my bby "hao"🌸

2

"ကလင် ကလင်" ကျောင်းဆင်းချိန်**

"ကျန်းဟောင့် စာသင်ပြီးတာတောင် ဆောင်းဟန်ဘင်းတို့ကို စကားတစ်ခွန်းတောင်မပြောပေ"
"ဟန်ဘင်းသိပါသည် ဟောင့်တစ်ယောက်သူ့ကို အကြီးအကျယ်စိတ်ဆိုးနေတာကို"
"ကျန်တဲ့ကလေးတွေကတော့ ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် သူတို့ကိုပါစိတ်ဆိုးနေပြီဆိုတာကို အကဲခတ်ရုံနဲ့တင်သိနေရပြီ"
"ကန်တင်းထဲရှိ ထမင်းဝိုင်းလေးကတော့ တော်တော်ကိုတိတ်ဆိတ်လွန်းနေသည်"
"ဟောင့် စိတ်ဆိုးနေတာကိုမြင်တော့ တစ်ယောက်မှစကားမပြောဘဲ ကိုယ့်စားစရာကိုသာ ငုံ့စားနေကြလေသည်"
"ဟောင့်လေး ဟန်ဘင်းရဲ့ဟာအိုလေး"
"ဟာအိုတစ်ယောက် ဒီလောက်ခေါ်နေတဲ့ ဟန်ဘင်းကိုအဖတ်မလုပ်ပေ"
"ဟောင့် မောင့်ရဲ့ ဟာအိုလေး"
"ထွီ ဂယူဘင်းတစ်ယောက် သောက်နေစအအေးတောင်သီးလေရဲ့ အာ ဟန်ဘင်းဟျောင်း ဘယ်လိုကြီးခေါ်လိုက်တာတုန်း"
"ငါ့ကငါ ခေါ်ချင်သလိုခေါ်မှာပေါ့ မင်းမကြားချင် နားပိတ်ထားလေ"
"ကဲ တော်ကြတော့ ဟိုမှာ ဟောင့်မျက်နှာကိုကြည့်ဦး ခရမ်းချဉ်သီးရုပ်ပေါက်နေပြီ ဆိုပြီး အကို ဂျီအွန်းပြောလို့ ကလေးတွေလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ တကယ်ပင် ဟာအိုဟျောင်းမျက်နှာက တော်တော်ကိုရဲတွတ်နေရောဘဲ"
"ထိုအခါမှ ဟာအိုလဲ ငါ့ကိုဝိုင်းကြည့်မနေနဲ့ မင်းတို့ကိုလဲ စိတ်ဆိုးပြေတာမဟုတ်သေးဘူးနော်"
"ဗြဲ"
"ဟမ် ဘာဖြစ်တာတုန်းဟ ထယ်ရယ်က လှမ်းမေးဝောာ့ ဟန်ယူဂျင်း တစ်ယောက်မရှိရှိတဲ့ မျက်ရည်တွေကိုထုတ်ပြီး ဟျောင်းတို့ဘဲကြည့်လေ ‌ဟာအိုဟျောင်းက ကျွန်တော်တို့ကိုပါ စိတ်ကောက်နေပြီ"
"ရစ်ကီကလည်း ဟာအိုဟျောင်း ကျွန်တော်တို့တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ စိတ်ဆိုးပြေပါ ဟျောင်းကြိုက်တဲ့ ဒူးရင်းသီးဝယ်ကျွေးပါမယ်"
"မင်း တကယ်‌ပြောတာလား(⁠◕⁠દ⁠◕⁠)"
"တကယ်ပါ ဟျောင်းရယ်"
"အိုကေလေ မင်းတို့ကို စိတ်ဆိုးပြေပေးမယ် ဆောင်းဟန်ဘင်းကိုတော့ ဆောတီးဘဲ သေတောင်မပြေဘူး"
"ဆောင်းဟန်ဘင်းတစ်ယောက် မျက်နှာသေးသေးလေးနဲ့ ဟောင့်ကလဲ ကိုယ်လည်း ဒူးရင်းသီးဟော့ပေါ့ ဝယ်ကျွေးပါမယ် စိတ်ဆိုးပြေပါနော်နော်ဆိုပြီး ဟာအို လက်လေးတွေကို နှိပ်ပေးလေရဲ့"
"ဒါက ဟာအိုသူတို့ကိုစိတ်ဆိုးရင် အမြဲထုတ်သုံးနေကြတဲ့ နည်းလမ်းလေးတစ်ခုပေ"
"ဟာအိုကလည်း ဒူးရင်းသီးအသံကြားတာနဲ့တင် စိတ်ဆိုးနေတာတွေ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်ဖြစ်ကာ ခဏလေးနဲ့စိတ်ဆိုးပြေလေရဲ့"
"အင်း ဟုတ်ပြီ နည်းနည်းစိတ်ဆိုးပြေပေးမယ် ဒါနဲ့နက်ဖြန်မင်းတို့ နေ့လယ်ပိုင်းအတန်းမရှိဘူးမလား အာ့ခါကြ ဒူးရင်းသီးဟော့ပေါ့ သွားစားမယ် လိုက်ဝယ်ကျွေးကြနော်"
"ဟုတ်ပါပြီ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ သခင်လေးရယ်"