinde müdahile ettim.Ve şuan adamı depoya götürüyorlar."

Ardından telefonu kapattı.Acaba Kaya bana bir şey yapar mıydı?

Tabi ki yapar.Önce elini kolunu bağlar,sonra da denize atır.Ve kendini köpek balığının içinde bulursun.

Yaa olumlu şeyler söylesen ölürmüsün?

"Acaba Kaya sinirli mi?"

"Valla yenge zor tutduk abimi birine zarar vermemesi için."

Off hiç kaçmasaydım daha iyiydi.Sonunda nereye gidiyorum?Tabiki de Kayanın evi.

1saatin sonunda varmıştık.Ecelim ordaydı.Beni bekliyordu.Siniri yüzünden belliydi.Acaba duygu sömürüsü yapsam siniri geçermiydi.

Boku yedin kızım.

Biliyorum sus sus.

Arabadan indiğimde Kaya kolumdan tutdu.

"Sen nasıl kaçarsın ha!Ya o adam sana bir şey yapsaydı!Deşünmesi bile adamı delirtiyor.

Kolumu ondan kurtardım.

"Bi rahat vermiyorsunuz.Sana ne be benden.O konu da seni ilgilendirmez.Bana karışmaya hakkın YOK!"

Kolumu bir daha tutup beni eve götürdü.

"Bırak çabuk kolumu!"

Ama beni dinlemiyordu.Beni ikinci kata götürdü.Bilmediğim odaya götürüp beni oraya fırlattı.

"Naptığını sanıyorsun sen!"

"Burada kal da akıllan."

Bunu söyledikten sonra kapıya doğru yöneldi.Odadan çıktıktan sonra işıklar kapandı.Hayır hayır karanlık...Karanlık olmazdı.

"Aç şu işıkları.Beni burda tut ama işıkları aç.

Ama hayla kapalıydı.Beni burada bırakıp gidemezdi.Elime bir anda değen soğuk metalla elime alıp anlamaya çalıştım.Bıçaktı.Bunu burada unutmuş olmalılar.Kendimi öldürecek halim yoktu.Ama beni buradan çıkartmassa bunu seçenek olarak düşüne bilirim.

Bir anda kulağıma uğultular gelmeye başladı.Eski sevgilimin sesini duydum.

"Benden ayrılarak büyük hata ettin.Benden kurtuluşun YOK!Gölgem her zaman etrafında olucak.

"Hayır!SUS!Hepsi senin suçun.Bana inanmadın.Ben bir şey yapmamıştım.Oyuna geldim.

"Ha ha gözüme mi inanıcam yoksa sana mı?!"

"BEN BİR ŞEY YAPMAADIM!!"

Hala konuşuyordu. Onu dinlememek için elimle kulaklarımı tutdum.

"Çıkarın beni burdan.Lütfen sabrım kalmadı.

Göz yaşlarım durmak bilmiyordu.Kaliba burdan çıkış yoktu.

Eski sevgilimle iyi geçiniyorduk.Taki onun arkadaşı beni duvara sıkıştırana kadar. İttirmeye çalışmıştım ama olmadı.Eski sevgilimin benim adımı söylemesiyle durdu.
Ve o an beni dinlemeden çıkıp gitti.Sinirinin geçmesi için bir gün bekledim.
Sabahı evine gittim.Kapının açık olmasıyla önce şaşırdım.İçeri girdiğimde topuklu ayakkabı ve kadın çantası vardı.Şüpheyle evin içine girdim.İçeriden kahkalar geliyordu.Yatak odasına girdiğimde kadınla onu aynı yatakta o pozisyonda görmüştüm.Ve hiç bir şey söylemeden çıktım.Yani ilişkimizi bu kadar çabuk mu bitirmişti?Bu kadar kolay mıydı onun için?

Bunları düşünürken bıçağı elime aldım.Sonuçta burda delirmektense ölmek daha iyidir.Yüreğime saplayacakken elimin titremesiyle omzuma sapladım.Gözlerimdeki yaşların sayısı daha da artmaya başlamıştı.

Gözlerim yavaş yavaş kapanacakken bir şey fark ettim.Artık sesler gelmiyordu.

Bu bölüm bir az kısa oldu.Ama diğer bölümü uzatmaya çalışıcam.

Öptümmmmm♡♡♡

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Feb 25 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

AKILLI MAFYAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin