สัญญารัก[Yaoi]

บทนำ

"แฮ่ก แฮ่ก"เสียงหอบหายใจของชายคนหนึ่งดังขึ้นเป็นระยะๆหลังจากการที่เขาวิ่งหนีทหารมาหลบอยู่มุมใดมุมหนึ่งในปราสาท

"เร็ว! หาตัวมันให้เจอ!"คำสั่งการของพวกนั้นยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆเมื่อยังหาเขาไม่พบ เขาได้แต่ภาวนาให้ตนรอดจากการจับกุมครั้งนี้ พลางบีบแผลที่ไหล่ที่ถูกยิงไม่ให้เลือดไหลออกมามากไปกว่านี้ ตอนนี้เขาบาดเจ็บไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ พละกำลังมากมายที่เคยมีอยู่ตอนนี้ลดลงเป็นเท่าตัว อย่างน้อยเขาก็ขอให้ยังมีชีวิตอยู่ได้นานที่สุดก็พอ แค่ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ตอนนี้...

"เฮือก!"ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือกเมื่อมีมือนึงยื่นมาแตะไหล่เขา ตาเขาพร่ามัวจากการเหนื่อยล้าบวกกับความมืดทำให้มองไม่เห็นอีกบุคคลนึงที่โผล่มาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

"เจอตัวจนได้นะ เด็กน้อย.."
เขายังคงภาวนาว่าขออย่าให้นี่เป็นทหารเลย เขายังอยากจะมีชีวิตและมีครอบครัว จากนั้นทุกอย่างก็พร่ามัวมากจนตนเผลอหลับไป
--------------
"อือ...อืม"ชายหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้นมา ที่นี่ที่ไหนกัน.... เพดานสีทองอล่ามตกแต่งด้วยลายลูกไม้หลากสี โคมไฟระย้าอันใหญ่ที่ทอดแสงจ้ามาทำให้เขาต้องกะพริบตาถี่ๆ อะไรกัน.... นี่ไม่ใช่บ้านเขา...

"ตื่นแล้วหรอ"เสียงนึงดังขึ้นมาจากข้างๆตัวเขา เขามองไปตามต้นเสียงก็พบกับหนุ่มรูปงามนอนค้ำคางอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ตอนนี้เขากำลังนอนอยู่บนเตียงใหญ่กับใครไม่รู้ แถมมันยังเป็นผู้ชายอีกต่างหาก มันเป็นใคร.. แล้วเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง...

"อืม...ที่นี่คือ..."ที่ไหนกัน
"ห้องชั้นเองแหละ"ห้อง? ของมัน? แล้วมันเป็นใครวะ
"แล้วคุณเป็นใคร"
"แหมเด็กน้อย พูดไม่มีหางเสียงกับผู้ใหญ่แบบนี้ไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะ"นี่พูดสุภาพที่สุดตั้งแต่เกิดมาแล้วนะ
"ขอโทษครับ"
"ฮ่าๆ อย่างนั้นแหละ ว่านอนสอนง่ายดีจังนะ"ยังมีหน้ามาอารมณ์ดีอีก
"แล้วคุณเป็นใครครับ"เมื่อได้โอกาสก็ต้องถามออกไปแหละ
"อือ....ใครหว่า....อ้อใช่! ลูคาซัสแห่งอาเทนเยียส์...."นี่มัน....องค์ชาย!! ด้วยความที่ตกใจสุดขีดกับการปรากฏตัวขององค์ชายแทบจะทำให้เค้าลุกออกจากเตียงแล้วไปนั่งที่พื้น แต่ความคิดกับการกระทำมันคนละอย่างกัน เพราะเขามันเป็นแค่กบฏ ใช่...กบฎ กบฏคนนึงที่ไม่มีค่าพอ กบฏคนนึงที่ทำแต่เรื่องเลวๆ....

"โฮ่ยๆ เป็นไรไปอะ ตาค้างแล้วนะ โฮ่ย!"เสียงขององค์ชายทำให้เขาหลุดออกจากภวังค์

"หือ!?..."
ชายหนุ่มหันไปมองคนที่อ้างตัวว่าเป็นองค์ชายก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ที่หัวเตียง ไม่มีความคิดเกรงใจกันเลยสักนิด!

"นายชื่ออะไร..."องค์ชายถามขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวลเล็กน้อยก่อนจะใช้มือมาแตะไหล่ข้างที่เป็นแผลของเขา
"โอ้ย!!"
ชายหนุ่มร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

"อ๊ะ! ขะ...ขอโทษ! ชั้นไม่ได้ตั้งใจ"องค์ชายเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิด

"ไม่เป็นไร ผมน่ะชื่อ...."จะบอกยังไงดีนะ....

่