Kalbimdeki Moda

Modaya Olan İlgim ( ben küçükken)

Ben Katy. 20 yaşındayım. Şimdi size biraz çocukluğumdan bahsedeyim. ( 7 yaşındayken ) Benim annemin adı Jeniffer, babamın adı Jhon'du. Annemin kiralık küçük bir kıyafet dükkanı vardı. Ben orada çöpe atılacak kıyafetleri üstüme giyer oyunlar oynardım. Çok da güzel çizim yapardım. Ama o zaman bunun ne kadar önemli olduğunu anlamamıştım. Daha sonradan annem bana dedi ki "Bak kızım, sen çok güzel çizim yapıyorsun. Şimdi diyeceklerimi anlamayabilirsin ama ilerde anlayacaksın ne demek istediğimi. Katy, sakın çizim yapmayı bırakma. İlerde bu yaptığın çizimler senin işine çok yarayacak. Belki de hayatını kurtaracak. Bizim çok paramız yok, bu yüzden de seni çizim kursuna gönderemiyoruz. Ama sen büyüdüğünde kendi kendini eğiterek çok yüksek yerlere gelebilirsin. Bu dediklerimi sakın unutma Katy." Babam ben 9 yaşındayken kalp krizinden öldü. Annem babam ölünce kiralık kıyafet dükkanını kirasını ödeyemediği için ben 10 yaşındayken sattı. Bende o sıralar annemin dediklerini anlamaya başlıyordum. Kıyafet dükkanı satıldıktan sonraki birkaç gece yatakta ağladım. O dükkanın büyüdüğümde benim olmasını istiyordum. Ama olmadı.😥 ( 12 yaşındayken ) Artık ağlamıyordum, onun yerine geceleri çizim yapıyorum. Geceleride çizim yaptığım için kendimi çok geliştirmiştim. Çizim konusunda beni en çok destekleyen annemdi. Ben 15 yaşındayken de annem öldü. İşte o zaman çökmüştüm. Okulumu aksatıyorum, sınavlara çalışmadan girip düşük not alıyordum. 16 yaşımda farketmiştim, ne kadar yanlış yaptığımı. Sonra annemin hatırına çok çalıştım ve çizim yapmayı asla bırakmadım. Moda firmalarından bana çok teklif gelirdi. Ama ben kabul etmezdim. Çünkü kendi dükkanımı kurmak için çalışıyordum. Büyüdüğümde fark etmiştim bir dükkan açacak kadar iyi çizim yapamadığımı. İşte o an iş işten çoktan geçmişti...😔