Chapter 7

236 12 3
                                    

New Zelandရဲ့လှပတဲ့ညနေစောင်းတစ်ခုမှ ဂျင်းနီအိပ်ပျော်လို့နေသည်။ထိုချိန်...

Ting Tone Tine Tone*

J:ဟာကွာ...အိပ်နေတာကို ဘယ်သူလာတာလဲ

သူမအိပ်နေရာမှထကာ တံခါးသွားဖွင့်လိုက်သည်။

J:နင်တို့တွေကလည်း ငါအိပ်နေတာကို ဖုန်းလေးဘာလေးကြိုမဆက်ဘူး

Sa:နင်ကလည်း ဒီအချိန်ကြီးမှအိပ်နေရလား

Mi:အေးဟယ် ဆံပင်ကလည်း ဖရိုဖရဲနဲ့ သွားမျက်နှာတော့သွားသစ်ချည်

J:အဲ့ဆို ငါမျက်နှာသစ်လိုက်အုံးမယ် အထဲဝင်ထိုင်လေ လာ

ဂျင်းနီလည်း မျက်နှာသစ်ပြီး ခဏအကြာတွင် Sanaတို့နှစ်ယောက်နားထိုင်လိုက်သည်..။

Sa:Jennieyaa

J:Imm Sana ဘာကိစ္စလဲ

Sa:ဂျင်းနီရား ငါတို့ဂျပန်ပြန်ရတော့မယ်

J:Borr..?ငါတို့ဆိုတော့ နင်တို့နှစ်ယောက်လုံးလား

Sa:အင်း မီနာကော

J:နင်တို့က ဘာလို့...

Sa:ငါ့အဖေက ငါ့ကို ဂျပန်မှာပဲထားတော့မှာတဲ့ မီနာကလည်း သူ့အမေကျန်းမာရေးအခြေအနေဆိုးလာလို့ သွားရမှာ ငါတကယ်အားနာပါတယ်

Mi:အမေက အဆုတ်ကင်ဆာဖြစ်နေတာလေ နင်လည်းသိတာပဲ အခုအခြေအနေဆိုးနေပြီ

J:အန်တီရယ် ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ အခုကော အဆင်ပြေရဲ့လား

Mi:မပြေနေဘူးဟာ

J:အင်းပေါ့ နင်တို့လည်း နင်တို့ကိစ္စနဲ့နင်တို့ဆိုတော့ ငါတစ်ယောက်တည်းနေခဲ့ရတော့မှာပေါ့

ထိုသို့ပြောပြီး ဂျင်းနီရဲ့မျက်ဝန်းများမှာ မျက်ရည်စလေးများခိုတွဲလာသည်..။ထိုမျက်ရည်များအား ဂျင်းနီလက်ဖြင့်သုတ်လိုက်ပြီး ပြုံးနေလိုက်သည်..။

Sa:နင်မငိုပါနဲ့ဟာ မီနာကတော့ ပြန်လာမှာပါ ငါလည်းနောက်ကျလာလည်မယ်လေ နော်

J:အင်းပါ ဟုတ်ပါပြီ ဒါနဲ့ဘယ်နေ့ပြန်ကြမှာလဲ

Sa:သန်ဘက်ခါလောက် ပြန်မှာ

J:ဟုတ်ပါပြီ အချိန်တော့ ရှိသေးတာပဲ ငါတို့ကြားထဲ လျှောက်လည်ကြတာပေါ့

𝑫𝒆𝒂𝒓 "𝑳𝒂𝒅𝒚"Where stories live. Discover now