Who's Proud of Having Me?

Part One - Am I good enough?

Scene One - Araw ng aking kalungkutan
Setyembre 19, 2006

"....KULANG PA BA MGA GINAWA KO?...."

z: 'maaari ko bang malaman kung saan ako nag kulang? ba't hindi pa sapat yung pagmamahal na binigay ko sayo, para hanapin mo sa iba?'

k: 'zhe, hindi ka nag kulang.. patawad ngunit nawalan lang ako ng pagmamahal sa iyo.."

z: 'ngunit hindi pa ba ako sapat?'

— IPAGPAPATULOY —

hi, ako si zheria o mas kilala sa palayaw na "zhe". Ako ay isang labing-walong (18y/o)taong gulang na nasa kolehiyo ng 'UST, Manila'. Ako ay lumayas ng bahay sa taong labing-anim (16 y/o) dahil sa pangaabuso ng aking mga magulang.

— Flash Back —

Noong bata pa ako nanganganib na agad ang aking buhay dahil sa masasama at mapagabuso kong magulang. Napaisip tuloy ako.. "ba't pa ba ako ginawa kung wala naman akong silbi?" hindi ko maintidihan bakit ako gan'to. Bakit yung ibang mga bata ang sasaya kasama ang kanilang mga magulang, ngunit ako, narito humahagulgul at malalang umiiyak sa sulok ng aming bahay.

— End of Flashback —

z: inay, pwede po bang bilhin itong kwaderno at lapis?

i: ...

z: inayy!!

i: aba! sinisigawan mo na akong babae ka! di'ba sabing bawal nga eh, kulit mong bata ka!

z: patawad, ngunit may sinabi ho ba kayo? mukang wala akong narinig na sagot galing sa iyo.

i: 'di ka rin pala batang walang silbi, bingi ka rin pala! bwisit!

z: patawad, inay. patawad!

— Makalipas ang ilang oras —

z: nasaan na kaya si inay, at ang tagal na niya?

—————