One year and nine months after the nation's girl group BINI announced their disbandment, two of their members went abroad to study, while six of them stayed in the country to pursue their individual careers.
Aiah finished her master's degree in Lond...
I can clearly remember the last time that I've felt home. From there I thought when I got to be free from all the limitations that I got to resist for eight whole years, but suddenly everything went unexpected.
That was almost two years ago, my original plan was ruined as she got to decide leaving the country.
Nagpaalam siyang aalis pero hindi nagsabi kung kailan babalik. I agreed, and let her do what she wished to do. Makakapaghintay naman ako pero hindi ko naman inasahan na ganon katagal.
And so I thought that fate would let me to have what I've been praying for and dreaming after I've reached the peak of my goals.
Hindi ko na maalala when was the last time I heard her voice talking to me. Ni ang panoorin ang mga dating videos na kasama siya ay hindi ko na mapanood dahil imbes na matuwa ay nauuwi sa lungkot at pagsisisi ang lahat.
Sana maaga kong pinaglaban, sana sinabi ko na lang at hindi ako naging magulo para sana kahit paano ay nagkaroon siya ng rason para hindi na umalis.
Kaya ko naman eh.
Afford ko naman puntahan siya pero dahil may pride pa naman ako at pinipigilan ko ang sarili ko.
Isa pa, she literally hid herself from us. Mahirap hanapin ang taong walang balak magpahanap.
Nakakausap naman namin si Jhoanna pero kapag siya, napakailap na parang minsan kahit si Jhoanna mismo ay tinatago siya.
"Mikha, tara na!" ayaw sa akin ni Colet.
Girls night out dapat ang gagawin pero meron pa raw schedule si Ate Maloi tonight kaya heto kami out for lunch.
Buong grupo kasama maliban syempre sa dalawang malayo dito.
"Saan ba?" tanong ko habang nakasunod na naglalakad sa kanya.
"The usual." tukoy niya sa restaurant na madalas naming kainan.
"Hindi ka ba nagsasawa?" tanong ko dahil madalas pa kami kesa fastfood doon.
"Request 'yon ni Sheena, siya 'tong nag insist. Tatanggihan mo?" paliwanag naman niya. Minsan lang magrequest si Sheena, kaya hayaan na. "Magdala ka na ng sasakyan mo." utos pa ni Ate Colet.
"Bakit?" kasya naman kami sa 6 seater car niya? "Dagdag traffic pa ko." I added.
"Mikhaela, kapag sinabi ko. Sinabi ko, dalian mo na." she even added.
Palabas kami ng ABSCBN Building habang nag uusap kami neto. May guesting ako, siya naman may recording yata. Sabay na kami dahil yung apat manggagaling pa sa kanya kanya nilang pinagmulan.
"Si Maloi ang sasakay sa kotse mo, daanan mo sa may Katipunan." utos pa ulit niya.
"Bat di ikaw?" balik ko.
"May dadaanan ako. Hoy, mag ingat sa pagmamaneho." she replied.
Hinawi ko ang buhok ko bago makapasok sa kotse. Naghiwalay na kami ni Ate Colet dahil don na siya sa sasakyan niya.
Nagchat naman yung mga tao sa group chat namin na antayin na lang daw nilang masundo sila.
I drove going to Katipunan to pick up ate Maloi. Mabilis lang naman akong nakarating dahil malapit lang naman 'yon.
"Mikhs, NAIA Terminal 3 tayo ha?" bungad ni Ate Maloi ng makasakay sa sasakyan ko.
"Huh bakit? May flight ba tayo?" minsan kasi may ugali silang na book na nila lahat at aalis na lang dun ko na lang malalaman na may out of town kami.
"Wala, papa-aircon lang ako don." wala sa matinong wisyong tugon niya.
Why do I even bothered to ask? Si Ate Maloi ang kausap ko, baka mamaya saan pa mapunta ang mga sagot nito.
Sa huli kahit hindi ko alam kung anong pinunta namin sa NAIA ay nagdrive na lang ako.
Andami pang dinaldal ni Ate Maloi, nariyan pa yung naisip niya raw na bagong steps na pwede niyang gawin sa tiktok. Sabagay eh performer parin naman siya until now.
"Mikha, wait here." nakangiting sabi ni Ate Maloi ng makarating kami at agad siyang bumaba sa sasakyan. Nasa parking lot kami, nangyare dun?
"Arceta. Wait for Arceta to come out." she even added, dahil nakatapat kami kung saan lalabas ang A na apelyido.
"Ano?" before I even fueled the thought in my mind, dahasan na kong bumaba para sana maibsan yung pagtataka sa kalooban ko.
But instead of checking ate Maloi if where is she going, napako na ang tingin ko sa lalabasan ng apelyidong sinabi niya. Yung para bang anytime iluluwa non ang taong tinutukoy niya.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Bumungad sa akin ang nakangiting tulak ang bagahe niya, she's wearing a full black outfit with a mask and glasses. Pero pagkakita ko pa lang sa mga mata niya, alam ko ng siya 'yon.
Unlike in every movie instead na bumagal ang oras parang hindi ko na napansin na papalapit siya sa akin.
"Mikha, you okay?" she softly asked. I was stunned, ito yung pagkakataong hinihintay ko. "Say something. Are you okay?" nabalot ng pag aalala yung mukha niya when I remained the blank stare because I actually don't know what to say.
"Ate Aiah." her name, yon na lang ang lumabas sa bibig.
"Yes?" she hopefully asked me. "It's okay if you don't wanna be here, you can go home." she added. She's nearly panicking.
Alam ko na nagtatampo ako, marami akong gustong itanong pero bago ko gawin 'yon, nakuha ng katawan ko na hatakin siya papalapit sa akin para yakapin ng mahigpit.
"Ate Aiah." muling sabi ko. "I'm home." I weakly whispered trying to stop my tears from falling.
For the first time in the past almost 2 years, I feel like I'm home.
"Mikhaela... I miss you." she whispered.
Me too, babe. Kung alam mo lang how I waited this moment to happen.
--- Disclaimer: This book is purely fictional, any chapter is not associated with real life events.
This book is only intended for those MikhAiah shippers who knows their boundaries. Ship responsibly, everyone.
I do not want my work to be associated to any delusional shippers that will make the real life portrayers uncomfortable.
