One thing

Hoofdstuk 2

6-9-2015
08:00 uur Ladytown

Ik sta al vrij vroeg omgekleed en al beneden. Buiten is het nog donker. Pas over een halfuur komen de eerste zonneschijnen te voorschijn. Ik ben al bezig met een koffer inpakken om voor drie weken naar Londen te gaan. Gisteravond heb ik meteen vrije dagen opgenomen. Mijn cd speler draait mijn nieuwste cd af, van One Direction.

(Liedje staat in de media bovenin)
What a feeling to be right here beside you now
Holding you in my arms
When the air ran out and we both started running wild
The sky fell down
But you've got stars, they're in your eyes
And I've got something missing tonight
What a feeling to be a king beside you, somehow
I wish I could be there now

Plots gaat de bel beneden. Ik haast me naar mijn cd speler en zet hem op pauze. Daarna verlaat ik de slaapkamer en haast me naar beneden. De bel gaat ongeduldig verder.
'Jaaa, ik kom! Ik kom er aan!' roep ik en kom al snel beneden in de gang. Ik trek de deur open en zie mijn vriendinnen al staan.
'Owh, hey. Zijn jullie al klaar met inpakken?', vraag ik verrast aan hen.
'Sure, we waren al begonnen met inpakken om vijf uur,' zegt Bibia meteen als antwoord.
'Ah, ik euhm... ik pas om acht uur om eerlijk te zijn,' zeg ik eerlijk.
Ze kijken me geschrokken aan. 'En hoe ver ben je?', vraagt Tamar aan me.
'Op de helft,' antwoord ik eerlijk.
'Dan kan jij onze hulp goed gebruiken. Kom op, naar boven en verder inpakken met je One Direction muziek,' grijnst Mayasara, die de muziek kennelijk buiten al had gehoord.
Ik draai me om en haast me terug naar boven, met hun op mijn hielen.

10:00 uur in de auto

Ik zit naast Bibia, op de bijrijdersstoel en kijk naar buiten. We waren om kwart voor tien klaar met mijn laatste spullen in te pakken en zaten vier minuten later in de auto.
'We komen om vijf over half zeven in Londen aan bij het hotel. Het wordt een lange rit meiden, maar tenminste voor een goed doel,' zegt Bibia tegen ons.
'Juist, alles voor een concert van One Direction!' roept Mayasara vrolijk.
Ik draai mijn hoofd naar Bibia en werp een blik op de navigatie. Het is een auto rit van maarliefst acht uur en vierendertig minuten. We hebben afgesproken dat iedereen maximaal twee uren mag rijden, want we hebben allemaal een rijbewijs voor auto.
'Mag de radio aan?', vraag ik aan Bibia.
'Tuurlijk. Je mag ook je cd aanzetten als je wilt?', vraagt Bibia als antwoord op mijn vraag.
'Goed idee,' zeg ik en pak mijn nieuwste One Direction cd uit mijn handtas. Ik maak de cd hoes open en haal de cd eruit. Daarna laat ik hem in de cd speler van de auto opsleurpen. Al gauw klinken de klanken van "Hey Angel" door de auto. We beginnen allemaal mee te zingen met het lied. Het is niet heel zuiver, maar het maakt ons steeds enhtousiaster en geeft ons zoveel zin in het aankomende concert van de jongens in Londen.

12:00
'Oké, jij bent aan de beurt Mayasara,' zegt Bibia en rijdt een parkeerplaats op, waar ze een parkeervak kiest om in te parkeren. Er staat een zwart busje op de parkeerplaats geparkeerd, waar Bibia ver vandaan blijft.
Mayasara en Bibia stappen alle bij uit. Ik voel dat ik nodig moet plassen en wacht even totdat ze allebei weer zitten.
'Meiden, ik moet eigenlijk even plassen,' mededeel ik hun, zodra ze zitten.
'Ga maar. Nog meer mensen die moeten plassen?', vraagt Mayasara aan de andere.
'Ja, ik moet ook nodig,' antwoorden Bibia en Tamar.
'Kom gauw mee,' zeg ik dan en klik de gordel los, waarna ik het portier open. Ik spring zowat bijna de auto uit en haast me samen met Bibia en Tamar over het parkeerplaats, naar de openbare toiletten.
Ik draai me even om en zie dat Mayasara in de auto keihard zit mee te zingen met de muziek. Het ziet er lachwekkend uit, omdat ze met haar hoofd mee beweegt op het ritme van het nummer. Zo herken ik dus dat "Never Enough" in de auto draait.
'Meiden, moet je Mayasara eens zien,' grinnik ik en werp een blik naar het zwarte busje. Daar staan een aantal jongens. Ze dragen zwarte zonnebrillen en zwarte hoedies. Zo te zien staan ze wat met elkaar te praten en wat te eten en drinken.
'Aparte mensen bij dat busje,' merk ik dan op.
'Boeien, kom. Jij mag eerst Anne,' zegt Bibia. Ik draai me om en loop het enigste vrouwen toilet binnen. Niet heel erg handig over na gedacht.
Ik sluit de deur met mijn elleboog achter me, maar draai hem niet op slot. We vertrouwen elkaar dat de andere niet zomaar weggaan. Want zeg nou zelf, wie durft er nou naar een openbare toilet te gaan en de deur op slot te doen? Ik in ieder geval niet. Vlug duw ik mijn broek naar beneden en ga iets door mijn knieën. In dit geval vind ik staant plassen het fijnst. Je weet maar nooit wat er met de toilet allemaal gebeurd.

Zodra ik klaar ben hijs ik mijn broek weer op en draai me om naar het toilet. Ik til mijn voet in de lucht en duw met mijn voet tegen het hendeltje om het toilet door te spoelen. Zo hoef ik het niet met mijn handen aan te raken en dat heb ik met de deur ook niet gedaan natuurlijk. Met mijn elleboog duw ik de deur weer open.
'Ik ben klaar,' zeg ik tegen ze.
'Top, ga jij maar alvast naar de auto terug. Je ziet ons zo weer,' zegt Bibia en betreedt na mij het toilet.
'Maar-.' 'Bibia houdt voor mij de deur in de gaten,' onderbreekt Tamar mij vlug.
'Oké dan maar,' zeg ik en begeef me terug naar de auto.
'Hoe lang is het nog rijden naar Londen?', hoor ik een bekende stem aan zijn vrienden vragen.
'Nog ruim zes uur en vierendertig minuten, Niall,' hoor ik een andere bekende stem antwoorden.
Ik stop meteen met lopen en kijk de kant op van het zwarte busje, waar die jongens staan.
'Waarom konden we niet eerst even langs mijn ouders gaan, Liam?', vraagt de persoon aan de anderen met een zucht, die Niall werdt genoemd door zijn vriend.
'Omdat we dan te laat komen voor ons concert,' antwoord een ander, die Liam werd genoemd door Niall.
Ik hoor Niall zuchten. Maar dat zal toch niet One Direction zijn? Ik sta versteend aan de grond genageld naar de jongens te luisteren.