Falling In Love Alone

Chapter 2

A/N: Comment your suggestions :) Maraming pong grammatical errors.

Enjoy reading!

_______________________________________________________________________________

Pagkadating niya ssa kumpanya ay kaagad siyang nagtungo sa opisina ng kaibigan. Nigel can't stop crying kahit na pinagtitinginan na siya ng mga empleyado na nadadaanan niya.

"Where's Sean?" tanong niya sa sekretarya nito.

"Sa office po miss Nigel" sagot nito.

Hindi na siya nagdalawang isip pa na pumasok sa loob. She saw Sean sitting at the couch, he looks like he's waiting for someone and it's her.

"Nig? What happen?" alalang tanong nito. She didn't answer him instead she hurriedly run to him. She cried her heart out to Sean. "What's wrong? What happen? Bakit ka umiiyak?"

"I thought I am ready for this" she said. Naguguluhang naka tingin lamang sa kanya ang kaibigan "Ethan..."

"What about him?" he asks.

"He's now ready to be in a relationship..." simula niya sa sasabihin. "I met his future girl today and looks so happy with her" kwento niya sa kaibigan. "Sean what I'm going to do now?" she asks.

"Wala kang dapat gawin Nig. I'm here" pag-aalo nito sa kanya. "Always remember, maraming lalaki diyan. Hindi lang siya nag-iisa" he said.

"But I don't love them" she answered "I only love him Sean"

"Hay naku! Nigel Alexandria Lee, wake up! Nasasaktan kana kaya tumigil kana please lang. Maging masaya ka para sa kanya. Try to move on, araming kapang mahahanap. So what kung hindi mo sila mahal? Matututunanm o din iyon. It will take time but n time you will heal and you will love someone" mahabang lintaya nito sa kanya.

"But he promised me Sean" bulong niya.

"Na what? Na kayo ang mag papakasal once na single pa kayo at the age of 29? Nigel! You can't stop him from loving someone. Yes, ikaw single ka, pero siya he found someone and it's not you" parang punyal na tumusok ang sinabi nito sa kanya.

"Is it time for me to move on?" tanong niya.

"Yes Nigel. If you can't be lovers at least you will stay as best friend" sagot nito sa kanya.

It'll be better to stay that way. Ayaw niyang mawala ang kaisa isang lalaki na minahal niya. Mas Maganda siguro na iiwas muna siya para maka moveon dito at mag patuloy nalang muna sa trabaho niya.

It's been six months already. Ethan already got his license and top the board exam. Dahil narin sa galing at talino nito ay naging kilala na siya sa bansa at the age of 25 marami na itong napatunayan. At sa balita niya ay sinagot na ito ng nililigawan. She felt happy for him kahit pa nasasaktan siya. Hindi niya lubos na akalaain na ang dating one call away na kaibigan ay laggi nalang siyang nakakalimutan ngayon. Ang balak niyang pagiwas ay hindi nangyari. Dahil sa bawat pagkakataon ay nagkaka problema ang dalawa atsiya palagi ang takbuhan nito. Ayaw man niya ay wala siyang magawa kundi ang maging bulag na lamang sakanyang damdamin. Sa unang dalawang buwan ay ganon lamang ang nangyayari, ngunit nagago ang lahat ng maging magkasintahan na ang mga ito. Ethan always leaves her alone in their dinners because of her. Kung hindi naman ay laging nakakalimutan nitong naghihintay siya at hindi na sisiputin sa usapan.

Tulad ngayon. Halos isang oras na siyang nag hihintay sa binate at ni isang message ay wala siyang natatanggap dito. Mula six ng hapon ay nandirito na siya usapan nilang kainan. It's already 6:50 pm.

"Ten more minutes Nigel, if he didn't show up at seven this will be the last time na aayain ko siya" she said to herself.

"Hello ma'am, may I take your order now?" tanong sa kaniya ng waiter.

"ahhh, hindi pa kasi dumating yung kasama ko later nalang" sagot niya dito.

"Okay po ma'am, tawagin niyo nalang po ako if oorder na kayo"

"I will thank you" ngumiti ito at nagpaalam na.

Lumipas ang oras at walang Ethan ang nagpakita sa kanya. Kung tutuusin ay hindi lang sampung minute ang hintay niya.

"Ma'am, mukhang hindi napo darating ang hinihintay niyo" napalingon siya sa waiter na kanina pa nag a-assist sa kanya.

"mukhang hindi na nga. Anyways thank you for assisting me, here" saad niya at inabot ang isang libo sa waiter at binayaran niya ang bill niya mula kanina. Hindi pa siya kumain pero pakiramdam niya ay busog na siya.

"Thank you po ma'am" abi nito. Tumango nalang siya at tumayo na upang umalis sa kainan.

Habang nasa sasakyan siya ay naisipan niyang buksan ang cellphone niya at Nakita niyang may bagong post sa IG si Ethan.

"Nakapag post, pero ang i message ako ay hindi niya naisip" pinindot niya ito sa saka humiling na sana ay hindi na niya lang ginawa.

I was a picture of Ethan and Lorraine. Sa tingin niya ay sa Tagaytay ang mga ito base sa nakita niya. Nasa rest house sila ng mga Montereal.

Sa nakita ibinalik niya sa dash board ang cellphone at nag maneho na pauwi.

Dalawang araw ang lumipas at hindi man lang nag message sa kanya ang kaibigan. Siguro ay talagang kinalimutan nito ang araw na iyon. It was her 25th birthday. Pagkauwi niya ay tinawagan siya ni Sean at silang dalawa nalamang ang nag celebrate ng kaarawan niya. Sa sobrang sama ng loob ay nag palit siya ng sim card at naka block na lahat sa social media accounts niya ang huli. Only Sean, her kuya and parents have her number. Wala ng iba pa.

Nasa opisina siya ngayon at nag susulat ng draft ng kanyang novel ng biglang tumunog ang intercom niya.

"Yes?" she asks her secretary.

"Miss Ria, Mr. Montereal is looking for you" sagot nito. Nagpakawala siya ng buntong hininga bago sumagot.

"Get inside" sagot niya.

Ilang Segundo pa ay nakarinig siya ng talong mahinang katok mula sa pinto.

"Hey, you've been ignoring me for weeks" salubong nito sa kanya.

"Im busy" she said dryly.

"May problema ba?" taking tanong nito marahil sa sagot niyang sobrang ikli.

"Meron ba?" balik tanong niya dito.

"Nigel. Tell me anong problema at ganyan ka sumagot ngayon?" pilit nito sa kanya.

"Nothing Ethan. Besides why are you here? Wala kang duty today? No date with your girlfriend?" tanong niya.

"Im worried about you"

"Worried about what?"

"You're not replying to my messages, I thought something happen to you" sagot nito sa kanyang tanong.

"I'm fine" she coldly said "Busy lang ako dahil gusto ko na matapos na ang sinusulat ko" pagdadahilan niya.

"Okay. Dinner later?" aya nito sa kanya.

"I can't" tanggi niya.

"Why?"

"Madami akong gagawin" sagot niya.

"Come on Nigel, antagal na noong last tayong nag dinner" sabi nito.

"Dahil hindi ka sumisipot tuwing may dinner tayo" sa isip niya lang sana iyon sasabihin ngunit nasabi niya yon ng malakas.

"What?" taking tanong nito.

Bago pa siya maka sagot ay pumasok sa opisina niya si Sean. Save by the bell. Dahil hindi niya alam ang isasagot kay Ethan.

"Babe, I think we have to go. May meeting pa tayo sa mga writers" sabi nito na hindi pinapansin si Ethan.

"Babe?" takang tanong nito.

"Okay" she said at humarap kay Ethan" I told you I'm busy, please si Lorreine nalang ang ayain mo" sabi pa niya at tumayo na upang kunin ang gamit niya at iniwang naka tulala doon si Ethan na parang naguguluhan. She didn't mind him. Tuluyan na silang umalis ni Sean.

Nagtatakang tumingin siEthan sa pintong nilabasan ni Nigel. Anong pinagsasabi nito? He knows namadaming beses siyang hindi naka punta sa mga lakad nila ng dalaga butnagsasabi naman siya. But what happen this to make her treatment to him be likethis. Hindi siya sanay nag anito ang pakikitungo nito sa kanya.