REDAMANCY - MENTOR

- 7.bölüm -

Bu bölümü Yarenime ithaf ediyorum 🤍

İyi okumalarr🤍

-

telefonumun çalma sesiyle en güzel kısmında kesilen rüyamın üzüntüsüyle gözlerimi açtım

evet Emreyi görmüştüm

gözlerimi avuşturarak ekrandaki sayılara odaklanmaya çalıştım...

telefon çalmaya devam ederken ben sadece ekrana boş boş bakıyordum

tanıdık gelen numaraya odaklanmıştım

artık rehberimde kayıtlı olmayan ama aklımdan silinmeyen kişinin aylar sonra beni aramış olması çok garipti

telefon kapanmadan açtım

düşünmemiştim bile

-Eflal?

derin bir nefes alıp anlık bir duraksamadan sonra cevap verdim

-efendim Deniz

Deniz benim en yakın arkadaşımdı
yaklaşık 3 yıl süren bir dostluğumuz olmuştu ve ben onu gerçekten çok seviyordum

ta ki bir başka arkadaşımız yüzünden aramız bozulana kadar

aslında ikimizde hatanın kendimizde olduğunu sanıyorduk ama değildi

aramıza 4 aylık bir küslüğün girmesine sebep olan kız sonradan yaptıklarını itiraf etmişti ama biz tekrar konuşacak cesareti kendimizde bulamamıştık

ve şimdi onun aradığını görmek beni çok mutlu etmişti

-nasılsın?

-gayet iyiyim teşekkür ederim sen nasılsın?

-bende iyiyim

garip bir sessizlik oluşmuştu

konuşmamızı devam ettirmek için bir şeyler düşünürken o devam etti

-Eflal biliyorum aylardır görüşmüyoruz ama artık oturup bazı şeyleri konuşmanın zamanı geldi diye düşünüyorum sana açıklamak istediğim çok fazla şey var

teklifi beni çok şaşırtmıştı ama bir o kadar da mutlu etmişti

-benimde sana anlatmak istediğim şeyler var Deniz

-o halde bugün buluşabilme ihtimalimiz var mı?

gülümsedim

-evet var

-o halde öğleden sonra her zamanki kafede buluşuyoruz?

-harika olur

ve telefonu kapattık

bir süre daha yatakta oturup düşüncelere daldıktan sonra kalkıp kahvaltı hazırlamaya karar verdim

dolabı açıp menemen yapmak için domates ve biberleri çıkardım

evet menemen yapmak ve yemek bir sanattır

menemeni yaparken belki bir umut Emreyi görme şansım olur diye ona da bir tabak vermeye karar verdim

"sende ne meraklısın Eflal ya" diye kendi kendime söylenerek menemeni hazırladım

banyoya gidip üstümü başımı düzeltip güzel göründüğünden emin olarak menemen tabağını aldım ve kapıyı açıp Emrenin dairesine yaklaştım

heyecanla kapıyı yavaşa iki kere tıklattım ve beklemeye başladım

çok geçmeden kapı açıldı

karşımda siyah şort ve siyah tişörtlü
ile Emre duruyordu

saçları dağınıktı ve yeni uyandığı her halinden belli oluyordu

hâlâ nasıl bu kadar tatlı görünebilir diye düşüncelere dalmamak için kendimi zor tuttum ve konuştum

- uyandırmadım umarım

gülümsedi

-yok yeni uyandım zaten

-günaydın o zaman

-günaydın

sonra elimdeki tabağa baktı

-ya ben menemen yapmıştım da sana da getiriyim dedim sever misin?

-bayılırım

hadi evlenelim

tabağı ona uzattım ve ellerime değen elleriyle kızaran yüzüme rağmen utanmamaya çalıştım

-afiyet olsun o zaman

-ellerine sağlık Eflal teşekkür ederim

-rica ederim

sonra daha fazla rezil olmamak için görüşürüz diyerek eve geçtim

ismimi onun ağzından duymak beni öyle heyecanlandırıyordu ki

sırıta sırıta evdeki işlerimi halletmeye koyuldum

-

ölmedim yaşıyorum.