My beloved rielle

PROLOGUE

"architect. guivarra!"

narinig kong pag-tawag sa pangalan ko ng isang pamilyar na boses, lumingon ako ng makita ko si seb "oh seb! putcha ikaw pala iyan" pag-bati ko at tumawa ng malakas.

"oh ano kamusta na love life?" pag-tatanong ko sakaniya.

"well okay naman trinatrato na ng tama, HUYY!" pag-bibiro niya, hay nako hindi na talaga nagbago itong si sebi kung ano ang siya noong high school kami ay siya ring walang pagbabago.

pero thankful naman ako na hindi parin siya nagbabago dahil nasanay na ako sa kung anong sebastian ang meron siya.

"eh ikaw? kamusta na ate ko?" medyo kinabahan ako sa tanong niya, dahil alam kong magagalit siya at papagalitan ako kapag nagsabi ng totoo.

"single parin" pag-sisinungaling ko at tumawa.

pero sa totoo lang eight years na ang lumilipas pero si rielle parin ang gusto ko, s'ya parin ang mahal ko.

hinding-hindi ko itatanggi iyan sa sarili ko, pero sakanila? maitatanggi ko.

"hay nako ate ko ang bitter naman ng life mo! landi landi rin naman dyan! eto nalang i-rereto kita, ano g?" pag-m-mungkahi niya.

"seb huwag na uy! 'di pa ako ready sa gan'yan!" sabi ko at tumawa kaming dalawa, sa totoo lang ready na ako sa ganoon, pero ayokong magmahal ng isang tao habang may minamahal pa ako sa nakaraan ko.

naglakad na kami palabas nang bldg at nag-paalam na sa isa't isa, magkaiba ang direksyon ng aming pupuntahan. kaya't sa ayaw at sa gusto namin, maghihiwalay talaga kami.

ng papunta na ako sa restaurant na kakainan ko, may narinig akong pamilyar na boses, kinakabahan ako at hindi ko maipa-liwanag ang nararamdaman ko, parang tila ba'y bumabalik ang lahat ng nakaraan.

"elle?" pag tawag sa akin ng isang pamilyar na boses na aking narinig, lumingon ako at ng makita ko siya ay para bang tumigil muli ang mundo ko... si azrielle.

nakita ko na siyang muli, si azrielle.

ningitian ko siya at binati ko siya, syempre 'wag tayong papahalata na matagal ko na siyang hinihintay mga ate ko.

"Hi rielle, kelan ka bumalik dito?" nakangiti kong pagbati at pagtatanong sakaniya.

"ay kahapon lang HAHAHHA papasundo sana ako sayo sa airport kaso naisip ko baka busy ka lalo na't architect kana! congrats zelllleeee!!" pag congrats niya sa akin at nagtaka ako kung paano niya ito nabalitaan.

"teka pano mo naman nalaman? HAHHA" pagtatanong ko "well hindi naman sa ano ah, pero inistalk kasi kita eh hehehe" pag-tatapat niya.

agad akong namula kaya umiwas ako ng tingin, huwag ako magpapahalata, kundi mawawala ang lahat ng ito.

"eh single ka parin ata?" pag tatanong niya saakin "oo eh" pagtatapat ko.

"ang boring naman ng buhay mo, ni minsan hindi ko narinig o nabalitaan na may bf ka" ang totoo kasi rielle ikaw ang ini-imagine ko na bf ko.

they won't understand how much I love rielle, nobody see how gentle he is, how kind and faithful he is. I love rielle.

suddenly a girl approached him, a beautiful gorgeous girl, rielle held her by her waist.. which made my heart sank.

"ay elle I forgot to mention! I finally got a girlfriend!" I didn't know what to say, I felt devastated... am I really that too late?

"o-oh.. congrats rie.." I congratulated him with a low tone, why did it hurt me? well in the first place I didn't even let him know what I feel about him.

I watched them smile at each other and look at each other's eyes with pure intentions.. and I know that I'm gonna cry anytime now..