İlk olmayan bir ilkti bu, istisnalar sayılır mıydı ki? Anlayabiliyorum bazılarını sürekli kafamda değişkenliklerle dans edenlerin dışında, asıl anlamam gereken onlarken. Umudumun yitirişiyle yeşeren umutla ekleniyor yeni seçenekler. Seçeneklerin arttırdığı karışıklarla oluşan kaosun içinden kurtulduğumu sanan aklımı seveyim. Bildiklerimizin bir parçası eksik olduğunda kilit noktanın olmayışı mahvetmedi mi her zaman?
