Jeon Soyeon :: ✷ En Yakın Arkadaşım ✷

All Eyes On Me

Y: "Belki çok ileri gitmişti Soyeon ama haklıydı o kızı dövmekte.„

Göz devirerek demişti bunu Yuqi, bakışlarını benden kaçırdı. Elinde ki yemek tepsisini sımsıkı kavramıştı. Soyeon'dan nefret ediyordu ama ilk defa onu haklı bulmuştu.

Dirseğimle dirseğini dürtüp uyarıcı bakışlarla gözlerinin içine baktım Yuqi'nin.

M: "Ştt! Sessiz olsana, Unnie. Ya birden bire bizim arkamızda belirip bizi izliyor ve bizi dinliyorsa?„

Yuqi yine alaycı küçük kahkası ile kafasını iki yana salladı. Arkasına baktı ve sırıttı. Sonra bildiğim gibi onun kendinden emin ve alaycı bakışları benimkilere göz attı.

Y: "Gördüğün ve gördüğüm gibi, o yok! Olmasın da zaten. Hem ne olur ki bizi izliyorsa? Haha! Komik.„

M: "Yapma, Unnie! Hem ayrıca, madem öyle, o zaman o geçen ki gibi saçlarının senin avcuna gelmesini istiyorsan, dilediğin kadar konuş.„

Küçük bir kahkaha ile adımlarımı hızlandırarak yanından gittim Yuqi'nin.

Göz bebeklerini devirdi ve oflayıp pufladı. Hızla yanıma koştu.

Y: "Eww! Şunu benim yüzüme hatırlatıp durmasana! Onu hafızamdan tamamen bir bezin bir pisliği 2 saniyede sildiği gibi silmek istiyorum.„

Dirseğimle tekrar dürttüm onu. Yüzümde muzip bir gülümsemeyle karşılık verdim ona.

M: "Tamam, tamam, Unnie! Üzgünüm.„

Kıkırdamamı durduramadım. Hızla bir masaya doğru ilerledik ikimiz de. İnsanların yüksek seste ki kıkırdamaları duyuluyordu ama Yuqi ile sohbetimizi bölemezdi.

Yuqi bu okulda en sevdiğim arkadaşım idi. Beni her zaman koruyup kollayan, ödevlerim de yardım eden ve de her zaman arkamda olan tek arkadaşım, hatta kardeşimdi. Benden 2 yaş büyüktü. Ama aramızda ki yaş farkını asla umrumuza almazdık...

Y: "Sana şu konuda çok acıyorum, Mabel„

Ağzıma tam lokma atacakken Yuqi'nin "sana şu konuda çok acıyorum" demesiyle çatalımı yerine bıraktım. Kaşlarımı hafifçe çatıp, kafa karışıklığı ile meraklı gözlerle gözlerinin içine baktım.

M: "Hangi konu da Unnie? Anlamadım..„

Y: "Hangi konu olacak? Tabii ki de Soyeon ile aynı sınıfta olmana... O kız sana bir şey yapmıyor olduğuna eminsin değil mi!? Bana yalan söyleme sakın..„

Tekrar gülümsemem yerine geldi ve hafif bir göz devirmesi ile iç çekmem bir oldu. Ellerimi yanağıma koydum ve başımı iki yana doğru salladım.

M: "Off, Unnie! Ne alıp veremediğin var şu Soyeon ile? Olanları mazide bırak,gitsin bitsin.. Hem ayrıca yalan söylemek hassas noktam olduğunu biliyorsun. Ve de ayrıca Soyeon bana karşı hiç öyle davranmıyor... Beni görmezden geliyor, evet ama bana karşı asla ama asla bir şey yapmadı, Unnie...„

Kıkırdayıverip çatalımı tekrar elime aldım. Artık başlamıştım öğle yemeğine.

Göz devirip bakışlarını kaçırıverdi Yuqi Unnie'm. Onun gözlerinin kısık bir şekilde bana baktığını hissettiğim an bende ona baktım. Bir lokma daha alacaktım ama bana baktığında durdum öylece. Şüpheli bir bakış sezdim onda.

M: "Hadi ama, Unnie..Bakma bana öyle, hem.. böyle bir şey olsa bile kendimi korurdum..„

Bu dediğime ben bile inanmamıştım bile. Bakışlarımı kaçırarak fısıltılı bir tonda kendi kendime konuştum.

M: "Yani... Galiba.„

Küçük bir sessizlikten sonra kafamı iki yana sallayıverdim ve iç çektim. Sonra da gülümseyerek Yuqi'ye baktım, çatalımla onun yemeğini gösterdim.

Yuqi Unnie bana hala kısık gözlerle bakıyordu. Tatmin olmuşa benzemiyordu bakışları ama sonra başını kaldırıp yemeğine odaklandı.

★

Yemeklerimizi yerken bir yandan da sohbet ediyorduk ki kafeteryada ki konuşma sesleri aniden yükselerek bizim dikkatimizi çekmişti. Meraklı bakışlarla baktık hemen oraya. Arkamı döndüğümde Soyeon'un, saçlarını avuçladığı kızın ve onları telefonla videoya çeken diğer öğrencilerin olduğunu farkettik. Gözlerim, Soyeon'un, saçlarından tutup çektiği ve kafası Soyeon'un yüzünden duvara bastırılan kıza baktı. Bu kızı bir yerden hatırlıyordum.

Hızla Yuqi'ye döndüm. Sırıtarak olanları izliyordu. Hızla telefonunu çıkardı. Olanları kameraya çekip okul itiraf sayfasına göndereceğini o kadar iyi biliyorum ki.

Y: “Bunu hemen çekmem lazım„

Ben demiştim.

Bir şey demedim çünkü ne desem boş...

Okul itiraf sayfasının sahibi oydu ama benden ve diğer arkadaşlarından başka bunu kimse bilmiyordu. Aralarına sızıp videoyu diğerleri gibi çekicekti ve bu onun için kolay olacaktı çünkü yakalanma şansı neredeyse düşüktü çünkü diğer bir kaç öğrenci ile birlikte video çekiyordu ve kimin o videoyu çekip yayınlandığını bulmak birazcık zordu.

İç çektim ve ayağa kalktım. Kavgayı uzaktan izleyecektim ve o dövülen kızın yüzünü hatırlayacaktım. Yani, umarım..

Bir kaç adım daha ileri gittikten sonra durdum. Parmak uçlarıma yavaşça yükselerek baktım. Kızın yüzünü eninde sorunda görmüştüm.

Dur bir saniye... Bu...bu kız...

Hızla oraya doğru koştum. Parmak uçlarımla koşarak gittim oraya. Gözlerim endişeyle dolmuştu bile. Hızla kalabalığı itip girmiştim oraya. Soyeon'un yanına gidip hızla kurtarmıştım o kızı.

Hızla arkama alıverdim kuzenimi...

Arkama geçtiği an belime sarılaverdi Yuna. Soluk soluğa kalmıştı canım benim. Şaşırıvermişti orada olan herkes. Sadece orada olan herkes değil, ayni zamanda Soyeon da şaşırmış, sinirlenmişe benziyordu. Kaşlarını çattı. Dudağında ki küçük yaradan akan kanı silmişti.

Bu yaptığıma anlam veremiyordu tabii...

S: “Ne yapıyorsun? Çık önümden...„

Kafamı iki yana olumsuz cevap vererek salladım.

S: “Hay sikiyim!... Çık önümden, Ma-Ri! Seni ilgilendirecek bir şey yok! O kızla benim meselem var... Bu sürtüğün neyini koruyorsun?!„

Kafamı yine iki yana salladım. Yutkundum. Cevap vermek istemedim, tartışmak istemedim ama müdahale etmem gerekiyordu...

M: “Ona sürtük diyemezsin, Soyeon... Haksız yere insanları dövemezsin...„

S: “Ama sana sarkanlarsa evet, buna hakkım var„

M: “Huh?„

Herkes gibi ben de tabii ki şaşırmıştım, ama kimse benim kadar şaşıramazdı. Soyeon niçin böyle söyledi? Ne demek istedi? Herkesin benim ile onun dedikodusunu çıkaracağına o kadar emindim ki...Hızla etrafıma baktım. Herkesin telefonları çıkmıştı ceplerinden. Videoya çekiyorlardı. Kendimi çok garip hissediyordum. Gerildiğimi hissediyordum. Etraf fısıldamalarla dolmuştu.

———

Hello gencler, keyifler nasil? Neyse ins bu ficim tutar, amin.

Lütfen beğenin ve düşüncelerinizi yazin.