Keyifle Okuyun.
~
"Soobinn" Beni çağıran bu cırtlak sesi duyduktan sonra kafamı hafifçe arkaya çevirdim. Beomgyu her zamanki enerjisiyle güne başlamıştı.
"Ne oldu gyu?" Gözlerimi uykuyla ovarak sordum. şu çocuğun enerjisinden bitiyorum.
"Bugün bizimkilerle toplanıp sabahlamayı düşünüyoruz , gelsene sende? Hadi nolur nolur" Beomgyuya hayır demeye gelmezdi. 10 sene geçer yine başınıza kakardı bu durumu.
"Bizimkiler derken?"
"Sen ben , kai , taehyuuuunnn~..." Taehyun derken harfleri uzatması sinirimi bozmuştu.
"Tamam o zaman"
"veee~~~"
"ve? bizden başkası mı var?" tek kaşımı kaldırarak sordum.
"Jjunie!" dalga geçiyor olmalıydı. Bana senelerdir takık olan çocuğu sabahlamaya çağırmış olamazdı.
"Beomgyu-"
"Hadi ama Soobin. Bir kerecik. Hem bak , gerçekten iyi çocuk. Aranızı yapmamı istedi. Hadi be kırma beni"
"Beomgyu. Asla ve asla. Aklından bile geçirme. Ben gay değilim"
"Ya Soobin-"
"Beomgyu." Uyarıcı bir ses tonuyla ismini söylediğimde duruşunu dikleştirdi.
"B-ben gideyim o zaman.. Sen gelirsin yada gelmezsin haha..." Koşar adımlarla yanımdan uzaklaştığında iç çektim. Benimle ve duygularımla oynamaya bayılıyorlar.
~
Enayi gibi gittiğime inanamıyorum. Salak mıyım neyim. Ama yapacağım bir şey yok , bizimkileri kıramam.
Beomgyunun evinin önündeydim. Kapıya sakince yaklaştım ve zili çaldım. Kai kapıyı açınca sakince nefes verip içeri geçtim.
"Oo gelmişsin" Odaya girdiğimde gözlerim hemen Beomgyu'ya kaydı. Taehyunun kucağına yastık koymuş uzanıyordu. Gözlerimi devirdikten sonra hemen yanlarında utangaç bir şekilde oturan Yeonjun'a kaydı gözlerim. Ona baktığımı fark ettiğinde gözlerimi kaçırdım.
~
"Doğruluk mu cesaretlik mi?" Soru sırası Kai'deydi. Taehyuna meraklı gözlerle soruyu sordu.
"Doğruluk." Kainin yüzüne minik bir tebessüm yerleşti.
"Daha önce hiç beomgyu-"
"Hayır Kai. Böyle şeyler sorma" Sakin ses tonumla kaiyi uyardım.
"Hadi ama Soobin! Erkeklerden hoşlanmaman diğerlerinin aşkına engel olabileceğin anlamına gelmiyor!"
Yeonjunun gözleri büyüdü. "Homofobik misin?" Titrek bir sesle sordu.
"Hetero" benim yerime Beomgyu cevap vermişti. Uyarıcı gözlerle Beomgyuya bakınca boğazını temizleyip önüne döndü.
Yeonjun gözlerini gözlerime kaçırdı. Gözlerindeki ışıltı sönmüştü. Senelerdir peşimden koşan çocuk hetero olduğumu bilmiyor muydu?
"Bu konuyu kapatalım." Taehyun fark etmiş olacakki sohbeti değiştirmeye çalıştı.
~
Sabahlayacağımızı söylemelerine rağmen ilk önce uyuyan taegyu çiftiydi. Kai ise onlara gülüp daha sonra uyuyakalmıştı. Bense beomgyunun apartmanında en sevdiğim bölgeye , balkona çekilmiştim. Elimde sıcak bir kahve ile yıldızları izliyordum.
"Hadi sende uyu artık"
Kafamı çevirdim.
"Gerek yok."
"Hadi ama Soobin. Benden bu kadar nefret edemezsin."
"Etmiyorum Yeonjun. Ama artık anlaman lazım. Bizden olmaz."
Gözleri büyüdü. Ellerini ellerime doladı. Ağlamaklı titrek bir sesle konuştu benimle. Kalbimi olduğu yerde parçaladıklarını hissettim.
"Olmaz Soobin. Böyle diyemezsin. Bizden olur. Bal gibide olur."
"Yeonjun.."
"Soobin. Lütfen."
~
Ailemin yüzünü düşürmemek için hep onların peşinden gittim. Anneme ilk duygularımdan bahsettiğimde deliye dönmüştü.
"Ne demek bir oğlandan hoşlanıyorum?! Sen bizim yüzümüzü mü karartacaksın? Şerefsiz seni! Hiç onurun yok mu senin? Hemde çocukluk arkadaşın? Vay soysuz seni! Ha baban öğrensin nasıl da dövecek seni!"
Babamın o gün beni ölesiye dövdüğünü hatırlıyorum. Dayanamamıştım. Kaçmıştım evden. Senin yanına. Yapmamalıydım biliyorum. Ama dayanamadım. Yeonjunumun yanına gitmeliydim. Ancak o beni anlardı. Ancak o beni dinlerdi. Ancak o beni korurdu..
Beni asla yargılamadan evine almıştın. Sıcacık bir duş almıştım sayende , bana giysilerini giydirmiştin. Sana olanı biteni anlatmıştım. Tabii üstün körü. Aşık olduğum oğlanın sen olduğunu söylememiştim mesela. Ben bilmiyordum çünkü Yeonjunum. Bilmiyordum o zamanlar , bana nasıl yanıp tutuştuğunu. Aptal bir ergendim. Hem duygularımdan emin bile değildim. Belki özentiliktir diye düşünüyordum. Ama değilmiş Yeonjunum.
Ben bunu sen gittiğine anladım Yeonjunum. Sana neden hiç gülüşümü göstermedim biliyor musun? Ben gülmeyi asla hak etmiyordum. Asla hak etmedim. Senin kalbini kırdığımdan beri affetmedim ben kendimi. Daha da üzmek istemedim seni. Senden nefret etmeye çalıştım ama hep kendini bana daha da aşık ettin be adam.
Hastalığını öğrendiğimde hiç iyi değildim. Her ne kadar belli etmesemde içim kan ağlıyordu. Gözlerimi tutamıyordum daha.
Ben senden de beter olmuştum. Acını en ucuna kadar bende hissediyordum Yeonjunum. Sen hastane hastane gezerken , ben iyileşmen için dua ediyordum.
Sen bana hastane odalarından mesajlar yolluyordun ya , ben hep geçiştiriyordum seni soğuk yapıyordum hani. Hep pişmanlık duygusuyla yaşadım. Keşke sen hayattayken sana tüm sevgimi verseydim. Hatta artık bana yeter deseydin. Seni öyle güzel severdim ki yeonjun. Ama ailem..
Yeonjunum. Artık hep gülümsüyorum. Çünkü karanlıktan korkuyorsun biliyorum. Gülüşüm tüm gökyüzünü aydınlatsın , sen rahatça uyu miniğim.
~Son~
