VİTA DURA

doğum

Adım vera
Sıradan bir isim değil. Zaten bu ismi almamda Anne ve babam değil. Yoldan geçen bir kadın ve köpeği vesile oldu. Neden mi? Annem veya Babam yok. Nasıl dünyaya geldim,nerede doğdum, neden şuan buradayım,doğum günüm ne zaman? Bilmiyorum tek bildiğim şey adımın Vera olduğu. Nasıl mı bu ismi aldım? Birgün yine sahil kenarında Ali amcam ile ateş yakıp türkü söylüyorduk. Ancak o kadar şiddetli bir rüzgar esiyordu ki ateş söndü. Amcam gidip bir yerden odun toplamamı söyledi ve henüz 8 yaşında olmama rağmen tek başıma gidip çalı çırpı topladım. Şu hayatta hiç bir şeyden korkmazdım fakat bir istisna vardı ki o da köpeklerdi. çünkü küçüklüğüme dair hatırladığım tek anıda soğuk bir gece yarısı bir köpek tarafından kovalanmam, ve sığ bir denize düşmem, ardından mavi gözlü bir çocuğun gelip belimden kavrayarak yüzeye çıkartması vardı..
Herşey çok âni gelişmişti ve zihnime kazınan tek anı buydu.

Çalıları toplayıp amcamın yanına dönerken bir kadın, ve yanında tasmayla tuttuğu köpeğini gördüm. Aklıma o gece geldi ve çalıları yere fırlatıp kaçacakken yere düştüm. Kadın yanıma yaklaşıyordu. Ben ise köpeği görüp daha ileri gitmeye kalkmıştım fakat bacağım o kadar acıyordu ki bu istediğime engel oldu. Sonra bir anda "yaklaşma bana" diye bir çığlık atmama rağmen kadın yanıma yaklaşmaya devam etti. Çok korkuyordum, ağzımdan sadece "köpek" ve "korkuyorum" kelimeleri çıktı.Kadın gülümseyerek köpeği bir ağaca bağladı ve yanıma gelip "iyi misin tatlım" dedi.

İyi değildim. Ancak bunu ona söylersem beni hastaneye götürmeye falan kalkışırdı. Hayatımda bir kez bile hastane yüzü görmedim. Daha doğrusu göremedim. Çünkü bana ait bir kimliğim bile yoktu. Bu yüzden "iyiyim sağolun bırakın da kalkayım" dedim. Kadın ısrarla bacağımın çok kanadigini ve kendisinin doktor olduğunu söyledi. İstersen seni tedavi edebilirim dedi. Bende "eğer burda ediceksen olur. Hastaneye gitmek istemiyorum" dedim.

Kadın bu durumu anlayışla karşılayıp çantasından biraz pamuk ve batikon çıkartıp sürdü ve canım çok yandı. Üzerini beyaz bir bant ile kapladı ve beni bir banka oturtup sorular sormaya başladı;

-ismin ney

-bilmiyorum

-annen baban nerede

-bilmiyorum

-Buraya kiminle geldin

-Bilmiyorum

Cevaplarım bu kadar belirsiz olunca kadın benden çok şüphelendi ve büyük ihtimalle polisi aramak için telefonunu çıkarttı. Telefonu kulağına götürdüğü esnada telefonu elinden alıp yere attım. Sonra bir anda herşeyi anlatmaya başladım

"kendimi bildim bileli sokakta yaşıyorum.Henüz bir ismim yok lakin Ali amcam bana küçük kız der. Küçükken yaşadığım bir olay neticesinde köpeklerden bir hayli korkarım. Henüz bir kimliğim olmadığı için hastaneye gitmek istemedim. Annem babam mi? Bilmiyorum gerçekten bilmiyorum. Bana böyle bir bilgi verilmedi. Size bunları anlattım çünkü beni polise verirseniz o beni bir yetiştirme yurduna verir. Fakat ben orayı istemiyorum benim evim sokaklar ve ben böyle çok mutluyum lütfen anlattıklarım aramızda kalsın" diye feryat ettim.

Kadın şaşkın şaşkın bana bakıyordu ve ağzından bir kelime döküldü;
"Vera".