Karışık aşk | Barış Alper Yılmaz

8

Sonunda artık maçın başlamasına 25 dakika kalmıştı ve biz oyun alanına gelmiştik.

"Ceren hadi hazırsan gidelim"

"Hazırım ama korkuyorum sanırım"

"Korkuyor musun? neden?" nedenini Vargasa söyleyemezdim aslında korkuyor muydum, endişeli miydim veya tedirgin miydin hiç bir fikrim yoktu nedenide biraz saçma gelebilir ama Barış benimle maç sonu konuşmak isterse ne yapacaktım, yani sonuçta bizi izlemeye geldiler. Of böyle şeyler düşünmemeliydim ama suikastçi beynim beni böyle şeyler düşünmeye yönlendiriyordu.

Bir an önce bu düşüncelerden kurtulmam gerekiyordu "Önemli değil ya maçta nasıl oynayacağım için biraz korkuyorum sadece ama geçti sayılır"

"Umarım öyledir pek öyle değil gibi ama" ay ne değil gibi.

"Öyle öyle bir şey yok"

"Peki sen öyle diyorsan,  tamam hadi gidelim" ben hala tırsıyorum ne yapıcım ya en iyi içimden dua ederek gitmek.

"Ceren yanıma gelsene niye arkamdasın" ay, ay sen benim ne duygular içinde olduğumu bi bilsen keşke.

"Tamam sen önden yürü işte ben geliyorum arkandan" kafasını bana doğru çevirip durdu. Yaşam tehlikem var şuan, birisi bana yardım edebilir mi?

"Ceren sende kesinlikle bir şeyler var. Yanıma gel, ama bu konuyu maçtan sonra konuşacağız"

Cevap vermeden söylediğini yaptım yanından yürümeye başladım, kalbim o kadar hızlı atıyordu ki yerinden çıkacaktı neredeyse, hissedebiliyordum.

Ve evet korkulu rüyam olan sahaya geldik, başımı önüme eğdim ve mümkün olmadıkça kimseye bakmamaya kararlıydım. Ama böyle gidersem büyük ihtimalle yere yapışabilirdim kafamı kaldırdım ve izleyicilere baktım, neredeyse oturacak yer kalmamıştı. Herkesi tek tek incelemeye başladım Barışın gelip gelmemesini çok merak ediyordum.

"Barışı arıyorsan yanda en öndeki koltuklardan birinde oturuyor" Şaşkınlıkla Vargasa bakıyordum hiç beklemiyordum çünkü, o sırada yansıtmalı büyük ekrandan maç kadrosu geldi.

TÜRKIYE 

VNL 2023 FINAL KADROMUZ🤍❤️

1- BERFÍN CEREN BEKTAS 

2- GÍZEM ÖRGE

3- CANSU ÖZBAY

4- MELISSA VARGAS 

5- AYÇA AYKAÇ

7-HANDE BALADIN 

11- DERYA CEBECÍOGLU 

12- ELÍF SAHIN 

14- EDA ERDEM 

16- SALIHA SAHIN 

18- ZEHRA GÜNES 

19- ASLI KALAÇ 

22- ILKIN AYDIN 

99- EBRAR KARAKURT

Kadroya bak be savaşa bile gidilse kazanılır bu kadroyla. Tamam biraz abartmış olabilirim, kadroda vardım. Ya ben düşer bayılırsam ne olucak, gerçekten biraz fazla heyecanlıydım ilk maçıma çıkınca bile bu kadar heyecanlanlanmamıştım ben, derin derin nefesler alıp verdim.

"Ceren biraz heyecanlısın galiba" evet Zehra'cım birazcık bir tık.

"Evet biraz" dedim Zehra'nın karşısında 32 diş sırıtarak. Zehra bu halimi komik bulmuş olucak ki kahkaha atarak gülmeye başladı.

Tanımadığım veya sevmediğim birisi olsa çoktan yapıştırmıştım bi tane ama Zehrayı seviyordum. Yapamazdım, heyecanım biraz geçti gibi ya bu sırada yedekler koltuğuna oturdum. Şu anda ısınma hareketleri yapmam gerekirken Barışı kesiyordum, yani yanlış anlamayın bana bakıp bakmadığını öğrenmek için, bakmıyordu, iyi amacıma ulaşmış oldum. Buradanda baya yakışıklı görünüyordu. 

Üzerinde yeşil tonlarında bir gömlek vardı pantolonuda beyaz, birazda bol bir pantolondu elinde telefon arkasına yaslanmış öylece takılıyordu kendince.

Yanında Kerem, Altay, Berkan, Berat ve Nicolo vardı tam kadro.

"Orada havalar nasıl Cerenciğim arkadaşlarına katılmayı düşünüyor musun?" arkamdan bir ses geliyordu sesinden tanımıştım, bu adam neden sürekli bu aralar beni uyarıp duruyor taktı bana cidden ya.

Gıcık bir ses tonuyla "Katılmayı, düşündüm aslında ama biraz dinleneyim dedim yoruldum nede olsa" Gıcık bir gülümsemeyle bana bakıp işine tekrar odaklandı. 

Bende sahaya ısınma hareketleri yapmaya gittim çalısmayı pek sevmezdim ama yapacak başka bir şey olmadığı için mecburdum. Ilk olarak manşet çalışmaları yaptık Eda ablayla bu sonra ise parmak pas çalısması, maçın başlamasına 5 dakika kalmıştı artık, heyecanlıydım.

Danielle, teknik direktörümüz bizi yanına çağırdı maç hakkında taktikler vermek için, yanına gittik yeni yedek kulübesine. Manşeti nasıl kullanmamız gerektiğini falan, tabiki ben dinlemiyordum.

Maçın bitmesine 1 sayı kala

Maçın bitmesine bizim için ve karşı takım için 1 sayı kalmıştı ve bu maçı kesinlikle kazanmamız gerekiyordu maçın başlangıcından beridir oyundaydım aşırı derecede yorulmuştum, bu maçtada 40 sayı katkım olmuştu takımıma.

Oyunu Vargas başlattı karşı takım zorda olsa karşıladı top tam yere düşecekken Gizem abla her zamanki o müthiş kurtarışıyla topu tekrar havalandırdı top Handeye geldi ve bana pas attı, bende karşı takıma sert bir şekilde attım, liberoları kendini yere attı ama kurtaramadı.

Anlık bir şok geçirdim kazanmıştık, herkes bir anda üstüme atladı ay ezilicem şimdi.

Türbinler resmen ismimi haykırıyordu 

Burada bitirmek istemezdim ama baya israr ettiniz onun için yarıda bırakmak zorunda kaldım.

Size bi haberim var bu arada, size'de sormak istiyorum bir yandan. Bu hikaye biraz uzun oldu 8. Bölüme geldik ve ortada daha hiç birşey yok isterseniz bu hikayeyi sonlandıralım, belki daha sonra devam ederim söyleyeceğim şey Barış için yeni bir hikayeye başlamak nasıl olur bence çok iyi olur.

Bunun için sizin tavsiyeniz benim için gerçekten çok önemli devam edelim derseniz yazmaya devam edeceğim başka hikaye yaz derseniz aklımda çok güzel bir kurgu var. Sizce hangisi cevap verirsiniz çok mutlu olurum öpüldünüz.