"GANDANG GANDA?" their face remains the same kaya napapahiya akong ngumiwi. "Tsk. Quit staring people. Where's my dad?" I walked past them and tried to help the woman in ground. "Could you please tell me where I'm at?" isn't Wendy's?
Kusa siyang tumayo at para bang diring diri na hawakan ang kamay ko. Edi don't. "Hindi ko mawari ang lenguwahe na iyong tinuran, iha." Tinitigan niya ako na para bang isang baliw na kung ano ano nalang ang tinatanong. Napa irap ako. "Bakit naiiba ang iyong wangis? Ang iyong kasuotan? Isa ka bang binibini na nag mula sa bahay aliwan?" natatawa pang sabi niya sa tonong nang iinsulto.
"Bitch, whut?" Singhal ko sa mismong muka niya na siyang ikinagulat na naman ng mga tao sa loob ng "Nasaan ba kasi ako?! Argghh!"
And what is bahay aliwan?
Nasaan kaya si Daddy? Kanina lang ay nandito siya sa labas ng cylinder glass. Pinagmasdan ko ang paligid. The atmosphere was different, the people and on how they dress. May cultural party ba here? I think nasa loob ako ng isang shop kasi naka display ang iba't ibang kulay ng damit sa bawat mannequins. But the odd thing is, ang mga dress ay mahahaba at halos puro satin ang tela. Yung parang old clothing? Yung mga damit na sinusuot ng babae that thing they called as baro't saya.
Whatever, jud.
I walked past them dahil sa mga hulma ng muka nila ay malamang na wala akong mapapala sa kanila. But I immediately stop ng mabanga ako ng isang babae na sa tingin ko ay papasok rin sa shop. Matalim ang mga matang pinukulan niya ako ng tingin ng mahulog ang pamaypay na hawak niya.
"Hindi ka ba marunong tumingin sa dinaraanan mo" she glared at me pero nilagpasan ko lang siya. Mukang kasali din siya sa party kasi naka costume siya. Pero bago paman ako maka hakbang ay muli akong natigilan. Naramdaman kong hinawakan niya ako sa braso. "Nararapat bang talikuran mo ako gayong hindi pa tapos ang aking tinuturan, hampas lupa. Ang aking abaniko pulutin mo."
Patuloy sa pagsasalita iyong babaeng pinakain yata ng puke ng baboy ng nanay niya sa sobrang kadaldalan, but my eyes linger on the surroundings. The dusty but made of bricks na road, ang mga kalesang hila ng horses at sunod sunod na dumaraan, ang natatanaw kong palayan sa di kalayuan at ang pananamit ng mga tao.
Nasaan ako?
Humarap ako sa babae at mahigpit siyang hinila palabas. "Where am I, tell me!" nagpa-panik ng sigaw ko. This can't be happening. Saan ako dinala ng imbensyon ni Daddy? Marami pa akong gustong sabihin sa babae ng bigla siyang sumigaw dahilan para maka agaw siya ng atensyon. Nakita ko ang papalapit na mga lalaki in their uniforms, each of them was holding a long freaking gun. Shotguns. Fuck this bitch.
Mabilis kong nadampot ang mga gamit ko at handa na sanang umalis nang may maalala, binalikan ko yung babae at mahigpit na hinawakan sa braso. "The next time you will see this face, you better run. Kasi puputulin ko 'yang litid mo. Do you get me?!" Bago ako tumakbo palayo ay sinigurado kong mag iiwan ng marka ang mga kuko ko sa balat niya. Tsk.
Where am I exactly! Nasa Manila parin ba ako? Is this still Philippines? Probably, they still speak tagalog.
Sa ngayon ay hindi muna ako makakapag isip ng tama. Kailangan ko munang maka takbo ng mabilis para matakasan iyong mga mukang sundalo na humahabol sa'kin.
"FUEGO!"
"Araouch! OMG!" tumayo ako mula sa pagkakadapa. Why are they shooting me?! I've done nothing wrong! Oh my ghad. OH MY GHAD! Mabilis akong lumiko sa maraming tao at sinadyang banggain ang isang mama na may kalabaw na hila hila ang iba't ibang gulay na nasa cart. "I'm sorry. I am very sorry!" hingi ko ng paumanhin bago kumaripas ng takbo.
This is not happening! OMG! I wanna go home! Daddy!
Lumiko ako sa isang eskinita nang mapansin ang mga kabahayan doon. It was all made from woods... Kapwa napapalingon sa akin ang bawat madaanan ko na para bang isa akong basang sisiw sa gitna ng disyerto.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
credits to the rightful owner of the picture.
"Freak!" I blurted dahil hanggang dito ay rinig ko parin ang mga yabag ng humahabol sa akin. Nang makita ko ang isang may edad na babae ay agad akong lumapit sa kaniya "Hey, excuse me. Could you please" nang malingunan niya ako ay mabilis siyang lumayo na para bang takot na takot. "...help me. Somebody, help me." Bagsak ang mga balikat ko sa sobrang hingal sa layo nang tinakbo ko.
Mauupo na sana ako sa lilim ng isang puno ng muli kong marinig ang yapak ng mga humahabol sa akin. Fuck all of them. What did I even do to make them chase me this far?
Bago paman nila ako maabutan ay mabilis akong lumusong sa tumpok ng mga tuyong dayami at itinago ang sarili maging ang mga gamit ko. I can't die this way. Not in their filthy hands!
Ilang sandali pa ay narinig ko na ang papalapit nilang hakbang. Dumagundong ang kaba sa dibdib ko. Para akong nasa horror film ng katanghaliang tapat!
Ngunit dumaan ang ilang segundo na wala akong narinig kahit isang kaluskos kaya sumilip ako sa maliit na siwang. Doon ay nakita ko ang isang matangkad na lalaki, may suot siyang farmer hat na siyang tumigil sa mismong harap ko.
"Has notado algo extraño?"
Translation: Mayroon ka bang namataan na kakaiba?
"Paumanhin mga ginoo, ngunit kadarating ko lamang mula sa Hacienda de Los Santos. Aking paki wari na kayo ay kinakailangan ng Don."
"Es así, gracias."
Translation: Ganoon ba, Salamat
He remains standing in front of me until I couldn't hear any freaking footsteps of those fucking men. Naka hinga ako ng maluwag.
"Bumalik ka na sa iyong pinanggalingan." Huh? Alam niya na nandito ako?! Agad akong lumabas sa pinagtataguan ko bago pa siya maka hakbang palayo.
He's the first person who lend a hand on a poor pretty girl like me, susulitin ko na. I still have no idea of this place I suddenly went through, so I need him for now.
