สัญญารัก[Yaoi]

Chapter2 ข้อเเลกเปลี่ยน

"ฮ่าๆๆ นายนี่น่ารักดีนะ อยากรู้อย่างนั้นหรอว่าชั้นต้องการอะไร ง่ายๆเลยละกัน นายไง..."
สิ้นเสียงองค์ชายก็ทำเอาเนสึมิอึ้งไปชั่วขณะ

"ห๊ะ!? ผมหรอ ผมมีอะไรดีตรงไหนกัน ข้าวของเงินทองที่ติดตัวมาก็ไม่มี แล้วจะต้องการผมไปทำไม"องค์ชายอดขำกับท่าทางไร้เดียงสาของคนตรงไม่ได้จนลืมตัว
"ฮ่าๆๆๆๆ ฮ๊า ฮ่าๆๆๆๆ ตลกจริง ฮ่าๆๆๆ"

"มีอะไรน่าขำนักหนา"เนสึมิหันหน้าหนีพร้อมทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อย

"นี่ไม่รู้จริงหรอ ช่างไร้เดียงสาอะไรอย่างนี้นะ แสดงว่ายังเวอร์จิ้นอยู่สินะ"อึก!คำถามนี้ทำเอาคนฟังกระอึกคอซะจนมีเสียงเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน
"แสดงว่าจริงสินะ เวอร์จิ้นคุง~" ใบหูเนสึมิเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆจากอาการเขินอายที่ถูกกล่าวหาว่ายังเวอร์จิ้น เขาอายุ18แล้วนะ ชิ

"อะ...อะไร! ระ..เรื่องแบบนั้นคงต้องมีกันบ้างแหละน่า ผมอายุ18แล้วเชียวนะ"เขาโกหกหน้าตาย

"หึๆ งั้นมาดูกันว่าจริงหรือไม่จริง"องค์ชายโน้มหน้าเข้าไปกระซิบข้างใบหูของเขา...
"อย่าขัดขืนละกันนะ..เด็กน้อย"

ว่าแล้วองค์ชายก็จับข้อแขนทั้งสองข้างของเนสึมิกดลงบนเตียง ทำให้ร่างกายของเนสึมิถูกลากลงไปด้วย มันใช้ร่างกายนั้นขึ้นคร่อมเขาไว้
"ดะ...เดี๋ยว! จะทำอะไรน่ะไอ้ลุงโรคจิต!"
"เห...ลุงงั้นรึ อายุเราห่างกันแค่2ปีเองนะเด็กน้อย อย่างนี้ต้องลงโทษปากไม่ดีของนายซะหน่อยแล้ว"ลูคาซัสบดจูบลงไปที่ริมฝีปากบางของคนข้างล่างอย่างดูดื่ม สอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากอย่างง่ายดายพร้อมเกี่ยวกระหวัดกันจนคนข้างล่างหมดลมก่อนจะผละออกมา"แฮ่ก แฮ่ก ม..ไม่เอาแล้ว แฮ่ก แฮ่ก อือ...อื้อ..."แต่ทว่า องค์ชายกลับไม่ฟังคำของเนสึมิเลยแต่กลับจูบหนักหน่วงกว่าเดิมอีก ริมฝีปากหนักเริ่มลุกไล้ลงมาที่ต้นคอขาวเนียนแล้วดูดให้เกิดรอยซ้ำไปซ้ำมา ระหว่างนั้น มือก็ได้เริ่มเช่นเดียวกัน มือใหญ่ลูบไล้ไปที่เอวใต้เสื้อบางก่อนฉุดกระชากให้เสิ้อและกางเกงลงไปกองอยู่กับพื้นทั้งสองคน มือหนักลูบไล้ผิวขาวเนียน แล้วค่อยๆเลื่อนมือลงไปจนถึงส่วนนั้นของเนสึมิ"อ๊ะ! อย..อย่าจับตรงนั้นนะ อะ...อ๊า..."องค์ชายยังคงไม่ฟังเช่นเดิม มือหนักขยับรูดขึ้นลงช้าๆก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ สัมผัสขององค์ชายทำให้เขาเคลิ้มไปชั่วครู่ กว่าจะได้สติดีก็ไม่รู้ว่าริมฝีปากอันเย้ายวนนั้นลงไปถึงส่วนที่กำลังแข็งทื่อนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่ องค์ชายไล้เลียส่วนนั้นจนทั่วแล้วอ้าปากอมมันอย่างไม่คิด"อื้อ...อ้าาาาาาา อื้อ...อือ...."เนสึมิที่พยายามข่มเสียงไว้ไม่ให้อีกคนได้ยินกลับล้มเหลวเพราะเสียงครางเพราะหูนั้นดังขึ้นอีกแล้ว"ขอร้อง... ได้โปรด..ฮึก"

ได้โปรดงั้นหรอ ได้สิ แต่แค่ครั้งนี้เท่านั้น เพราะเห็นได้ชัดว่านี่เป็นครั้งแรกของนาย มีอารมณ์เมื่อไหร่ จะไม่ปล่อยอีกแล้ว....

คิดได้เช่นนั้น องค์ชายจึงยอมผละออกมา ภาพที่เห็นหลังจากได้สติจากความอยากคือ เนสึมิ ผู้ชายตัวเล็กน่ารักผิวพรรณดีในร่างเปลือยนอนหงายมือค้ำหน้าผากพร้อมหายใจหอบอย่างเหนื่อยหน่าย ส่วนนั้นของเนสึมิ.....มัน....อ่าวเฮ้ย!แตกแล้ว!
"ฮ่าๆๆเด็กจริงๆเลยนะ แค่นี้ก็แตกแล้ว ฮ่าๆ"องค์ชายหัวเราะอย่างหยุดไม่อยู่ เนสึมิยันตัวเองขึ้นนั่งช้าๆ
"ฮึก..วันๆ เอาแต่หมกอยู่ในห้องนี้จนไม่มีอะไรทำยังไง ถึงเอาแต่หัวเราะอยู่ได้.....ไม่รู้จะขำอะไรนักหนา โรคจิต"ประโยคสุดท้ายเขาพึมพำกับตัวเอง
"อะๆ ได้ยินน้า~ปากไม่ดีอย่างนี้.....ต้องลงโทษอีกสินะ หึหึ"องค์ชายยิ้มอย่างมีเลศนัยทำให้เนสึมิหน้าถอดสี เขาเริ่มขยับหนีแต่แล้วองค์ชายก็ดึงตัวเขาเข้ามาแนบกาย แล้วกดเขาลงไปบนเตียงอีกรอบ
"อร๊ากกกกกกกก!!!!!"

นี่สินะ...ข้อแลกเปลี่ยน...
ข้อแลกเปลี่ยนที่จะช่วยให้เขารอด...
ข้อแลกเปลี่ยนที่ต้องแลกด้วยร่างกาย...
'รู้สึกสมเพชตัวเองชะมัด'