HOPE

Part 8

ထက်သော်တာတစ်‌‌ယောက်ကျောင်းကိုယ်အရင်အချိန်တေကလိုကားဖြင့်မဟုက်ကာကိုယ်ခြေထောက်ဖြင့်ကိုယ်တိုင်လျှောက်ကသဖြင့်အတော်ကိုလမ်းခရီးသည်ကြာလှသည်လူသည်ကြာလာတော့ပင်ပန်းကာမလျှောက်ခြင်တာ့ပေ

' စကတ်လေးဖစ်ဖစ်မလာကမှာ '

ထိုသို့ငြီးငြူနေချိန်သော်တာ၏ဘေးသို‌ရောက်ရှိလာသောကားတစ်စီး

' လာတူတူသွားမယ်တတ်ခဲ့ '

'လာပီလာပီ '

' ဒီနေ့မှထူးထူးဆန်းဆန်းဘယ်လိုဖစ်လို့ကားမပါရတာတုံး '

' ဒီတိုင်းစိတ်ညစ်လို့ထွက်လာမိတာမနတ်စာတောင်မမျိုရသေးဘူးငါ့ကောင်ရ '

ထိုသို့ပြောလိုက်သည်နှင့်ထိုကောင်လေးသည်လက်မှပတ်ထားသောနာရီလးကားကြည့်ကာ

' အွန်း အချိန်လဲရှိသေးတယ်တူတူgoမလား '

' ဟင်အချိန်ရှိသးလားဒါဆိုသွားကြမယ် ငါလဲလမ်းလျှောက်ထားတာဗိုက်စာနေပီ '

ထိုသိုနှင့်ကောင်လေးနှစ်‌ယောက်သည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့ဝင်ကာမနတ်စာစားကြည့်စားပြီးမှာကားပေါ်ပြန်တတ်ကြကာ

' အွန်း ကျောင်းနောက်ကြတော့မယ် သွားကြတာပေါ့  '

' အင်း '

ဝှီး ကျောင်း‌ရောက်ပြီပဲခု ကြာတယ်ကြော်မယ်

ကျောင်းချိန်သည်မနတ်၈နာရီလောက်ဖစ်ကာမနတ်စာစားလိုက်ကြသေးသဖြင့်၈း၅၅ လောက်ထိရောက်သွားကြလေသည်ကျောင်းကစည်းကမ်းတင်းကျပ်လေသည်နောက်ကြပါကပစ်ဒါဏ်ကတော့welcomeပဲကြည့်ရတာကံကြမာကြီးကထိုကောင်လေးနှစ်‌ယောက်ကိုနောက်ကြစေခြင်သည်နှင့်တူသည်ပြသနာကစလာသည်

' ဟာ.... နောက်ကြနေပါပီဆိုငြိနေသေးတယ် '

သေချာပါသည်သော်တာ၏တစ်ယောက်သောသူပေးထားသောလက်ကောက်လေးသည်ခတ်ပတ်ကြိုးနဲ့ငြိနေလေသည် ...

ထိုင်ဖယ်နေတာ၃မိနစ်လောက်ကြာလာတော့သော်တာတစ်‌ယောက်စိတ်မရှည်လာ..

' လာငါဖယ်လေးမာ် မင်း..ငြိမ်ငြိမ်နေ...'

ဟူ၍ဆိုကာသော်တာ၏မျက်နှာခြင်းဆိုင်သို့ထိုင်လိုက်ကာလက်ကလေးကငြင်ငြင်သာသာကိုင်ကာစိတ်ရှည်လက်ရှည်လက်ရှည်ဖယ်ပေးနေလေသည် အချိန်အားဖြင့်တော့၄မိနစ်လောက်ပေါက်သေချာပါသည်ထိုကောင်နှစ်ယောက်ကျောင်းနောက်ကြပါပီ