Highschool love

Chapter 7

Ik begin te schelden, "JEZUS KON JE NIET EVEN UIT KIJKEN OF MOET IK EEN SLAGROOM TAART IN JE GEZICHT DUMPEN, JIJ...JIJ... VERVELENDE EEKHOORN." Het is zo donker in de kast dat ik niet kan zien wie het is, maar ik voel dat diegene heel dicht bij mij zit, ookal is hij of zij al van me afgegaan. Door het licht wat door de twee deuren van de kast heen schijnt zie ik twee mooie blauwe ogen verschrikt kijken. Ik gok dat een super knappe jongen is. Ik kijk met een pedoface want hij kan het toch niet zien.. Volgensmij ben ik nu echt eng. Maar ken je dat moment wanneer iets niet is wat het lijkt? Nou dat had ik.. Ik ben nieuwsgierig en ging dus iets rechterop naarvoren zitten. Ik herkende de lippen.. De haren.. Shit.. Het was Drew.. hoe kan het dat hij letterlijk maar dan ook letterlijk altijd op de een of andere manier met mij is. Ik krijg hier mindfucks van.. "What the fuck is jou probleem?" siste ik naar hem. Hij wist heel goed met wie hij in de kast zat nu. Ik deed de kastdeuren een beetje open.
Drew keek me gefrustreerd aan. "Jij bent mijn probleem snap je dat dan niet Claire?!" zei hij op een iets wat luide toon.
Hij zuchte en keek me geërgerd aan. Ik keek hem aan.

"We" ik gebaarde met mijn vinger van mezelf naar hem. "zitten in een kast, ik heb er ook niet voor gekozen hoor het is dat het moet voor dit verdomde spel." Ik had er al weer minder zin in, zie je wel? Dit spel heeft echt een slechte vibe over zich heen hangen. Ik zucht. "Waarom ben ik trouwens jou probleem Drew? Het is niet alsof je altijd maar bij me moet zijn, je zou nu ook gewoon uit de kast kunnen gaan en ik ben je probleem niet meer." Ik gebaarde met mijn hand naar de opening van de twee kastdeuren. Ik keek terug naar Drew, damn zn lippen zijn echt goed en zijn ogen... Waarom heb ik dat nooit eerder opgemerkt? Nee nee Claire je haat hem, onthoud dat! Ik zette mijn pokerface weer op. Drew zuchtte. "Zo zit het niet Cla.." Er kwamen mensen langs de docenten kamer dus ik deed de deur snel dicht. "Ga verder met wat je wilde zeggen, het is weer veilig" en ik ging weer zitten. "Claire, het zit niet zo.. Ik.. Heb je soms van die gedachtes waarvan je denkt dat je die echt moet blokkeren?" Ik knikte langzaam. "Nou die gedachtes heb ik.. Ik wil ze niet hebben, maar toch heb ik ze." Ik voelde mijn hart kloppen, het was zo donker in de kast dat ik nu niks, maar dan ook niks kon zien. Zijn stem was het enige wat ik hoorde, het klonk alsof hij dit keer de waarheid sprak, er zat emotie in zijn stem, ik kon het voelen. Ik hoorde hem wat zwaarder ademen. "Gaat het drew of mo.." Ik kreeg niet eens de kans om mn zin af te maken. Hij ging verder met de zijne. "Het zit zo Claire, ik kan het niet ontkennen, ik kan die gedachtes niet loslaten. Dat is te moeilijk." Ik keek zijn kant op, geen enkel idee waar hij precies zat. "Ik heb dat ook Drew.. Precies wat je zegt, ik snap het." Ik hoorde hem verplaatsen. Ik voelde een hand zoeken naar de mijne. De tweede hand ging naar mijn onderrug. Hij ging tegen mij aan zitten. Ik hield hem niet tegen, het voelde zo goed. Mijn gedachtes frustreerde mij echt. "Claire? Jaa?" En ik voelde zijn lippen op de mijne. Ik voelde mijn buik kriebelen, ik kon niet normaal functioneren. Het ging zo van zelf. Ik zoende Drew terug, het leek alsof het 2 seconden was toen Drew zijn lippen langzaam losmaakte van de mijne. Mijn lippen tintelden. Dit had ik dus nog nooit gehad.. "Claire, ik vind je leuk. En ik kan het niet meer ontkennen."

-------------------------------------------------
TUM TUM TUM, the big reveal! Ik heb besloten hier een korter boek van te maken dan dat ik eerst in gedachte had. Ik denk dat dat gewoon beter is ;). Ik hoop dat jullie hebben genoten dit (vind ik zelf) leuke hoofdstukje. Ik spreek jullie snel weer XOXO Merel