ကူးပြောင်းလာပြီးနောက်အင်ပါယာစာမေးပွဲ​ဖြေဖို့ပြင်ဆင်နေတဲ့ Gong (Mm tran)

31

ယခုအချိန်သည် ဆောင်းရာသီဖြစ်သောကြောင့် ဤလူအများစုသည် လယ်လုပ်ရန် လယ်ကွင်းများသို့သွားရန် မလိုအပ်ပေ။  ထိုကြောင့် ရှီချန်းယု သည် ရှီယွီရှီးနောက်က တလမ်းလုံးလိုက်သွားကာ ရွာတွင် လူအများအပြား အေးအေးဆေးဆေး စကားစမြည်ပြောနေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ယခုတစ်ကြိမ် နှင်းမုန်တိုင်းနှင့် ဓားပြတိုက်ပြီးနောက် ရီလင်း ကျေးရွာသည် အသက်ကြီး၍ အားနည်းခြင်း၊ ဖျားနာခြင်းနှင့် မသန်စွမ်းသူ အနည်းငယ် သေဆုံးခဲ့သော်လည်း ကျီရှန်း ရွာလောက် မပြင်းထန်ပါ။ ဤနေရာတွင် ကျီရှန်း ရွာကဲ့သို့ စိတ်ဓာတ်ကျစရာခံစားချက်မျိုးမရှိပေ၊ လူတိုင်းက သူတို့၏မျက်လုံးများတွင် တွက်ချက်မှုအမြဲရှိသည့် ကျီရှန်း ရွာမှလူများနှင့်မတူဘဲ အားလုံးက ရှီချန်းယု ကို အံ့ဩမှုနှင့် စပ်စုသောမျက်လုံးများဖြင့်သာ ကြည့်နေကြသည်။

ရှီချန်းယု သည် ဤမြင်ကွင်းမျိုးအတွက် ဘာမှမခံစားရဘဲ ရွာပတ်ဝန်းကျင်ကိုအေးအေးဆေးဆေး ကြည့်နေသည်။အထူးသဖြင့် ကျီရှန်းရွာရှိ ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် နှိုင်းယှဉ်ပြီးနောက်၊ ရီလင်း ရွာ၏ ကောင်းသော စိတ်အင်အားကို ရရှိခဲ့ပြီး၊ သူသည် ရီလင်း ရွာ၏ အဆင့်သတ်မှတ်ချက်ကို အမှတ် အနည်းငယ်ပေးလိုက်သည်။

ရှီချန်းယု အာရုံပျံ့လွင့်လာချိန်တွင် အဖွားရှီ သည် မဝေးလှသော ကွေ့ကောက်နေသော တောင်လမ်းပေါ်တွင် ရပ်နေပြီး ရှီချန်းယု နှင့် အခြား လူများကို အဝေးမှ မြင်နေရသည်။

အဖွားရှီက အသက်ငါးဆယ်ကျော်နေပြီ။ ဤအသက်ကို နောက်ပိုင်း မျိုးဆက်များတွင် လူလတ်ပိုင်းဟုသာ ယူဆနိုင်သော်လည်း ရှေးခေတ်တွင်တော့ သူသည် အသက်ကြီးနေပြီဖြစ်သည်။ သူ့မျက်လုံးတွေက အခု သိပ်မကောင်းတော့ဘဲ အဝေးမှာ အရပ်ရှည်တဲ့ ရုပ်နှစ်ကောင်ကိုသာ မြင်နေရပြီး သူတို့ ထဲက တယောက်က သူ့မြေးလို့ ပြောနိုင်သည်။

မူလပိုင်ရှင်၏ဖခင်အရင်းမှာ ရှီမိသားစုတွင် ဒုတိယမြောက်သားဖြစ်သည်။ အမြဲသတိကင်းမဲ့သော အကိုကြီးတစ်ယောက်၊ ကိုးနှစ်သားအရွယ်တွင် ဆုံးပါးသွားသော ညီငယ်တစ်ဦးနှင့် အဝေးမှအိမ်ထောင်ကျပြီးသော ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိနေသည်။ အပေါ်ထပ်တွင် တစ်ဦးတည်းသော အဖွားကြီးမှာ ရှီမိသားစု၏ အဖွားဖြစ်ပြီး ရှီမိသားစုမှ အဖိုးအိုသည် လွန်ခဲ့သော နှစ်ပေါင်း များစွာက ကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။