Ne Yapacağım ben ?!

1. Bölüm

Yine her zamanki gibi okulda protez beyinli arasın saçmalıkları ile uğraşmaya çalışıyordum .

"Bana bak protez beyinli bı daha bana yürürken çelme takmaya çalışırsan senin kafandaki saçların yerinden olur gerizekalı!"

Gülüyordu sadece sabır dileyip hızla saçına asıldım çünkü Aras için saç çok önemliydi.

"Lan bıraksana saçımı lan aaaağh bıraksanaaa!"

"Özür dile lan özür dile"

"Özür dilerim bırak artık lan - " hocanın gelmesiyle arasın lafı yarıda kaldı.

"Çocuklar ne yapıyorsunuz. Elisa biraz o saçı!"

"Hocam bana çelme takmaya çalıştı ve ondan öncede kaç defa uyardım!!"

"Elisa! Bırak o saçı!"

"Bırak artık saçımıı!!"

Ellerimi Aras salağının saçından çekip uzaklaştım.

"İkinizde müdürün Odasına!"

Aras "ama hoca-"

"Hadi!"

"Burak oğlum al şu ikisini müdüre götür şimdi koridoru birbirine katarlar."

Burak bizim sınıfın en yakışıklısıydı . Bütün kızlar peşinden koşar kantinde bile masası dolup taşardı. Ama şöyleki çok egosu vardı üzerdi adamı.

Burak benim kolumdan arasın ensesinden tutarak dışarı çıkarmaya çalışıyordu ben kolumu kurtardıktan sonra ellerimi göğüsümde bağlayıp etrafa bakıyordum .

Aras ise ensesini kurtarmış saçlarını söylene söylene düzeltiyordu .

"Benim güzel saçlarım. Şu hale bak ya . Burak yanında ayna var mı?"

"Yok kardeşim yok " Burak bezgin bı ifadeyle arasa bakıp bana döndü.

"Ne zaman bitecek bu kavga elisa? Kaçıncı hocaya gidişiniz? Bı gün okuldan atılacak sınız ." Dedi sitemle.

"Ben sabr ediyorum diyorum ki bişe yapmayacağım ama yok illa bı mallık yapıyor. Tahammül edemiyorum zaten yanıma gelince çocuğun IQ seviyesi eksileri  görüyor "

"Asıl sen benimle uğraşma kıvırcık marul! " Dediği şeyle yüzümü buruşturup.

"Son senen be senin son senen yaptığın hareketler yakışıyor mu !?"

"Asıl senin yaptığın şeyler yakışıyor mu senin yüzünden savcı olamayayim görüşürüz seninle !"

"Bu kafayla sen değil savcı hukuk fakültesine temizlikçi diye almazlar seni!"

"Ha sanki seni alırlar ya artık salaklığın beyninle toleransa girmiş saçına vurmuş baksana kıvırcık marul gibi olmuş!"

" Bana bak seni surda yerde paspas yaparım kes sesini!" Diye elimi uzatacagim sırada Burak kolumu tutup geri çekti.

"Ya Allah aşkına beş dakika rahat durun! Bezdim yemin ederim bezdim!"

Müdürün Odasına geldiğimizde Burak tek  elini yukarı kaldırdı . " Allah kurtarsın" diyip elini enseme koyup "kavga çıkarma-" dediğinde elini ensemden çekip "eyvallah denerim" 

Dedim .  Burak gittikten sonra,Müdürün kapısını calmakta kararsızdık .

"Ben çalayım sen konuş" dedim
"Yok ya asıl ben çalayım sen konuş"

"Hii aynen bı tutanağa daha kat-" murat hocanın gelmesiyle sesim içime kaçtı.

Her zaman ki gibi burnundan soluyordu .

Bizi görünce daha da sinirlendiği belliydi.

"İçeri geçin geliyorum!" Dedi . Sesini yükselterek.

Biz sakince içeri girdiğimizde kapıyı kapattık . Sadece ikimiz girdik.

Murat hocanın gelmesini bekliyorduk.

İkimizde sessizdik. Çünkü yorulmuştum her dakika kavga insanı yoruyor du ya .

Koltuğa iyice yayılıp kafamı geriye doğru yatırdım. "Allah seni kahretsin Aras. Senin yüzünden yine burdayız sevin "

Ona baktığımıda benden kalır yanı yoktu . Kafasını yana yatırıp bana baktı.

"Benim yüzümden mi hah asıl senin yüzünden, ne gelip saçımı çekiyorsun kızım! Basım agırıyor ya "

"Beter ol hem sen niye gelip bana çelme takıyorsun ?!!"

Murat hoca içeri girince ikimizde hızla ayağa kalktık .

"Gene ne oldu gene ne yaptınız be çocuklar!"

"Ya hocam ben şimdi koridorda yürürken bu sala- yani arkadaş bana çelme takmaya çalıştı. Yani yere yapışıp ağzım yüzüm yamulsa ne yapacağım ben ?" Dedim üzülmüş gibi yaptım .

"Yani tamam hocam ben böyle bı salaklık yapmış olabilirim neden benim saçımı çekiyor?!" Dediğinde hafifçe güldüm

'hic pişman değilim gene olsa gene yaparım '

"Yani hocam ne yapayım ben birazcık sinir var bende" dedim hafifçe gülümseyerek.

"Gidin Allah kahretsin gidin bı daha gelirseniz bu kadar sakin olmam !"

Sanki arkadan köpek kovalarcasina hızla odadan çıktık .

İkimiz yan yana yürürken. Gene birbirimize dalaşıyorduk .

Yanımızdan Atakan'nın geçmesiyle ben durup ona hayranlıkla baktım kızıl kıvırcık saçları ve mavi gözleri ile aynı ötenazi okulundaki Stewart' ıma benziyordu. Kimse ile konuşmayan Atakan anksiyeti olduğunu çok belli ediyordu.

Arasın kafama vurmasıyla . Kendime geldim ve ona döndüm.

"Gerizekalı ne vuruyon ! "
"Çocuğun içine düşecen içine.!"

Saçını tutacakken bileğimi tuttu. Birbirimize girecekken ayağım kayıp onunla beraber kolumun üstüne düştüm .

Ben ağırıdan kolumu tutup ağlamaya başladım. Canımın çıktığını hissediyor gibiydim.

Aras ise hocam diye bağırıyordu. Beni sakinleştirmeye çalışıyordu...

Merhabalar yeni kurgum nasıl sizceee? Neyse siz kendinize dikkat edin beğenip bol bol yorumlar yapmayı unutmayınnn 🫀🫀🫀