Moorddroom

Hoofdstuk 3

Ik loop de school binnen met mijn donkerblauwe jeans aan en een witte blouse met een roze sjaaltje en een gouden armbandje. Ik zie er best wel goed uit. Zelf draag ik nooit jurkjes of rokjes, ik vind ze altijd zo 'gurly.' Ik loop de kluisjes kelder in en ik zie Shailene al naar me toe lopen. "Hey,Jenny!" Roept ze naar me toe met een glimlach dat zei: maak je maar geen zorgen, we lossen samen het probleem wel op. Ik heb nog nooit eerder zo'n goeie vriendin gehad, ze begrijpt me beter dan wie dan ook op de hele wereld.

Ze heeft een wit zomerjurkje aan en haar lange bruine haren los. Ze ziet er prachtig uit. Bij haar zijn jurkjes niet echt 'gurly' voor mij. Ik heb mijn blonde, gekrulde haren ook los, maar meestal doe ik er een knot in of gewoon in een ponytail.

Shailene maakt haar kluisje open en begint te praten: "Gaat het?"

Ugh... Ik zit daar ook zo bang naar haar te kijken. "Oh..eh.. ja hoor, natuurlijk gaat het met me!" Ze kijkt me nietgelovend aan. "Weet je het zeker??" Vraagt ze met een klein glimlachje. Ik kijk haar aan alsof het niet mijn dag was. "Wat denk je, na al dat gedoe. Ik denk dat ik nooit meer zulke mooie dromen krijg als die ik had gekregen toen ik nog een klein meisje was die hield van dromen." Ik zucht. " Had je vroeger nooit nachtmerries dan?"

"Misschien een paar, maar, nooit zoveel als nu," zeg ik. "Het komt wel goed joh! Misschien is wel zo'n magisch iets dat je altijd in spannende en avonturen boeken leest!" We lachen samen. "Jij ook met je fantasie!" Zei ik.

De eerste bel ringt. We lopen samen naar ons lokaal waar onze klas voor staat, wachtend op Mevr. Jackson die Engels geeft. "Hey Jennifer!" roept Dave. "Gaat het al een beetje met je concentratie?!" Ik was gister helemaal niet geconcentreerd in de klas, vandaar. Ik hoorde een paar meiden uit mijn klas giechelen, maar ik trok er niks van aan. "Denk je dat het bij jou al wel goed gaat?! Jesus!" roept Shailene terug. "Shai liefje, het heeft toch geen zin om zorgen over haar te maken, ze blijft toch altijd zo nurdy en zo,"zegt Jasmine die daarna gemeen lacht met haar vriendinnetjes.

Jasmine is één van de populairste meiden op school. Ze is wel mooi van buiten, maar niet van binnen. Ze heeft steil, zwart haar en heeft altijd make-up op. Zelf draag ik niet echt make-up, alleen een beetje mascara, oogschaduw en lip-balsem. Ze vindt zich zelf zooo geweldig, ze heeft zelfs haar eigen bodyguards. Haar ouders zijn erg rijk en ze woont in een villa. Ze heeft me altijd al gehaat, en ik haar ook.

"Wat heeft nurdy zijn er mee te maken?! Heb je ooit naar jezelf gekeken? Nou, dat......" Ik onderbreek haar. "Shai, het is wel genoeg zo."

Mevr. Jackson komt aan lopen en doet de deur open. "Goodmorning everybody, take a seat." Shailene en ik zitten naast elkaar en openen onze boeken. "Today we will begin with chapter four. Please get page 63 in front of you. Jennifer, can you please start reading?" vraagt Mevr. Jackson. "Yes Ms. Jackson," en ik begin te lezen. Halverwege het lezen word ik afgeleid door een paar jongens die me willen laten lachen. Ik probeer ze te negeren, maar het lukt me maar niet. Dave kijkt me angstaanjagend aan, het doet me denken aan die jongen in mijn droom. En daar gaat mijn concentratie. Ik merk nu pas dat ik een tijdje gewoon niet zat te lezen. "Jennifer, are you allright?" Vraagt ze met een Brits accent. Ik kan het niet meer verder lezen, het gaat gewoon niet! "I'm sorry Ms. Jackson, but I can't continue reading," zei ik met een verzekerde toon. "Mevr. Jackson, volgens mij heeft ze weer last van haar concentratie, net als AL die andere dagen!" Zegt Ethan. "Yep, Ethan heeft gelijk. Misschien kunnen we haar beter bij dat ene

begeleidings-team zetten, je weet wel, waar al die nerds zitten om hun concentratie te verbeteren zo dat ze de wereld kunnen veroveren met hun 'slimheid'. Jennifer wilt waarschijnlijk veel beter zijn in leren en hogere cijfers halen dan wij, Hè Jenny??" Zegt Dave met een gemeen glimlachje en kijkt me aan alsof hij net een taart naar mijn gezicht heeft gegooid. "Boys! Please speak English the next time and stop talking. Jennifer, do you feel bad or something? Shall I bring you to that team?" Vraagt Mevr. Jackson. Serieus! Meent ze dat nou echt?! Natuurlijk wil ik niet naar dat team. Ik bedoel, waarom zou ik? Natuurlijk zou ik ook niet de slimste willen zijn van iedereen, maar je mag toch wel gewoon even je best doen?? "No Ms. Jackson, I'm fine"

De les is afgelopen en de volgende twee lesuren zijn we vrij. Shailene en ik zitten op het bankje aan de muur en drinken wat water. De gang is bijna helemaal leeg en we zijn helemaal stil. Ik blijf gewoon om me heen kijken.

Onze school is eigenlijk best wel groot. Aan de muren en het plafond hangt er overal kunst. Voor me staat een glazen kast met alle bekers die we hebben gewonnen met sport competities. Ik ben zelf heel slecht in sporten. Buiten is het slecht weer, bewolkt en helemaal geen zon.

"Shailene, vind jij dat ik echt een 'nerd' ben?" Vraag ik haar. "Wat denk je zelf?! Natuurlijk niet joh! Ze mogen zeggen wat ze willen, maar ons krijgen ze niet ver. Je bent toch geen vrienden met hun, dus waarom luister je nog naar ze!" Ze heeft gelijk. Ik moet niet naar hun luisteren, maar naar me zelf. Ik moet doen wat ik zelf wil en kan. Shailene is echt een meisje vol zelfvertrouwen en ze denkt nooit negatief na, alleen maar positief. Ik wou dat ik dat soort zelfvertrouwen ook had. "We hebben nog wel een anderhalf uur. Ik heb een idee, zullen we zo naar de mediatheek lopen en een computer lenen? Dan kan ik misschien wel wat vinden over dat hele dromen gedoe," vraagt ze. "Ja natuurlijk, eh.... vind je het niet erg? Je hoeft echt niet zoveel moeite te doen om mij hoor."

"We zijn toch beste vriendinnen."