kabanata 2
Meghan's POV
Lalong umulan ng malakas. Sh*t useless parin kung sumilong ako dito sa puno dahil sa lakas ng ulan, kailangan ko na talagang umuwi muna.
I ran as fast as I could hanggang makaabot ako sa labas ng memorial park. Buti nalang at may taxi na nakapark sa labas kaya sumakay agad ako.
*
"Baby! You're so wet! What happened?!" Nag-aalalang tanong ni mama sakin habang tumatakbong bumaba sa hagdan.
"Ma, may common sense naman kayo diba? Malamang umuulan kaya nabasa ako." Sarkastiko kong sabi.
Siniko naman ako ni ate na patuloy parin sa pagpunas sakin.
"Meg, don't be so rude.." bulong ni ate.
"Whatever."
"Ofcours, baby. Uhm, I think you should change your clothes na? Basa na kasi masyado."
Inirapan ko lang siya. She's not my real mother anyway.
"Where's Dad?" Tanong ko sa kasambahay namin.
"Umalis ho kanina eh." Sagot niya.
"He went to your mother's grave." Malungkot na sabi ni mama but I don't care, I hate her. That's all.
Am I that rude? No I'm not, I'm just stating a fact. Siya ang rason kung bakit namatay ang tunay kong ina.
"Anong oras raw siya uuwi?" Tanong ko.
"Wala po siyang sinabi maam."
"Okay."
Umakyat na ako papunta sa kwarto ko.
Pagkapasok ko sa kwarto, unang pumasok sa isip ko si Liam.
Arrghh! Pati ba naman dito iiyak na naman ako?
I wanted to go talk to my mom. Lumabas ako ng bahay ng walang paalam. Naglakad ako hanggang umabot na ko sa kanto.
"SILVA! SAKAY NA! DE ORI! DALAWANG BAKANTE PA!" sigaw nung ma-ma.
Sumakay ako sa isang bus na nakaparada sa harapan ko.
I need someone to talk to,
I need my mom right now. My real mom.
—
BINABASA MO ANG
The Unexpected Dream
RomanceAll of us wants to have a perfect life. A perfect family and a loving partner in life. Pero pano kung sa isang kagaguhan ng iyong ama ang nagpasira sa relasyon niyong lahat at ang tanging kinakapitan mo lang ay iyong kasintahan? at ang masaklap pa n...