"မင်း နေကောင်းပြီလား"
"ကောင်းပါပြီ တီချယ် ဒီတခါ တနင်္လာ ကျောင်းတက်လို့ရပြီ"
"တစ်ခုခုဆို တို့ကို လာပြောစမ်းပါကွယ် မင်းကိုယ်တိုင် မရှင်းစမ်းနဲ့ မင်းသူများကြောင့် နာကျင်ရရင် ငါလည်းသည်းမခံနိုင်ဘူး"
"ကျွန်တော် နားလည်ပါပြီ ကျွန်တော့်ကိုတော့ ခွဲပြီး တစ်ယောက်တည်း သွားမနေပါနဲ့နော်"
"အင်း... အခု မင်းကြိုက်တဲ့ နန်းကြီးသုပ် ဝယ်ထားပေးတယ် မျက်နှာသစ်ပြီး ဆင်းခဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့"
ရတယ် ကျွန်တော် ဘယ်လောက် နာကျင်ရပါစေ တီချယ်သာအနားမှာ ရှိနေပေးဖို့ပဲလိုတာပါ တီချယ်ရယ်....
"ရော့ မင်း ကားသော့ ဆီလည်း အဖြည့်ဖြည့်ထားပေးတယ်"
"ဟင်! တကယ်လား"
"အင်း ကျောင်းကိုလည်း ကိုယ့်ဘာသာ သွားတော့"
"ဟင့်အင်း မယူတော့ဘူး အဲ့ကား တီချယ်နဲ့ပဲ လိုက်မယ်"
"ယူပါ အစည်းအဝေး ဘာညာရှိတဲ့ရက်ကျ ကျောင်းမှာမင်း တစ်ယောက်တည်း အကြာကြီး စောင့်နေရတယ် မဟုတ်လား"
"ရတယ် စောင့်နိုင်တယ် တီချယ်ပြန်လာမယ့် ဘယ်ခရီးမှာမဆို ကျွန်နော် စောင့်နိုင်တယ်"
"သိပ်ပလီတာပဲ"
"တီချယ့်ကိုမို့ပါ"
"ကဲပါ စားစရာရှိတာ စားတော့ နေကောင်းသွားပြီဆိုလည်း မင်းတီလေးဆီ သွားလိုက်ဦး တော်ကြာ ငါ့ကို အမုန်းမေတ္တာတွေ ပို့နေမယ်"
"တီချယ်ပါ လိုက်ခဲ့လေ "
"နှစ်ယောက်လုံးအိမ်ထဲမဝင်ရဘဲနေမယ်"
"ရပါတယ် တီလေးက ကျွန်တော့်ကို ချစ်ပြီးသားဆိုတော့ ကျွန်တော် ချစ်တဲ့သူကိုလည်း လိုက်ချစ်ပေးနိုင်မှာပါ"
"အလို မင်းစကားက ဘာစကားကြီးတုန်း"
ဟားဟား.....
"စတာပါဗျာ"
ဒီလိုနဲ့ သူ့တီလေးအိမ် သွားလည်ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ဟိုနေ့က ကျွန်မကိုကြည့်တဲ့ အကြည့်စိမ်းစိမ်းတွေက သူ့ကလေးလည်း နေကောင်းသွားရော ချိုသွေးနေလိုက်တာ ပုရွတ်ဆိတ်တက်မှာတောင်စိုးရိမ်ရတယ်..
"လာထိုင် ညီမ ဘာသောက်မလဲ"
YOU ARE READING
တီချယ် ဆိုတဲ့ ပန်းလေးတစ်ပွင့်
Short Storyဝေးသွားဖို့ တွေးမထားခဲ့သူမို့ ရပ်စောင့်နေမိခဲ့ပါသည်။
