paradise | kokonui

❀

Aradan iki hafta geçmişti sınıfımdaki herkes bana düşmandı artık, yine her zaman ki gibi sıramda oturuyordum yalnız herkes bana bakıyordu kendimi çok kötü hissediyordum 

ailem ilişkilerim daha da kötüye gidiyordu annem ve babam ayrılmaya karar vermişlerdi

ikisi de beni yetimhaneye bıraktılar annem hayat kadını babam ise bir teröristti 

beni kimse sevmemişti sadece bir tek sen beni sevdin bu hayatta 

herkes beni hor gördü, şiddet gördüm, her şeyi görmüştüm kimse de bir kere iyi davranmamıştı 

hep ağladım aptallar gibi 

hep ağladım, ağlamak benim için bir işkenceydi ağlamamak için kendimi zor tutuyordum ama olmuyordu 

bu yüzden bazı alışkanlıklar bile edinmiştim, sigara, uyuşturucu, alkol kendimi öldürmek için onlara paramı verdim 

ve her gün uyuşturucu alkol kullanmaya başladım 

böbreklerimin yarısı gitmişti ama umurumda değildi 

bütün insanlardan nefret ediyorum her zamanda nefret etmiştim 

zeki insanlardan nefret ediyorum

yetişkin insanlardan nefret ediyorum 

aptal ve çok bilmiş insanlardan nefret ediyorum 

şımarık insanlardan nefret ediyorum 

bütün insan tiplerinden nefret ediyorum 

herkesin canı cehenneme.