Road Trip

chapter 1 Lopen

Hoe meer stappen ik zette hoe meer gevoelens er bij mij opspeelde en hoe meer de vragen door mijn hoofd heen vlogen. "Doe ik dit goed? heb ik alles bij me? moet ik wel weg lopen? en mam en pap dan?" Wat hun denken maakt me niks uit! Boos schopte ik een steen weg. Ik was al ongeveer anderhalf uur aan het lopen en het was nog best mooi weer viel me op. Het was vroeg en ik hou van de ochtend, Ik ben echt een ochtend mens ik was ook nooit echt chagrijnig als ik opstond. Als ik naar school ging bijvoorbeeld en je dan eenmaal op je fiets zit en er staat een klein briesje is het heerlijk! Dan kan ik wel de hele dag blijven fietsen! Als ik iets zie glinsteren valt het me op dat ik mijn armbandje om heb met mijn naam er op en mijn naam is Sky ja net als de hemel. Ik vind het een stoere naam omdat het op ene of andere manier toch niet normaal is. "Want normaal is al zo stom dus hoef ik dat niet te zijn!" Schreeuw ik blij uit. En het is best zeldzaam want ik heb nog nooit iemand gehoord met deze naam. Na ongeveer twee en een half uur stop ik met lopen en pak ik mijn bidon met water en drink er wat uit. Ik heb nu geen idee waar ik nu ben. Ik weet wel dat ik ergens ben maar waar precies niet. Gelukkig ben ik eindelijk weg ben uit dat kleine stadje in Londen. Maar dat maakt me niet uit! Dit vind ik eigenlijk wel een beetje spannend. Het doet me denken aan mijn favoriete avonturen boek! Ik had altijd al gedroomd om hetzelfde te gaan doen maar ik had simpel weg geen reden om het te gaan doen. Het jammere is dat ik wel een rede heb om het te gaan doen en dat is geen pretje. Het begon namelijk allemaal toen ik 9 jaar oud was ik had een lief zusje die een jaartje jonger was dan ik. het was rond de middag en uit het niets was onze vader pis link geworden, omdat mijn zusje een bord had laten vallen dat blijkbaar erg dierbaar was. Mijn vader stormde op haar af greep haar bij der armen en tilde haar zo op tot ze met haar neus tegen de neus van mijn vader stond. Vervolgens begon hij heel hard tegen haar te schreeuwen en sloeg haar met zijn vlakke hand in haar gezicht en ze begon te krijsen. Dat geluid wat mijn lieve kleine zusje maakte ging door merg en boon heen dat was niet te beschrijven wat dat met je deed het kippenvel kroop over me heen en ik stond er stijf en verslagen bij wat die man haar aan deed. Ik was al weer door gelopen en probeerde de beelden niet voor te halen want dat liet me alleen maar denken aan die plek waar ik nooit meer naar toe ga. het was al weer rond de middag toen ik ontdekte dat mijn buik ook nog kon spreken, dus ik ging zitten op een boomstronk die ik zag liggen langs de weg. Ik pakte mijn grote rugtas en kwam er toen achter dat ik niet mijn beste kleding en schoenen had aangedaan om te gaan lopen! Maar ze zagen er wel heel leuk uit. Ik had namelijk leren schoenen aan met mijn zwarte gescheurde skinny jeans aan met daarop een zwart hemdje met een rood met zwart geruite blouse. Mijn haar had ik gewoon heel simpel maar toch leuk in een knot gedaan omdat het erg warm is hadden ze voorspeld. Ik was blij dat ik extra veel water had mee genomen. Na ongeveer een kwartier ging ik weer lekker wandelen want ja waar ik naartoe ga weet ik niet maar ik weet wel dat ik mijn hart ga volgen en dat niemand dit mij ooit zal afpakken. Ondertussen reden er af en toe wat auto's langs en het was best leuk om auto's te kijken want ja wat had ik anders te doen. Op een gegeven moment viel het me op dat er een auto langs me reed die in de zelfde richting als waar ik naar toe ging. De snelheid nam af en de man zat achter het stuur me de hele tijd aan te gapen en het was best beschamend en irritant. na ongeveer een half uur zo langzaam gereden te hebben nam het plankgas en reed het weg. Blijer kon je me niet maken op dat moment want ik vond het nog best wel griezelig zo in je eentje! De tijd vloog zo voorbij want voordat ik het wist was het al weer 5 uur . Ik liep al weer een tijdje niet meer langs de weg want ik was in een een of ander bos beland. ik wist niet eens dat Londen een bos had. Ik was al behoorlijk moe en ik had zeer aan mijn voeten. Na ongeveer nog twee uur gelopen te hebben was ik maar gaan zitten op mijn jasje ik had al mijn broodjes die ik had gemaakt opgegeten en was even gaan liggen in het mos. Ik lag wel lekker bedacht ik me maar het kwam me ook een of ander manier zo erg voor alsof ik dit eerder had gezien. Na even te wezen piekeren was ik er uit hoor het was uit de film van de hunger games! Ja en ik was benieuwd als ik ook vloot net als in de film of je dat ook dan hoorde galmen. Zachtjes fluit ik want ik ben toch alleen en ik verveelde me. Jammer genoeg was het niet zo dat ze terug vloten dat was wel erg jammer maar ach ja wat moet je verwachten van een film!? Ik was nu echt moe dus pakte ik mijn pen en papier en begon ik te schrijven aan mijn road trip verslag dat op een dag een besteller zou worden en iedereen het wou lezen. Misschien vind ik dan eens de ware ik hoopte dat zo erg hé. Plotseling uit het niets hoorde ik gekraak ik schrok maar schreeuwde met mijn hart in mijn schoenen "Wie is daar?". Er kwam niks terug dan doodse stilte.....Die me nog nerveuzer maakte dan dat ik al was...