Herşey birgün geçer

Gül

Yine o küçükken yaşadığım kötü anlar rüyalarıma giriyor peşimi bırakmıyordu.Yine de bunları düşünerek günümü berbat etmemeliydim.Ilık bir duş beni rahatlatacaktı ama ilk önce telefonuma bir bakmalıydım.Sevgilim yine günaydın mesajıyla süslüyordu günümü,beni kendime getiriyordu.Tam 3 yılımı vermiştim bu adama.Her neyse okula geç kalıcaktım acele etmeliydim.Duş düşündüğüm gibi beni rahatlatmıştı ve annem yine güzel bir sofra kurmuştu.Alelacele bir şeyler atıştırıp hemen aşağı inip servise bindim.Sabahın erken saatlerinde iyi geliyordu müzik dinlemek.Sınıfa girdiğimde ya sevgilim Emir'e bakınırdım ya da en yakın arkadaşım Melis'e.Melis gelmişti ama Emir yoktu ve normal de erken gelirdi.İlk ders edebiyattı ve hiç dinleyesim yoktu bugün ama anlaşılan yine hoca beni derse kaldıracaktı.Dersin bitimine 20 dk kala Emir elinde bir gülle sınıfa girdi ve geçerken masamın üstüne bıraktı.Tüm sınıf bize bakıyordu ve ben utancımdan kıpkırmızı oldum.Kafamı eğdim ve çevreme bakamıyordum.Hoca normalde anlayışlı biridir ama bağırmaya başladı."Ne yapmaya çalışıyorsun sen" diye bağırdı Emir'e. O da "arkadaşıma çiçek veremez miyim hocam" dedi.Tabiki müdürün yanına gittik uyarı aldık ve velilerimizi aradılar.Annem biliyordu zaten sadece babam biraz azarladı ama ben onun gönlünü almasını bilirdim.Aslında biraz kızdım sanki Emir'e ama birşey demedim.Bugün tam 3 yılımız olduğu için yapmış.Normal de ben kızardım ama bugün pek keyfim yoktu zaten.Eve gitmeden önce sımsıkı sarıldık birbirimize.Bugün dışarıya çıkıp gezerdik belki ama bugün olanlar için bizimkilerin anlayış göstereceğini sanmıyordum.Eve gidince ilk işim gülü suya koydum.Melis'te de bugün bir tuhaflık vardı aslında ama bir türlü söylemedi bana yoksa o da mı şaşırmıştı benim kadar yok canım ondan değildir bence en iyisi bitirmek üzere olduğum kitabıma devam etmeliydim ama bugün olanlar bir türlü aklımdan çıkmıyordu hala kalbim çok hızlı atıyordu.O gülü hiçbir zaman atmayacaktım.