İKİ BAR

TANİTİM
BASROLLER
Arya ışık
Mert Yılmaz

KIZIN AİLESİ
Merve Işık
Fırat ışık

ERKEĞİN AİLESİ
Fatma Yılmaz
Baran Yılmaz
Mert'in sağ kolu:Yiğit Bozdağ

...

Odamda oturup film izliyordum
Halam odama sertçe girdi ve bana
"Hazırlan" dedi

"Hala ne diyosun?"

"Bugün birisiyle evleniyorsun"

Hemen yataktan kalktım

"Hala ne diyosun sen!?" Dedim ve halamla aramızda mesafe bırakmayacak şekilde bana yaklaştı ve konuşmaya başladı

"Sana ne diyorsam onu yapacaksın yoksa seni bu odaya kapatır dışarı çıkartmam"
Deyip odamdan çıktı
Ağlamaya başladım hemen babamın yanına gittim

"BABA!"

"NE VAR YİNE?"

"HALAM BENİ ZORLA EVLENDİRECEKMİS"

"Ne dediyse doğru demiş git hazırlan geliyorlar"

"Baba ne diyorsunuz siz aklınız yerinizdemi?"

"Kes sesini git hazirlan"

Annemle konuşmaya bu saçmalığa son vermeye giderken tanımadığım bir adamla göz göze geldim
Bana dik dik bakmaya başladı

''ne bakıyorsun"

"Seni gelinim yapicam"

"Bana bak kes sesini zaten aklım yerinde değil"

Tam gidecekken dudaklarımla birleşen bir pamukla bayıldım ondan sonra ne oldu bilemiyorum.
....

Uyandığımda etrafı gri ve siyah renklerle kaplı olan bir odanın ortasındaki yatakta uzanırken buldum kendimi. Basım ağrıyordu, yavaşça yataktan kalkıp ne yaşadıklarımı anlamaya çalıştım

En son babamla halam beni zorla birine verecekti
Sonra ben koridorda birini görmüştüm ondan sonrası bende yoktu

Yavaş adimlarla yürümeye başlarken kapı açılmasıyla irkilip geri adım attım
Karşımda yemyeşil gözleri simsiyah gömleği sert kasları ve damarlı kolları ile karsimda bana bakıyordu

"Beni bayağı süzdün bakıyorum"

"Özür dilerim de kimsin sen?"

"Babanla halan seni bana sattılar bebeğim"

"Ne diyosun lan sen benle doğru konuş yemin ederim seni burda bile ellerime öldürebilirim evime birak beni"

"Sen haddini bilmeden bana mı dikleniyorsun lan?!"

Diyerek yavaş adımlarla gözlerime bakarak sinirli suratıyla üzerime yürümeye başladı geri adımlarla yavaş yavaş gidiyordum.

Odası çok büyüktü geri geri git git bitmiyordu. İsmini bile bilmediğim adam bana yaklaşmaya devam ediyordu en son geri geri ne kadar geriye gittiğimi farketmeyip sırtımı hafif bir şekilde duvara çarptım

Duvara çarptığımda bana yaklaşmaya devam ettiğini görünce duvarın köşesindeki dış kapiya yöneldim kapıyı açmaya çalıştım ilk başta acilmadi kapı kolunu tekrar aşağı indirdigimde yine açılmadı bu sefer daha hızlı aç kapa yaptım acilmadi boynumda bir nefes hissedip önümü dönünce ismini bilmedigim adamla göz göze geldim
O kadar yakındık ki nefeslerimiz birbirine değiyordu hemen gözlerimi çevirip etrafa gözlerim dolu bir şekilde bakmaya başladım kahverengi gözlerimden gözlerini ayırmadan sadece bana bakıyordu. Kulağıma yaklaşarak fısıldadı
"Ben mert, mert yılmaz"
İsmini ogrenmistim ismi Mertti.

"Sen artık bu evde yaşıyorsun anlamazsan tekrar anlatayım eğer bu evde bana bir daha bagirirsan o güzel yüzüne hiç acımadan seni öldürürüm duydun mu?"

Kulağımdan uzaklaştı ve gözlerime gözlerini dikti. Kulağına hafifçe fısıldayarak
"Bende arya, arya ışık. Eğer beni evime şu an götürmezsen senin kurallarını da seni de sikerim." deyip merti ittirdim çantamı koltuğun üstünden alıp kapıya yöneldim
Kapının açılmadığını biliyordum merte dönüp konuşmaya başladım

"aç şu kapıyı"

"Sence herşey senin bildiğin kadar basit mi"

"Mert son kez söylüyorum rica etsem kapıyı açar mısın eve gidicem"

"Arya son kez söylüyorum rica etsem otururmusun yerine"
Dediğinde"oturmuyorum kapıyı aç bu saçmalık bitsin HEMEN!"

mert bana yaklaşarak kollarımdan sıkıca tuttu

"Bana bak arya zaten sinirim tepemde seninle uğraşamam otur şuraya"

"Mert kollarımı bırak"

Sıkmaya devam etti kollarımı olduğundan fazlasıyla sıkıyordu

"Arya burada oturup bekliyeceksin kaçmaya çalışma seni öldürürüm burada duydun mu?"

"Mert kes sesini kollarimi da bırak sen kimsin seni bile tanımıyorum ne istiyorsun benden"

"Seni istiyorum arya sadece seni... Ama eğer beni zorlarsan seni çok pis döverim bak bunu yaparım"

Dedi ve kollarimdan sertçe beni yere attı ve kapının kilidini açıp kapıyı üzerime kapatti hemen ayağa kalkıp kapıya vurmaya başladım

"Aç şu kapıyı!"

"Ya ben kime diyorum?!"

"Kimse yok muuuu?"

"Mert gel aç kapiyi sinirlendiriyorsun beni!"

Sinirle bağırarak kapıya ayağımla tekme attım ve sırtımı kapıya yaslayarak yere çöktüm. Ellerimi saç diplerimden geçirerek ağlamaya başladım.

"Ya neden ben neden neden? Ben istemiyorum kimseyi evime gitmek istiyorum nefret ediyorum herkesten istemediğim kişiyle evlendiriyorlar beni!"diyerek ağladim
Orada uyuyakalmisim. Mert kapıyı açmaya çalışınca hemen uyanıp kapı kolunu zorladım

"Aklın başına geldi mi arya?"

"Mert aç kapıyı yalvaririm kaç saattir burada acliktan gebericem"

"Onun için geldim zaten"

Kapıyı açtı ve yatağa yemek bıraktı. Tam kapii kapatacakken konuşmaya başladım

"Şey mert"

"Efendim?"

"Neden ben?"

"Nasıl yani anlamadım"

Koltuğa oturup ellerimi yanağıma götürüp merte bakarak konusmaya başladım

"Neden beni seçtin? O kadar kız varken"

"Bunları konuşmanın sırası değil arya sen sadece yemeğini ye sonra anlatacağım"

Mert giderken istemsizce bileğinden tuttum

"Lütfen söyle"

"Arya zorlama sadece yarını bekle"

"Peki ben burada mi kalicam hep?"

"Bir kaç gün sabret birşey olmaz"

"Lütfen kapıyı kapatma"

"Arya uğraşamiycam şu an otur yemeğini ye soru da sorma"

Dedi ve kapıyı suratıma kapattı sadece sabahı beklemek lazımdı tabi ki burada durmayacaktım yarın sabah bu evden kaçıp gidecektim

...