Mario! || Kise and Kuroko

Level 3 *(M)*

Luigi heyecanını dizginleyerek kısa bir zaman sonra toparlandığında, avuç içiyle küçüğünün yanağını kavradı.

Birbirlerini tadarak doymak kulağa aptalca gelse de, gerçekten mucizevi bir şeydi. Kaçışı yoktu ve bunu yapmalılardı.

Yüzünü hafifçe yana eğdiğinde, Mario'nun midesinden gelen yeni ve bir o kadar da şiddetli gürültüye gülümseyerek gözlerini kapattı. Ve fısıldayarak dudaklarını, küçüğünün yumuşak dudaklarıyla birleştirdi.

"Afiyet olsun ufaklık."

• • • • • • • • • • • • • • •

Dudaklarını hareket ettiren ilk Luigi olmuş, öpüşmeleri zamanla hareketlenmeye başlamıştı. Aç oldukları halde birbirlerini nazikçe öpüyorlardı. Bu yavaşlık çekinmelerinden kaynaklanıyordu belki de..

İlk kez birbirlerine bu manada dokunuyorlar, en önemlisi ilk kez birbirlerini tadıyorlardı. İlkler heyecanlıydı. Yerinden çıkacakmış gibi atan kalpleri de bu teoriyi onaylıyordu.

Luigi dudaklarında dolanan yumuşak dudakları sırayla ağzına çekerek usulca emmeye başladı. Mideleri yatıştıkça doydum deyip geri çekilmesi gerekirken, o daha fazlasını istiyordu. Normal bir durum değildi.

Dudaklarından dökülen ıslak sesler yetmiyormuş gibi, Mario dudaklarının emilmesiyle uzun çocuğun ağzına inilti şeklinde ufak bir mırıltı bırakmıştı. Luigi biraz daha devam ederse kendini kaybedeceğini düşündü.

Geri çekilen Mario olmuş, kapattığı gözlerini aralayarak bakışlarından henüz silinmemiş mahoşlukla karşısında ki uzun bedene baktı.

"Doydum."

Luigi, küçüğünün tahrik edici ses tonunda kalarak cevaba kafa sallamakla yetinmişti. Ne diyebilirdi ki? Ben hala açım gel devam edelim? Hayır bunu teklif edemeyecek kadar cesaretli değildi. Pısırıklığından değil, kendine hakim olamayacağından, bu yakınlaşmaya yalnızca besin gözüyle bakamadığından..

Yine etrafa sessizlik hakimken Mario öpüşme sahnelerini hayal edip duruyordu. Arada bir takma bıyıkları yüzünden dudaklarına kıllar battığını anımsayınca yüzünde oluşan tebessüme engel olamadı.

Luigi'nin durumu da ondan farklı değildi. O tatlı öpüşmeyi düşündükçe heyecanlanıyor, heyecanlandıkca dili damağına git gide yapışır hale geliyordu. Susuyor muydu? Bunun farkına vardığında aklına 5. madde akın edince yutkundu.

"Madde 5- Susuzluğunuzu gidermek için de.. anladınız siz onu."

Tam o sırada birkaç adım önünde giden ufaklığa kaydı tüm ilgisi. O anı ister istemez düşlemeye başlamıştı.

Önce kıyafetlerinden kurtuldu. Sonra yere yatırıp. . .

Ah, hayır düşünmemeliydi. Altta bir yerlerde sızı hisseder hissetmez başını sağa sola sallayarak zihniyle cinsel arzusuna kafa tutmaya başladı. Içinden tekrar ediyordu.
"Düşünmeyeceğim. Düşünmüyorum. Düşünemem. Düşünemem dedim!....."

"Luigi.. ağzım kurudu."

"Düşünmeyeceğimi söyledim!"

Sonuncusunu bayağı azarlar bir biçimde yüksek sesle söylemişti Luigi. İç dünyasının kargaşasından Mario'nun dediğini anlamamıştı bile. Ve bir şeyler söylediğini bağırdıktan sonra fark etmişti.

Mario buna alınmamış, aksine neden böyle bir tepki verdiğini sorguluyordu içinde. Gözlerini hızlıca kırpıştırdı.

"Düşünmeyeceğin şey nedir?"