Sözümün kesilmesiyle yumruk yemem bir olmuştu. Ve birdaha. Ve birdaha. Ardı kesilmeyen yumruklar ve birdaha açılmamak üzere kapanan gözler...
*
*(bu bölümleri dktt-Aldattın mı? Şarkısıyla dinleyebilirsiniz.)
*
Gözlerimi uzun uğraşlar sonucunda açtım. Kendimi hastanede, başımda doktor ve Felix varken buldum.
"Doktor, gözleri açıldı!!"
"Görebiliyorum beyefendi."
"Kusura bakmayın,heyecandan oldu."
"Doktor, ben neredeyim? Bana ne oldu?"
"2 gündür baygındınız.Sizi bir beyefendi getirdi."
"Nasıl biriydi tanıtır mısınız?"
"Uzun boylu, kediyi andıran biriydi sonra-"
"Tamam ben anladım."
Jisung'un iç sesi:
"Acaba neden dövüp getirdi beni buraya?"
"Minho olduğu kesin. Ama neden?"
"Beni orada bırakması gerekirdi. Aman neyse intikam alıcam ondan."
*End*
Yataktan kalkmaya çalıştım.
"Jisung, biraz dinlenmen gerek yaraların çok ağır.Ha birde kimin yaptığını hatırlıyor musun?"
Tabikii söylemeyecektim. Felix dövüşçüydü. Kimseyi dövüp, başıma bela almak istemem.
"Hatırlamıyorum Felix."
"Pekii, sen dinlen ben çıkıyorum."
El sallayıp odadan çıktı. Ben de yanımda duran yemekleri yemeye başladım. Bu hayattan bıkmıştım. Sanırım intihar edecektim. Fakat yemiyordum.Beni seven arkadaşım ve annem var.
Babam(?) evden gider birdaha da gelmez. Belki gece gelir o zamanda sarhoş gelir ve bizi döver, bağırır.
Okulda da Minho hep döver, zorbalık yapardı bana. Sanırım bileklerimi kesme zamanı gelmişti. En son babam gece geldiğinde kesmeye çalışmıştım. Ağır kesiklerle kendimi durdurdum. Hâla geçmedi yaraları.
Yemeği bitirip tabakları yanımdaki komidine koydum. Biraz uzanıp gözlerimi kapadım. Aklımda birsürü soru vardı.
'İntihar etmeli miyim?'
'Evimizden taşınmalı mıyız?'
'Okulu mu bırakmalıyım?'
'Okul mu değiştirmem gerekiyor?'
Bunlara daha cevap bulamadım.
*
*
*
Yanımdaki sesle gözlerimi açtım. Saate baktım. Saat 19.07 idi.
"Jisung kendini iyi hissediyor musun?"
"Evet Anne biraz daha iyiyim."
"Tamam sen şuanlık taburcu olabilirsin. Ama kötü hissedersen kalabilirsin."
"İyiyim, eve gitmek istiyorum."
"Tamam, gidelim."
Benim kolumu tuttu. Birlikte eve gittik.
Eve varınca dudaklarımı araladım.
"Anne, babam gelicek mi bugün?"
"Oğlum, arkadaşlarım onu barda içerken görmüş, maalesef gelicek, her sarhoş olduğunda eve geliyor çünkü."
Diye cevapladı.
"Tamam, pekii."
Annemle yemek hazırlayıp yedik. Sonra kapı yumruklanmaya başladı.
Kapıyı açınca babamı gördüm. Üzerimize gelip yumruklar attı. Hem vurup, hem de bağırıyordu.
Annemle ikimiz ağlıyorduk. Babam beni bırakıp annemi dövmeye başladı. İstesem ordan kaçabilirdim. Fakat annemi bırakamazdım orada. Annem bunu fark etmiş olmalı ki konuşmaya başladı.
"Oğlum sen git, beni merak etme. Kaçabildiğin kadar kaç. Kurtul bu cehennemden..."
Son sözleriydi. Çünkü kan akışından dolayı gözleri kapanmıştı. Hemen oradan koştum. Babam arkamdan geliyordu.Ona izimi kaybettirebilmiştim.Yeni tanıştığım Felix'in evine gittim.
"Kanka noldu?"
"F-felix hığk annem ö-öldü..."
"İçeri geç Jisung."
"T-tamam."
İçeri geçip Felix'in odasına çıktık.
Yatağına oturduk.Felix rahatlatmak amacıyla elimi tuttu.baş parmağıyla elimi okşuyordu.Boşta kalan eliyle saçımı okşuyordu.
"Dökül Jisung."
3.kişi anlatım
Jisung o akşam Felix'e içini boşalttı.Felix ise ona hep destek verdi.Felix,Jisung'un onda kalabileceği söyledi.Jisung ise onu reddetti ve uzak,kimsenin bilemeyecegi biryere taşınacağını söyledi.
O gece iki beden birbirlerine sarılı uyudu.
Sabah~
İki beden uyandı.kahvaltı yaptılar.Felix okula Jisung ise söylediği yere doğru yola çıktı.Jisung kimse ulaşamasın diye numarasını değiştirdi.Felix'ten başka kimsesi kalmamıştı zaten.Hayattan ümidini kesmişti sincap yüzlü.
Felix okulda derslerini gördükten sonra eve geldi.Jisung gerçekten gitmişti.Felix ilk başta Jisung'un korkacagını ve gitmeyeceğini sanmıştı.Fakat Jisung ciddiydi.
~~~~~~
Olaylar yavaş yavaş gelişiyor ha.
Bayadır yazmiyordum sıkıldığım için yazdim yoksa derslerden zaman bulamıyorum.
-500 kelime-
