Dün Arya'nın doğum günüydü. Arya'yı yazmak her zaman çok özeldi benim için. Sevmenin her şeyiyle kabul edilişi ve en saf olanıydı. Bana çok şey öğretti onu yazmak. Bu yüzden ulaş ve Arya her zaman çok özel olacak benim için. Onları sevdiğiniz için teşekkür ederim.
Keyifli okumalar dilerim. Oy ve yorum bırakmayı unutmayın. Tekrar görüşene kadar kendinize iyi bakın gün ışıkları <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ÖZEL BÖLÜM II | GÜNEŞİN DOĞUŞU
♪ Dear My All - Mingginyu
♪ Say Yes To Heaven - Lana Del Rey
Hayata hangi pencereden bakarsan hayatın o pencerede şekillenir derler. Gerçekti. Yaşıyordum. On bir yaşımdan sonra baktığım pencere bir yangına dönük olduğundan bir sene öncesine kadar her şey kül rengiydi. Duman altı, is ve közden ibaretti. Sonra bir kız çocuğu elinde bir elma şekeriyle duvarlarımda bir delik açmış, oradan bana bakmıştı. Açtığı delik öyle bir güzel bir manzaraya açılıyordu ki yokluğu yaşatmaz diye kapatmak istemiştim. Daha kalın örmek istemiştim duvarlarımı ama o kız çocuğu bana izin vermemekle kalmamış açtığı delikten içeri girmişti. Tüm huysuzluğuma ve renksizliğime rağmen duvarlarımı boyamış, yeni pencereler açmış bakış açımı değiştirmişti ve onun açtığı tüm pencereler yeşil tepelere güneşli günlere bakıyordu. Arya, güneşli günler değil, güneşin ta kendisiydi; dünyanın etrafında dönüşünde değil gözlerinin güldüğü her an parlayan.
Şimdi çalışmaktan kaskatı kesilmiş omuzlarımın üzerinden boynuma dolanan kollar ve yanağımda hissettiğim an kalbimin ritmini değiştiren öpücüğün sahibi varlığıyla tüm stresimi alıyordu üzerimden. Yutulabilir değil öpülebilir bir antidepresandı.
Dudakları yanağıma yaslıyken "Ulaş," diye mırıldandı ismimi uzatarak. "Hâlâ bitmedi mi?" Boynuma sarılı sağ eli sol yanağımı severken yüzünü yüzüme sürterek sırnaştı bana. "Seni özledim."
O kadar sevimliydi ki sevimli agresyon göstermeden onu sevmesi zordu. Avuçlarım kaşınıyordu onu sıkarak sevmemek için. Gözlerimi bir anlığına sol kolumdaki saate çevirdim. Farkında olmadan üç saattir projem üzerine çalışıyordum. Kafamı yüzüne çevirdiğimde iri parlak gözlerinden sevgi ve ilgi akıyordu omzuma. Duygularını o kadar belli ediyordu ki onu bana bakarken gören biri onun beni sevdiğini tek bir bakışta anlardı ve bu gözlere böylesine bakabiliyor olmak, bu bakışlara sebep olan kişi olmak hâlâ kalbimin ritmini değiştiren bir hadiseydi. Burnunu burnuma sürterken bana sarılışı sıkılaştı.
Doğum günümden birkaç gün sonra doğum gününe yaklaştıkça hüznü büyümeye başlamıştı. Sessiz kaldığı her an dalgın dalgın gökyüzüne bakması canımı sıkan bir meseleydi ve buna çözümüm yoktu. Onu teselli edebileceğim hiçbir şeyim yoktu. Bir gün bir araya gelecektik, inanıyordum buna tüm kalbimle fakat bu kavuşma olabildiğine uzun bir süre sonra gerçekleşmesiydi dileğim. Onunla uzun bir ömrüm olsun istiyordum, her şeyini paylaşabileceğim bir hayat. Acısını bile.
