အပိုင်း (73)
Lord က အရေးပေါ် ယာယီဆေးကုခန်းဆီ ခွန်းကို
ချီကာ ပြေးခေါ်သွား၏ဟိုရောက်တော့ အရေးပေါ်ယာယီအခန်းထဲ
ဝင်သွားခဲ့သည်။Lord က အပြင်မှာသာ နေခဲ့ရတယါ
ဆူးကလဲ သူ့နေရာသူပြန်ကာဖြင့်..အစောင့်တွေနှင့် နေနေသည်။
Lord လက်ထောက်က Lord အနားကို ပြေးလာကာ..
"Lord...လွတ်သွားပါတယ်.."
"နောက်ကွယ်က လူကိုရှာစမ်း..အဲ့အကောင်ရောရှာ."
"ဟုတ်..."
Lord တစ်ယောက် အရမ်းကိုကြောက်နေမိသည်။သူကြောက်ရွံနေတာက....သူ့လက်မှာ ခွန်းသွေးတွေ...သူငါ့ကြောင့်ထပ်ပြီး ထိခိုက်ပြန်ပြီ....
သူမ က သေနတ်မှန်တာတောင် သူ့အကြောင်းကိုပဲ တွေးနေခဲ့တာလား....
ကိုယ်မှားသွားပါတယ်...ခွန်း....
တစ်နာရီ အကြာ ဆရာဝန်တွေထွက်လာသည်။
"Lord....."
"အခြေနေဘယ်လိုလဲ "
"အများကြီး မထိပါဘူး...ချက်ချင်းပြန်ကောင်း
မှာပါ...ကျည်လဲထုတ်ပြီးပါပြီး..""အင်း..."
Lord က ခွန်း ကို သူ့ရဲ့ ယာယီအဆောင်မှာ ထားသည်။
ခွန်းရဲ့ လက်လေးဆုပ်ကိုင်ထားရင်း သူမ သတိရ
လာမယ့်အချိန်ကိုစောင့်နေခဲ့သည်။သုံးနာရီအကြာ......
ခွန်း သတိပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။
သေနတ်မှန်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသေပြီထင်နေပေမယ့် ရှင်နေသေးသည့် မိမိ....
ငါမသေဘူး....ငါမသေဘူးပဲ...တော်ပါသေးတယ်..
နည်းနည်း နာတာကို ခံစားမိပေမယ့်...အဆင်ပြေပါတယ်...
သေနတ်ထိတာ မနာဘူးပဲ....လျှောက်တွေးနေသည်။
ဒါပေမယ့် အကြည့်စူးစူးကြီးကို ခံစားမိနေတာနဲ့ ဘေးကို ကြည့်တော့...Lord က သူမ ကို စိုက်ကြည့်နေတာပင်။
ဘာပြောရမလဲ မသိတာနဲ့....စကားစပြောလိုက်သည်။
တထစ်ထစ် တငေါ့ငေ့ါ အူကြောင်ကြောင်ဖြင့်
BẠN ĐANG ĐỌC
အရှင့်ရဲ့အသုံးတော်ခံ (OR) Lord ရဲ့ သတို့သမီး 🔞
Lãng mạnထိုနေ့ည က မှားသွားတယ့် အမှားတစ်ခုက ကျွန်မဘဝ တစ်ခုလုံးနဲ့ ပတ်သက်မိသွားလိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့မိဘူး....... ပြီးတော့ ပတ်သတ်မိသွားတယ့်သူက ဘာလို့ သူဖြစ်နေရတာလဲ......