yeonjun, biz ne zaman bu hale geldik? ne zaman iki yabanci olduk?
ben senin en sevdigin rengi, sayiyi, yemegi, sarkiyi ve daha bircok seyi biliyorken nasil birbirimize yabanci olduk?
arada sirada seni dusunuyorum. ne yapiyorsun, yemek yedin mi, ise gittin mi, uyanabildin mi?
fakat bu sorularimin cevaplarini hicbir zaman ogrenemiyorum. aklima takilan ama cevabini bilmedigim hatta bilemeyecegim sorular olarak kaliyorsun sadece.
ortak arkadaslarimizla gorusmuyorsun mesela. onlari bana biraktin, kendine yeni arkadaslar edindin. benden gercekten bu kadar uzakta olmak istemen bazi gecelerde canimi o kadar acitiyor ki uyuyamiyorum.
onceden sigamadigimiz icin birbirimize sarilarak uyurduk. yorgani surekli kendime cekiyorum diye bana yapisik bir sekilde uyurdun. artik yatak bana dar gelmiyor yeonjun. yorgani istedigim kadar kendime cekiyorum.
instagramdan hala takiplesiyoruz. hatta ben hala yakin arkadaslarindayim. sen de benim yakin arkadaslarimdasin. yeni ortamini, kendi aranizdaki sakalari videoya alip oraya atiyorsun. artik senin storylerindeki sakalari ve olaylari anlayamiyorum. birbirimizden o kadar uzaklastik.
kampuste bazen denk geliyoruz ya, iste o zamanlar en cok canimi acitan an olabilir. birbirimize selam veriyoruz ve yollarimiza bakiyoruz. eskiden birbirimizin korkularini bilirdik halbuki.
nasil hicbir sey yasanmamis gibi davranabiliyoruz?
sadece sen degil, ben de aynisini yapiyorum. aramizda sozsuz bir anlasma yapmis gibiyiz. ikimiz de bu anlasmaya uyuyoruz. sanki hic biz olmamisiz gibi, eskiden ayni arkadas grubunda olan o iki kisi gibi birbirimize selam verip geciyoruz.
arada sirada soobin hyung bana yaziyor. her zamanki pubta bulusalim diyor. gitmiyorum. gidersem seni gorecegim. gece boyunca baskalariyla flort etmeni izleyecegim. istemiyorum. bu kadarini ne bunyem ne de kalbim kaldiramaz.
senin calistigin kafede ders calisiyordum eskiden. hala orada ders calisiyorum. kendime yarattigim konfor alanimdan cikmam her zaman benim icin zor olmustur. ozellikle o alanda sen gercegi varsa daha da zor oluyor.
merak ediyorum da hic bizden en yakin arkadaslarina bahsettin mi? ben bahsetmistim. jeongin bizim sevgili olacagimiza cok emindi. hatta bizi yakistiriyordu. gerci sonralardan senden nefret etmeye basladi. artik seni benim yanima yakistirmiyor.
benimle sabahlara kadar mesajlasirken ne hissediyordun mesela? zaman mi olduruyordun yoksa gercekten benimle konusmak mi istiyordun?
bir suru soru aklimda donup duruyor ama ne ben sana bunlari soracak kadar cesurum ne de sen cevap verecek kadar cesursun.
biz iki korkak birbirimizi mahvettik. sen asmis gibi gozukuyorsun ama ben seni hala asamadim. konustugum kisiler oluyor ama sevgili olamiyorum asla. cunku gunun sonunda yine seni dusunurken buluyorum kendimi.
komik gelecek belki ama sunoo'ya tarot baktirirken hep senin icin tarot actiriyorum. artik sunoo bana isim sormuyor bile. direkt seni dusundugumu biliyor.
yeni en yakin arkadasin wooyoung ile ayni fakultedeyim. onu gormeye geliyorsun arada sirada. iste o zamanlarda biliyorum ki senin de aklina eski biz geliyor. beni derslerimiz cakismiyorsa hep ders cikisimda bekliyordun. benimle yurduma kadar yuruyordun.
baskalarina anlatsam 3 aylik konusmanin mi bu kadar etkisindesin diye benimle dalga gecerler biliyorum. ama sunu da biliyorum ki 1.5 yillik arkadasligimizda o arkadas grubunda sadece ikimiz arkadas gibi degildik. bizim aramizda hep bir cekim vardi yeonjun. hala da var. bunu sen bile inkar edemezsin.
ama bazen olmuyorsa olmuyordur. konustuk, denedik. senin korkakligin yuzunden de olmadi. buna itiraz edemezsin. cunku cok iyi biliyorsun ki ben senin icin her seyi goze almaya hazirdim.
araya giren o kisacik 1 aylik tatilde bana yazmamandan anlamaliydim yeonjun. sen korkaksin. araya mesafeler girince hemen geri cekiliyorsun. 1 aylik zaman diliminde baskalariyla gorusecegimi falan mi sandin bilmiyorum, buyuk bir ihtimalle o 1 ay icinde neden benimle konusmayi kestigini hicbir zaman ogrenemeyecegim.
gururum izin vermiyor. beni 1 ay boyunca gormezden gelen kisiye "neden benimle o ara tatilde konusmayi kestin" diye sormama gururum izin vermiyor.
birbirimize selam vermeye, gunaydin demeye devam edecegiz. ayni ortama girdigimizde birbirimize kacamak bakislar atacagiz. birbirimizi butun sosyal medya hesaplarimizdan takip edecegiz. birbirimizi merak edecegiz cunku.
fakat sunu da biliyorum ki biz bir daha bir araya gelmeyecegiz. senin korkakligin, benim gururum bizi bitirdi, ikimiz de biliyoruz.
belki de biz sadece tanismasi gereken iki kisiydik, bize sadece tanisma sansi verilmisti. daha fazlasinin olmamasi gerekiyordu.
yanlis zaman dogru kisi falan da degilsin, yeonjun. sadece tanismam gereken bir insandin o kadar.
. . . . . .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bunu diger ficlerimi guncel olarak okuyan kisiler okur mu bilemem ama bir sure daha hicbir ficime bolum vs gelmeyecek. ozur dilerim ama gercekten yazamiyorum.
oneshot bir fic yazmak istedim. birazcik beomgyunun gunlugu gibi oldu ama ben bu tarz oneshotlari cok seviyorum.
umarim okurken sikilmamissinizdir. bogucu bir ruh haline soktuysam kusura bakmayin ben de bu ruh halinden cikmak icin ugrasiyorum cunku.
belki biraz zaman alacak ama diger ficlerimde yine goruselim💗
