အပေးအယူဆန်သောချစ်ခြင်း

အပိုင်း(၂၃)

ပဉ္စမနေ့

သူဇာ ကြည်ကြည်လင်လင်နဲ့နိုးလာသည်။

တော်တော်သက်သာနေပြီ။

သူမနံဘေးမှာ ကိုမျိုးလွင်လည်း အိပ်ပျော်နေရှာသည်။

ပူလို့ထင်သည်။ အင်္ကျီ ဗလာနဲ့။

သူဇာနေမကောင်းဘူးဆိုတော့ အခန်းကို အပူချိန်သိပ်အေးအောင်မလုပ်တော့ဘဲ ခပ်နွေးနွေးလုပ်ထားသည်။

ဒါကြောင့် အင်္ကျီချွတ်အိပ်သည်ထင်သည်။

ပြီးလျှင် ယောကျ်ားနံ့လိုလို၊ ရေမွှေးလိုလို ခပ်ညှို့ညှို့အနံ့တစ်ခုရနေပြန်သည်။

သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ကို ကြည့်ရင် လိင်စိတ်နိုးကြွလာပြန်သည်။

ကျယ်ပြန့်တဲ့ ရင်အုပ်ကားကား အလယ်မှာ အမွှေးကောက်ကောက်တွေပေါက်နေပြီး ချက်ထိ ဆင်းလာသည်။

အောက်က ဘောင်းဘီကို ကြည့်လိုက်တော့ သူ့လီးရှိတဲ့ ဘောင်းဘီတစ်ဝိုက်က ဖုဖောင်းနေပြန်သည်။

"စိတ်ထိန်း....သူဇာ....စိတ်ထိန်း"

ရင်အုပ်ကားကားရှိအမွှေးတွေကို လက်နဲ့ပွတ်သပ်ပေးချင်နေသည်။

"နင်အခုမှ နေကောင်းစပြုတာပဲရှိသေးတာလေ"

"နင် ဟိုနေ့ကပြောတော့ ကိစ္စဖြတ်ခဲ့မယ်ဆို အခုတော့ နင်က ထကြွနေလိုက်တာ"

သူဇာ ကိုယ့်စိတ်နဲ့ကိုယ် စကားပြောနေမိသည်။

သူဇာအိပ်ယာသိမ်းကာ ရေချိုးခန်းထဲရေချိုးရန်ဝင်လာခဲ့သည်။

နေလို့ကောင်းနေတော့ စိတ်က အလိုလိုပျော်ကာ သီချင်းလေး ခပ်တိုးတိုးညည်းမိနေသည်။

"တူနှစ်ကိုယ် ဆုံချိန်မှာ စကားလေးတွေ တီတီတာ ပြောမဝအောင်ချစ်ရသည်"

သူဇာ အခုမှ ရေကို အားရပါးရချိုးနေသည်။

"ဒေါက်....ဒေါက်"

တံခါးခေါက်သံကြားလိုက်သည်။

"ဘယ်သူလဲ မောင်လား"

အပြင်က ဘာမှပြန်မဖြေ။

သူဇာ လော့ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ ကိုမျိုးလွင်ကြီး ဝတ်လစ်စလစ်နဲ့ ရေချိုးခန်းပေါက်ဝမှာ ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။