Başardım. Ben doktor oldum, anneme verdiğim sözü anneme yetisemesem de tuttum. Şimdi o baba denilen adamdan uzağa taşınmak için heyecanla bavulumu hazırlıyordum. O kadar heyecanlıydım ki, ağzım kulaklarıma degebilecek bir oranda genisti resmen su an. Bu günü o kadar fazla hayal etmiştim ki. Ama ne bileyim bir yanim hicbir zaman bunun gercek olmayacagini kabul etmis gibiydi. Sonunda bavullarim bittiginde iki bavulumun da fermuarini kapattim ve dik bir konuma getirip surukledim. Odadan cikmadan once komidinin uzerindeki telefonumu, cuzdanimi, yeni evimin anahtarini ve arabamin anahtarini aldim. Cikmadan son kez odaya goz gezdirdim. Odanın her yerinde annemle olan anilarim gozumde canlanıyordu.
Gözlerim doldu.
"Sana verdigim sozu, sana yetisemesem de tuttum annem"
Goz yazim dustu.
Kapiyi ardimdan kapadim ve koridora dogru korkuyla, sessiz olmaya ozen gostererek ilerledim.
Salona vardigimda gozlerimi etrafta gezdirdim. Koltugun uzarinde yayilmis ve kafasini yasladigi yere iki elini de uzatmis bir sekilde uyuyordu. Yerde hemen ayaginin saginda bira siseleri vardi. Bavulumu yere sessizce koydum. Onu izledim. Keskeleri dusundum. Acabalari dusundum.
Kafami omuzuma dogru yatirdim.
Uyurken ne kadar da masum gozukuyordu halbuki. Beni, catali yere dusurdum diye saatlerce kemerle dovmemis gibi masum bir sekilde uyuyordu. Annem olmeden onceki hallerimizi düşündüm. Babamin, annemi aldatmadan onceki hallerimizi düşündüm.
Kafasini oldugu yerden kaldirdi. Bana baktı.
Yine ayni nefret vardı, bir zamanlar bana askla bakan gozlerinde.
Geri adim atmak istedim ama yapamadim. O bakti, ben baktim.
"Ne dusunuyorsun?" Kasini catmis, duz bir sekilde beni izliyordu.
"Onceki hallerini" sessiz kaldi.
"Gozunde yine aynı nefret var. Canimi sıkan sey ne biliyor musun baba?" Ne o cevap verdi, ne ben cevap bekledim.
"Bir aralar yine ayni gözlerle, bana askla bakiyordun"
Belki bir dakika boyunca sessiz kaldi. Ama ben yine de bekledim.
Hayir demesini bekledim.
Senden nefret etmiyorum demesini bekledim.
Yine askla bakıyorum, sen goremiyorsun demesini bekledim.
Omuz silkti.
"Herkesin hatasi olmustur." Cumlesine devam etmeseydi bana duydugu nefretten pisman oldugunu dusunup sevinecektim. Ama susmadi.
İlk kez susmasi icin icimden ona yalvardim.
"Benim hatam 'bir zamanlar sana askla bakmak'ti."
